น้องมารีญาเข้าสู่วงการเดินแบบตั้งแต่อายุยังน้อย แค่ประมาณ 14 ปีเท่านั้น ทว่า ในวัยดังกล่าว เธอก็มีส่วนสูงถึง 181 ซม. แล้ว

เธอจึงเป็นคนรุ่นใหม่อายุใกล้เคียงกับน้องสตางค์ ที่เข้ามาร่วมกันช่วยขยับขยายผลักดันเพดานส่วนสูงของนางแบบไทยให้ทะลุเกินหลัก 180 ซม. ณ ช่วงก่อนปี 2550

จำได้ว่า น้องมารีญา น้องสตางค์ และน้องเอเลี่ยนนั้น ผงาดขึ้นมาเป็นนางแบบอายุเยาว์ แต่ตัวสูงลำดับต้นๆ ของวงการในยุคนั้น

ประมาณปี 2549-50 ผมเคยเจอน้องมารีญาอยู่ครั้งหนึ่ง ระหว่างเธอไปร่วมงานเดินแบบที่สยามพารากอน

เธอถือเป็นเด็กสาวหน้าฝรั่งที่ตัวสูงมากจริงๆ อธิบายง่ายๆ คือ น้องอายุน้อยกว่าผม 11 ปี แต่กลับสูงกว่าผมเกือบ 10 เซนติเมตร

อย่างไรก็ดี ด้วยความที่น้องมารีญามีใบหน้าและโครงร่างโดยรวมซึ่งสูงใหญ่สไตล์ชาวตะวันตกอยู่เป็นทุนเดิม ผมเลยไม่เซอร์ไพรส์มากนักกับส่วนสูงของเธอ

ถ้าให้เปรียบเทียบกันแล้ว ผมยังรู้สึกตื่นตะลึงกับส่วนสูงของน้องสตางค์มากกว่า เพราะแม้เธอจะมีรูปร่างผอมบาง แถมบ่าก็เล็กแคบกว่าผู้ชายโตเต็มวัยอย่างผม แต่เธอกลับตัวสูงกว่าผม (อาจจะ) เกิน 10 เซนติเมตร

ใครจะรู้ว่าอีกหนึ่งทศวรรษถัดมา ขณะที่น้องสตางค์ผันตัวไปเป็นผู้บริหารธุรกิจบันเทิงของครอบครัว แต่น้องมารีญาผู้ห่างหายจากวงการนางแบบไปเรียนต่อต่างประเทศ จะหวนกลับมาขึ้นเวทีการประกวดนางงามระดับชาติ และได้ตำแหน่งชนะเลิศไปครอง

สวนทางกับข้อมูลส่วนสูงของน้องสตางค์และน้องเอเลี่ยนในระยะหลังๆ ที่ลดลงไปเหลือ 180 ซม. เท่ากัน

ที่ตลกอีกเรื่อง คือ ผมเคยมีประสบการณ์ขำปนเศร้าบางอย่างกับคุณแม่ของน้องมารีญา แบบเดียวกับตอนเจอคุณแม่น้องสตางค์เป๊ะๆ

เรื่องมีอยู่ว่าในวันที่ผมเดินไปเจอน้องมารีญาร่วมเดินแบบในงานแฟชั่นโชว์นั้น

หลังงานเลิก คุณแม่ของน้องมารอรับลูกสาววัยยังไม่ถึง 15 ปี กลับบ้าน แล้วผมก็ได้พบข้อเท็จจริงว่าแม่น้องมารีญาที่ใส่รองเท้าส้นสูงราว 2 นิ้ว ยังตัวสูงกว่าผมอยู่นิดหน่อย

“โห! ขนาดแม่น้องเค้ายังสูงกว่าเราเลย แกน่าจะสูงเกิน 170 มั้งเนี่ย?” ผมคิด

หลายเดือนต่อมา ผมจึงค้นพบข้อมูลจากบทสัมภาษณ์ของคุณแม่น้องมารีญาที่ตีพิมพ์ลงในนิตยสารเล่มหนึ่ง ว่าตัวคุณแม่เองมีส่วนสูง 168 ซม.

เป็นอันว่าผมอย่าเพิ่งคิดไปเปรียบเทียบตัวเองกับนางแบบอายุน้อยที่สูงเกิน 180 ซม. เลย เพราะแค่มายืนวัดส่วนสูงกับคุณแม่ของเธอ ที่สูง 168 ซม. บวกส้นสูงอีกนิดหน่อย