จากการเน้นหนักไปยังละครหรือรายการทีวี ผมหันไปตามดูหนังไทย ขณะเดียวกัน ผมก็หยิบพวกนิตยสารแฟชั่นผู้หญิงของแม่มาอ่านบ่อยครั้งขึ้นเรื่อยๆ

ปีนั้น “ทาทา ยัง” นักร้องวัยรุ่นชื่อดัง ออกอัลบั้มชุดที่สอง พร้อมกับแสดงหนังเรื่องแรก “จักรยานสีแดง” ในปี 2540

ทาทาอายุมากกว่าผมแค่หนึ่งปี เธอโด่งดังจากอัลบั้มชุดแรกสมัยผมเรียน ม.2 แต่ผมกลับไม่เคยตระหนักว่าทาทาตัวสูง (จำได้ว่าทาทาเคยออกทีวีคู่กับทราย เจริญปุระ และเป็นทรายที่ตัวสูงกว่าชัดเจน)

จนมาช่วง ม.4 ที่ทาทากลับมาพร้อมผลงานเพลงชุดที่ใหม่และได้แสดงภาพยนตร์ เธอจึงดูผอมเพรียวและสูงยาวขึ้น

“ทาทาอายุมากกว่าเราปีเดียว แต่สูงกว่าเราตั้ง 5 เซนต์ แถมเรายังจวนจะหยุดโตแล้วด้วย” ผมคิดไปเซ็งไป 

ปีเดียวกัน ยังมีภาพยนตร์ไทยเรื่อง “นางแบบ” ซึ่งทำเงินไม่มากนัก แต่เมื่อพูดถึงตัวละครที่เป็นนางแบบ ผู้กำกับจึงคัดเลือกนักแสดง ซึ่งมีดีกรีนางแบบจริงๆ หรือหุ่นเหมาะกับการเป็นนางแบบมาเล่นหนัง
นางเอกของหนังเรื่องนี้ คือ “เบนซ์ พรชิตา” ที่อายุเท่ากับทราย-ทาทา และสูง 171 ซม. 

“ไม่ต้องคิดไกลเลย แค่สูง 171 นี่ กูก็จะไม่ถึงแล้ว” ผมนั่งท้อใจระหว่างดูเบนซ์ไปให้สัมภาษณ์โปรโมทหนังทางโทรทัศน์ และกล่าวถึงส่วนสูงของตัวเธอเอง

หนังเรื่อง “นางแบบ” เชิญชวนให้ผมอยากทำความรู้จักกับ “นางแบบจริงๆ” ที่ถ่ายแบบลงนิตยสารหรือรับงานเดินแฟชั่นโชว์

ผมรีบพุ่งไปหากองนิตยสารผู้หญิงทั้งเก่า-ใหม่ ที่แม่ซื้อมาอ่านเป็นประจำต่อเนื่องนานหลายปี แล้วก็เริ่มทำความคุ้นเคยสนิทสนมกับ “นางแบบชั้นนำ” ของหน้านิตยสารในยุค 2530-2540

อย่างตอนนางแบบดัง “พี่อุ๋ม อาภาศิริ” ข้ามไปเล่นหนังเรื่อง “คู่กรรม” คู่กับ “พี่เบิร์ด ธงไชย” เธอก็ได้รับการกล่าวขานถึงว่าเป็น “อังศุมาลิน” ที่สูงที่สุด จนตัวเกือบสูงกว่า “โกโบริ” เสียอีก

ยิ่งเมื่อเทียบกับ “อังศุมาลิน” ยุคใกล้เคียงกัน ก็ยิ่งเห็นความแตกต่างชัดเจน เพราะในขณะที่ “พี่แหม่ม จินตหรา” และ “พี่กวาง กมลชนก” สูงประมาณ 160-160 ต้นๆ พี่อุ๋มกลับสูงถึง 173 ซม. (ตามข้อมูลระยะนั้น) 

กลับมาที่เรื่อง “นางแบบเบอร์ต้นๆ” ของหน้านิตยสารยุคผมยังเป็นหนุ่มน้อยกันอีกรอบ

มีซูเปอร์โมเดลบางคนที่ผมพอคุ้นเคยอยู่บ้าง เช่น “พี่ลูกเกด เมทินี” และ “พี่เฮเลน ปทุมรัตน์ วรมาลี” ที่สูง 176 และ 174 ซม. ตามลำดับ

ผมรู้จักนางแบบฮ็อตคู่นี้ เพราะพวกเธอมีพื้นเพมาจากการเป็นนางงามบนเวทีมิสไทยแลนด์เวิลด์ 

  
แต่นางแบบที่ว่ากันว่าเป็น “หมายเลขหนึ่ง” ในช่วงทศวรรษ 2530-2540 จริงๆ คือ “พี่คาร่า พลสิทธิ์”

พี่คาร่าเป็นสาวลูกครึ่งแต่มีใบหน้าสวยเก๋แบบไทยๆ แถมยังมีรูปร่างสูงยาวกว่าเพื่อนนางแบบคนอื่นๆ ชัดเจน 

แม้แต่พี่ลูกเกดก็อาจตัวเล็กกว่าพี่คาร่าอยู่นิดหน่อย

ผมพยายามค้นข้อมูลจากนิตยสารเก่าของแม่ ก็พบแต่เพียงข้อความที่เขียนเอาไว้ว่า พี่คาร่าเป็น “นางแบบไทยที่สูงที่สุด” ช่วงปลายๆ ทศวรรษ 2530 แต่ไม่มีการระบุชัดเจนว่าเธอสูงเท่าไหร่?

นอกจากนั้น นางแบบอีกคนที่ผมชื่นชอบก็คือ “พี่จอย วราลักษณ์ วาณิชย์กุล” ซึ่งน่าจะสูง 170 กลางๆ พร้อมใบหน้าสวยเก๋สไตล์หมวยๆ แต่กลับมีผิวสีแทนโดดเด่น