21 July 2017 12.51 a.m.

 

เราไม่รู้ว่าเราจะเขียนอะไรลงไป รู้สึกเพียงแค่อยากเขียนอะไรซักอย่างในนี้วันนี้

จริงๆ เรากดเข้า-กดออกหน้า new post มาแล้วหลายครั้ง

ตอนแรกเราคิดจะเขียนเรื่องมุมมองความรัก แต่วันนี้เราไม่ได้รู้สึกกับมัน'มากขนาดนั้น'

ที่จริงแล้ววันนี้เราก็ไม่ได้รู้สึกกับอะไร'มากขนาดนั้น' ทั้งนั้นแหละ

มันเลยเป็นเรื่องยากที่เราจะพิมพ์อะไรซักอย่างออกมา

ปกติแล้วเราไม่ค่อยได้เอาตัวเองเข้าไปรู้สึกกับอะไรมากๆ ซักเท่าไหร่

มันเป็นแบบนี้เสมอกับทุกเรื่อง เป็นความเคยชินของเรา

เรามักบอกกับตัวเองว่า เราโตมาแบบนี้ สภาพแวดล้อม สิ่งที่เราเจอมันหลอมเรามาแบบนี้

ซึ่งมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ เราไม่ค่อยจดจ่อกับอะไรเป็นระยะเวลานานและลึกซึ้ง

เราคิดเอาเองว่าเพราะตั้งแต่เด็ก เราย้ายโรงเรียนบ่อย

ความสัมพันธ์ของเรากับคนรอบข้างและสภาพแวดล้อมมันเลยไม่ได้แน่นหนาและลึกซึ้ง

แต่เราไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นปัญหาในชีวิตเรานะ เรารับมือกับมันได้

แต่ก็นั่นแหละ เราเลยคิดว่าเพราะแบบนี้เราถึงเป็นคนแบบนี้

เราปรับตัวเก่ง เราเข้ากับคนอื่นได้ไม่ยาก ถึงแม้จะไม่ใช่คนที่เข้าหาใครก่อน

แต่เรามักไม่เข้าไปใกล้หรือให้ใครเข้ามาใกล้จนเกินไป

เรามักมีเส้นบางๆ กั้นตัวเราอยู่เสมอทั้งแบบที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว

หลายครั้งก็เหมือนจะมีคนที่เข้ามาใกล้เส้นนี้มากๆ จนเหมือนจะข้ามมันมาได้แล้ว

แต่สุดท้ายเราก็มักจะดีดตัวเรา ไม่ก็ดีดตัวเขาออกไปก่อนเสมอ

บางทีเราอาจจะกลัวความลึกซึ้งก็ได้มั้ง อาจเพราะเราไม่เคยหรือไม่ชิน

แต่ก็เพราะทั้งหมดนี่แหละ เราเลยเป็นคนที่ไม่ได้รู้สึกกับอะไร'มากขนาดนั้น'มาตลอด

ชีวิตเราก็เลยค่อยข้างจะล่องลอย งุนงงและบางครั้งก็วกวน

เพราะมันไม่ได้มีอะไรมายึดความคิดเราไว้ซักเท่าไหร่ บันทึกนี้ก็เช่นกัน..

btw วันนี้เราก็ได้เขียนอะไรซักอย่างซักที อย่างน้อยก็ไม่ค้างคาใจละ

ฝันดี.

we