เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
31 ธ.ค. จู่ๆก็อยากเขียนอะไรยาวๆKimdunchi
2018 29ธค อดทนถึง31ธคไม่ไหวแล้ว
  • สวัสดี ทุกคน รวมถึงตัวเราเองด้วย
    ชั้นยังคงเป็นคนเดิม คนดีเหมือนเดิม ฮ่าๆๆๆ

    ที่บอกว่าอดทนถึง31ธคไม่ไหวแล้ว
    ก็เพราะว่ามันมีหลายอย่างให้เขียนเหลือเกินในปีนี้ 
    ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก
    ไวกว่าปีที่แล้วซะอีก

    ปีนี้ มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นกับเรา
    ปี1ผ่านไปด้วยดี ชั้นต้องย้ายที่อยู่ มาเรียนที่คณะในปี2ใจกลางกทม
    ค่าหอแพงเสียยิ่งกว่าอะไร เหอๆๆ
    ตอนนี้ชั้นอยู่ในช่วงปี2เทอม1
    มันโหดมากกกกกกก 
    กรอสเอย ไมโครเอย daเอย ไบโอเคมเอย
    แก เราเรียนไปทำไมเยอะแยะวะ

    ช่วงแรกก็ยังขยันและชิวอยู่แหละ อ่านบั้งเล่นบั้ง
    แต่เราก็คิดว่าเราขยันแล้วนะ
    แต่มิดเทอมก็ออกมาห่วยอยู่ดี ตกมีนนน ซ้ำไปซ้ำมา
    ที่แย่กว่าคือ มีปหกับรูมเมทเนี่ยแหละ บรรยากาศอึมครึม ไม่อยากอยู่ห้อง 
    ไม่สบายใจเอาเสียเลย
    บ่นกับแม่เป็นร้อยเป็นพันครั้ง เครียดเหมือนมีไมเกรน
    บวกกับคะแนนมิดเทอมออก โอโห นอยด์จนนึกว่าตัวเองเป็นซึมเศร้าเลยล่ะ
    แต่ในที่สุด ก็เอ่ยปากบอกเพื่อนไปจนได้ ว่าอะไรยังไง 
    เพื่อนย้ายห้องช่วงธันวา ต่างคนต่างอยู่ ห่างกันจนได้ 

    ขอโทษนะ ที่รับแกเข้ามาอยู่ตั้งแต่แรก แล้วก็ไล่แกออกไป ขอโทษจริงๆที่ไม่นึกถึงจิตใจแก
    แต่เราทำได้แค่นี้จริงๆ พยายามสุดๆแล้วTT

    การหามรุ่งหามค่ำเรียนเลคเชอร์ ทำให้สุขภาพแย่ ทุกวันต้องกินกาแฟ กินดะ สั่งแกร๊ป นู้นนี่
    สุดท้าย …อ้วนนนนน…
    เพื่อนที่คณะ ที่เป็นสาวสอง ที่ค่อนข้างปากร้าย
    ทักทุกวัน สวัสดี…อ้วน 
    กลางวันกินไรอะ? กินรำไหม?
    ตอนเย็นไปไหน? อ๋อ กลับเล้า?
    ได้แต่ยิ้มแห้ง เพราะส่วนอื่นเค้าดีหมด ช่วยกันเรียน ใส่ใจ เป็นการเป็นงาน
    ยกเว้นเรื่องนี้แหละ บุลลี่และเหยียดคนอื่น…

    แต่บางทีก็ได้ตอกกลับไปเหมือนกันเป็นบางครั้งบางคราว ตอนนั้น มีการดึงเพื่อน(เหมือนเล่นชักกะเย่อ)
    ชั้นอยู่ที่ฝั่งนึง นางอยู่ที่ฝั่งนึง 
    แล้วนางก็พูดขึ้นว่า โอ้ย สู้ไม่ไหว (ชั้น)อ้วน แรงเยอะ
    นี่ก็เลยแกล้งไม่ดึง ละเซไปฝั่งนาง เพื่อพูดว่า โอ้ยๆๆ สู้ไม่ได้ แรงบุลลี่มันเยอะ

    เป็นครั้งเดียวที่รู้สึกว่าตัวเองใจกล้าชะมัด
  • มันไม่ดีเท่าไหร่หรอกนะ ในขณะที่คนอื่นไปเที่ยว เข้าคาเฟ่ เตรียมฉลองปีใหม่แล้ว
    แต่เราได้แค่นั่งอ่านไฟนอล ซ้ำไปซ้ำมา
    วนไปวนมา เนี่ย ขนาดตอนนี้ยังอ่านจะไม่ทันเลย
    ไฟนอลคณะชั้นสอบ17ตัว

    ใช่!!! แค่ไฟนอลนะ 17ตัว
    บ้าป่ะ
    บ้าไปแล้ว เรียนอะไรเยอะแยะอ่ะเจ๊
    วอนอธิการช่วยเพลาๆหน่อยเถอะ
    จะตายแล้วTT

    ได้แต่หวังว่า ขอให้ปีหน้าดีขึ้นๆๆๆๆๆ 
    ขอจบความหนักหน่วงไว้ที่ปีนี้ได้ไหมๆๆๆ ฮือๆๆๆ

    อ้อ แต่สิ่งนึงที่ภูมิใจในปีนี้
    คือการเก็บเงินสอนพิเศษ จนซื้อไอโฟนxsเป็นของตัวเองได้ ????
    แต่ว่าปีหน้าอาจจะไม่ได้สอนแล้ว (แค่ตัวเองก็เรียนไม่รอดแล้วจ้า)
    แต่ก็รู้สึกว่า ถ้ามีเวลาสอนได้ ก็จะกลับมาสอนนะ
    พี่เจ้าของสถาบัน ใช้งานเราหนักเหลือเกิน เตรียมชีทสอนน้อง10+คน แต่ให้เราชมละ200
    ขอพอดีกว่า ไม่คุ้มค่าเหนื่อยเลยจริงๆ เส้า
    แต่น้องๆที่มาเรียนเป็นพลังบวกที่ดีมากสำหรับเรานะ
    การที่น้องตั้งใจเรียนกับเรา มันทำให้เราเอาพลังนั้นไปใช้อ่านหนังสือต่อได้จริงๆ 
    ความรู้สึกมันสุดยอดไปเลยอ่ะ
  • ปีหน้าจะขออะไร?
    ก็คงจะขอเหมือนเดิมแหละมั้ง 
    1. ขอให้ได้ทำสิ่งที่รักเยอะๆ นั่นก็คือ การนอนดูซีรี่ย์โง่ๆ
    2. อยากลองออกไปเที่ยวตามวันหยุดบ้าง ตามคาเฟ่ ถ่ายรูปกาแฟ ต้นไม้ใบหญ้า ช่วงนี้ติดไอจีพวกนี้มากเลย ชอบมากๆๆๆ
    3. ขอให้ตัวเอง ขยันออกกำลังกายมากกว่านี้ ไม่ว่าจะช่วงไหนของการเรียน ติดสอบติดแลป ก็อยากจะขอให้ตัวเองไปออกกำลังกาย
    4. ขอให้ตัวเอง กินให้น้อยลง 5555 ใช่ เลิกสั่งชานมไข่มุกกับของอ้วนๆซักทีเถอะ ขอร้องนะ จริงจังหน่อย!
    5. ขยันทาครีมและตัดใจซื้อของดีๆให้ตัวเองใช้ หน้าจะได้หายโทรม เพื่อนจะได้ไม่ล้อ แงๆ
    6. ถ้าขอให้เพื่อน(กับแม่)เลิกบุลลี่เราซักทีเถอะ ก็รู้เจตนาแหละว่าเพื่อนทำแบบไม่ได้คิดอะไร แม่ทำเพราะอยากเตือน เออ แต่กูก็อ้วนจริงๆอะ โอเคๆ จะแก้ที่ตัวเองละกัน ฮึบๆ!!
    7. ขอให้สอบได้คะแนนเกินมีน เกินแค่1-2คะแนนก็ได้ ไม่ต้องเยอะ แต่ขอให้เกิน จะได้รู้สึกคุ้มกับการอ่านหนังสือหน่อยTT
    8. ต้องตื่นเช้าให้ได้นะ สู้ๆๆๆ
    9. ขอให้ยิ้มแบบนี้ได้เยอะๆต่อไป ยิ้มสู้กับทุกอย่างนะ พลังบวกจะเป็นแรงขับเคลื่อนให้เราได้ :)
    10. สุดท้าย ขอให้ตัวเองเลิกขบฟันทีเถอะ ปวดกรามไปแล้วแย้วววว

    พอแล้ว2018 
    เจอกัน2019นะ ไปอ่านหนังสือต่อละ 
    โอ่ย งอแง ชีวิตปีใหม่ชั้นต้องติดกับการอ่านหนังสืออีกกี่ปี!! ??
    29ธค2018 20.35
     

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in