เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Is this Love ?K.
Start point
  • รู้ไหม
    ว่าคุณเป็นคนที่ทำให้ฉันอยากเจอตัวฉันเองนะ
    ฉันเคยวิ่งเป็นหลายร้อยไมล์ให้พ้นจากสถานที่เฮงซวยนี่
    เพราะความจริงไม่ใช่มันที่เฮงซวยแต่เป็นฉัน
    โชคดีที่คุณเดินสวนทางมา
    โชคดีที่คุณมาเยือนที่แห่งนี้พอดี
    คุณคงเห็นสีดำมืดในกลวงสมองของฉันที่ส่งผ่านมาทางสายตา
    และคุณบังเอิญเป็นคนใจดี
    คุณไม่ได้ดึงมือฉันให้หยุด
    คุณเอากระเป๋าเดินทางหนักเกือบสองกิโลกรัมตีหน้าฉัน
    ฉันล้มหงายหลัง
    คุณไม่ได้รับฉันอย่างในหนังรักหลายเรื่อง
    คุณปัดฝุ่นที่กระเป๋าคุณเป็นอย่างแรก
    ฉันลุกยืนขึ้นเอง
    มองหน้าคุณนิ่งๆ
    เพราะฉันเจ็บ เหมือนฟันจะหัก ฉันเลยพูดไม่ได้
    คุณขอโทษแล้วทำหน้าตื่นตะหนก
    ฉันรู้สึกว่าฟันโยก
    ไม่แน่ใจว่าคุณได้ถามอะไรต่อไหม
    หน้าจอฉันก็ดับ



    ฉันตื่นขึ้นในตอนบ่ายของวัน
    พบตัวเองอยู่ที่เดิมบนกลางถนนที่ห่างจากบ้านหลายร้อยไมล์
    ผู้คนพลุกพล่าน สัญจรไปมา
    ฉันสะดุ้งตัวยืนขึ้นด้วยความอับอาย
    ฉันนอนกลางถนนนี่เมื่อคืน
    ฉันหิว กะเดินไปหาของกิน
    แต่ดันปวดฟันมากๆขึ้นมา
    ฉันเดินเลือดกลบปากหาร้านหมอฟัน
    พลางคิดว่าทำไมคุณไม่ช่วยฉันวะ



    เกือบบ่ายสามตอนที่แดดออกแรงๆฉันจึงหาร้านหมอฟันเจอ
    มองเห็นแค่ประตูทางเข้าเล็กๆในตรอกลึก
    ไม่ได้ไกลจากกลางถนนนั่นเท่าไร
    ฉันหลงเดินวนไปมาเองล่ะ
    ฉันโยนห่อทาโก้รสชาติจืดทิ้งลงถัง
    ตอนเดินหาฉันหิวไม่ไหวเลยทนกินทั้งๆที่ปวดฟันสุดๆ
    ฉันเกือบจะเปิดประตูเข้าไปถ้าไม่เห็นบรรยากาศในคลินิกผ่านช่องกระจกก่อน
    ในนั้นมีผู้ชายตัวใหญ่หน้าไม่เป็นมิตรประมาณหกเจ็ดคน
    อ่อ! ฉันเห็นคุณด้วย
    คุณไม่ควรขับรถชนแล้วหนีนะ มันทำให้ฉันโกรธ
    คุณใส่เสื้อกราวนด์เก่าๆโดนมัดติดกับเก้าอี้
    มีเทปปิดปากของคุณ
    ข้างคุณมีพยาบาลอายุมากอีกคนถูกมัดอยู่
    ฉันเห็นเธอพยายามคุยกับพวกผู้ชายตัวใหญ่
    เธอน้ำตาเต็มหน้า
    แต่ก็ยังพยายามเจรจากับพวกนั้น
    คุณคล้ายคนนอนไม่หลับตาคุณลึกโหลว
    แต่คุณมองพวกนั้นตลอด
    ฉันตัดสินใจเดือนเข้าไปตอนที่เห็นว่าพยาบาลคนนั้นพูดบางอย่างกับคุณ


    ผมว่าผมไม่น่ารอด
    มาวันแรกแท้ๆ
    คุณป้าพยาบาลดันมีคดีขโมยเงินติดตัว
    ทำให้พรรคพวกของเขามาเอาเงินคืน
    แน่นอน คุณป้าไม่มีให้
    ผมติดใจก็แค่ทำไมคุณป้าเลือกขโมยเจ้าของบ่อน
    ทำไมไม่ขโมยของคนธรรมดา
    แต่ช่างมันเถอะ ตอนนี้แก้อะไรไม่ได้แล้ว
    ผมกับคุณป้าถูกพวกมันกักมาตั้งแต่เมื่อวานเย็น
    คุณป้าบอกว่าสามีเธอจะเอาเงินมาให้
    ผมคิดว่าเธอแค่ถ่วงเวลา
    ในตรอกนี้คนแทบไม่เดินผ่าน
    ผมไม่สามารถเรียกใครมาช่วย
    ผมกลัวพวกผู้ชายตัวใหญ่ๆนี้พอๆกับคุณป้า
    พวกเขาด่าทอและขังพวกเราจนกว่าจะได้เงินคืน
    แต่อีกความคิดหนึ่ง
    เวลาก็ผ่านมาร่วมวัน
    ผมกลัวพวกเขาจะเปลี่ยนใจจากเอาเงินเป็นจัดการแทน
    ผมเสนอเงินของผมตั้งแต่ตอนแรกซึ่งพวกมันก็เอาไปทั้งหมด
    แต่จำนวนเงินยังไม่พอเงินต้นที่คุณป้ายักยอกมา
    ทักษะคุณป้าคงไม่ธรรมดา
    และตอนที่คุณป้าหมดคำมาต่อรอง
    พวกผู้ชายทำท่าเบื่อเต็มทน
    คุณป้ายังอุตส่าห์หันมาบอกผมว่าป้าคิดคำพูดไม่ออกแล้ว
    ผู้ชายตัวใหญ่สุดข้างหลังคนอื่นจึงเดินเข้ามา
    ซึ่งผมว่าไม่น่ามาคุย



    ผู้ชายตัวใหญ่สุดหยุดเดินตอนฉันเอื้อมไปจับไหล่เขา
    อะไร เขาหันมาถาม
    ลูกค้าคนอื่นหรอ ผู้ชายคนอื่นพูด
    ใช่ ฉันปวดฟัน ฉันบอก พลางชี้รอยเลือดเป็นทางที่ปากให้ดู
    วันนี้ร้านปิด อีกคนตะโกนไล่
    ฉันมองเหยื่อสองคนนั่งนิ่งตามองด้วยความสงสัยขั้นสุด
    ผู้หญิงที่เป็นพยาบาลขยับปากเป็นคำว่า
    ช่วย-ด้วย
    หนี้พนันหรอ ฉันถามไป
    หนี้อะไร ก็ไม่ใช่เรื่องของแก ไปหาร้านทำฟันร้านอื่นไป
    ผู้ชายที่ฉันจับไหล่อยู่ขึ้นเสียงใส่
    คุณป้าขยับตัวถอยหลัง คุณยังจ้องฉันอยู่
    ทันทีที่ฉันปล่อยมือจากไหล่ผู้ชายตัวใหญ่
    มืออีกข้างของฉันก็พุ่งเข้าไปที่ลูกกระเดือกของมัน
    ไม่มีใครทันตั้งตัว
    บทที่ฉันถนัดหนักหนาก็เริ่มบรรเลง





    มันเป็นตอนเย็นมากแล้วที่ผมกำลังทำงานของผม
    ผมส่งเครื่องมือทำฟันให้คุณป้าล้างทำความสะอาด
    แล้วส่งฟันซี่ล่างให้เจ้าของที่เพิ่งลุกจากเตียงทำฟัน
    ต้องทำไงกับมัน เธอถาม มองฟันแปลกๆ
    เอ่อ ทำอะไรกับมันก็ได้ครับ คนส่วนมากจะโยนมันขึ้นหลังคาเพราะเชื่อว่าฟันซี่ใหม่จะได้ขึ้นเร็วๆ
    โอเค เธอรับฟันไปจากผมแล้วเดือนออกนอกคลินิก
    อย่าให้เธอไปๆ เรียกเธอกลับมาก่อน คุณป้ารีบตะโกนบอกกผมพอเห็นเธอปิดประตู ผมก็ตั้งตัวไม่ทันเหมือนกัน
    ผมออกมานอกร้าน
    เธอโยนฟันของเธอไปลงที่หลังคาตึกเก่าๆตรงข้ามคลินิก
    พวกคุณขอบคุณฉันไปแล้ว เธอหันมาบอก
    หลายครั้งด้วย เธอพูด
    ใช่ครับ แต่ เอ่อ ขอพวกเราตอบแทนคุณอีก คุณป้าอยากทำอาหารเย็นให้คุณทาน เอ่อ ถ้าคุณไม่ว่าอะไร
    เสียงผมสั่นแปลกๆ เธอเหมือนครุ่นคิด



    ความจริงมันมีตอนนึงที่ฉันเล่าผิดไป
    ฉันเป็นพวกไม่ชอบคนขี้ขลาด
    ที่เห็นแก่ตัวเองโดยไม่สนว่าคนอื่นจะเป็นอย่างไร
    ตอนที่ฉันชั่งใจว่าจะเข้าไปในคลินิดีไหมเพราะฝ่ายผิดก็คือคุณป้าที่ไปขโมยเงินเขาก่อนแล้วไม่รับผิดชอบไม่หนีไปดีๆพาคนอื่นมาซวยด้วย แต่พวกนั้นก็ขู่อย่างเดียว ทำไมไม่หลีกเลี่ยงการใช้กำลัง หาวิธีอื่นทวงเงิน
    ตอนนั้นที่กระจกบานบนผนังด้านหลังคุณ
    ฉันเห็นขาเก้าอี้ของคุณที่ถูกเลื่อนมาอยู่ข้างหน้าเก้าอี้คุณป้า
    ฉันเห็นมือของคุณที่ถึงจะถูกมัดจนเขียวกางฝ่ามือราวกับว่ามันจะกันคุณป้าจากคนพวกนั้นได้
    ฉันเห็นสายตาของคุณที่มองพวกนั้นอยู่ตลอดไม่ใช่เพราะหวาดกลัวแต่เป็นการมองท่าทีว่าพวกนั้นจะเข้ามาทำร้ายคุณป้าเมื่อไร
    ฉันเดาว่าถ้าพวกนั้นเริ่มเมื่อไรคุณจะล้มเก้าอี้ตัวเองไปข้างหน้าคุณป้า ทำในสิ่งที่คุณจะทำได้
    ฉันเห็นแบบนั้น ฉันจึงผลักประตูเข้าไปหาเรื่องเอง



    ผมรอคำตอบเธอ ขณะที่กำลังรู้สึกคุ้นหน้าเธอแปลกๆ
    ผมว่าผมทำอะไรสักอย่างไว้ผมจึงรีบมาที่คลินิก
    เพื่อจะวิ่งกลับไปรับผิดอะไรซักอย่าง
    แล้วเธอก็ตอบกลับมา 
    อืม ฉันหิวพอดี

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in