โดยเรื่องจะกล่าวถึง อีชินแอ(จอนโดยอน) แม่หม้ายที่สูญเสียสามีไปเธอจึงตัดสินใจพาลูกมาอยู่ที่เมือง miryang ซึ่งเป็นบ้านเกิดของสามีเธอทำให้รู้สึกได้ใกล้ชิดกับเขามากยิ่งขึ้น ที่เธอเลือกอยู่ที่นี่ก็เพราะว่าจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ในที่ๆไม่มีใครรู้จักเธอ 

เธอต้องปรับตัวให้เข้ากับผู้คน ถึงแม้ช่วงแรกจะลำบากแต่เธอก็ผ่านมาได้ดี เธอซื้อที่ดินผืนใหญ่จนเกิดเสียงฮือฮาแต่ความเป็นจริงแล้วเธอไม่ได้รวยแต่อย่างใดแต่เธอทำเพื่ออยากให้เป็นที่สนใจเท่านั้นและแล้วก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันเมื่อลูกชายของเธอถูกลักพาตัวเรียกค่าไถ่ แต่ค่าไถ่นั้นน้อยกว่าที่ฆาตกรหวังไว้และไม่นานหลังจากนั้ก็ได้พบว่าลูกชายของเธอกลายเป็นศพที่แอ่งน้ำจึงทำให้ชินแอรู้สึกว่าโลกทั้งใบแหลกสลายลงมา

จนเธอได้พบกับพระเจ้าทำให้เธอกลับมาใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขและปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น รู้จักการให้อภัยและเหมือนได้เกิดใหม่อีกครั้ง เธอจึงไปหาฆาตกรที่ฆ่าลูกเธอเพื่อจะให้อภัยแต่เขาพูดกับเธอว่า "พระเจ้าให้อภัยเขาก่อนแล้ว" นั่นทำให้เธอสติแตกอีกครั้งเมื่อเกิดความคิดว่าทำไมพระเจ้าถึงมีสิทธิ์ที่จะให้อภัยคนที่ฆ่าลูกเธอก่อนโดยที่ไม่คิดถึงเธอ ไม่ถามความเห็นจากเธอ นั่นทำให้เกิดการแก้แค้นและหมดศรัทธาในพระเจ้าอีกครั้ง ชินแอเกิดอาการคลั่งและทำร้ายตัวเองโดยไม่รู้สึกสำนึกผิด เธอต้องไปอยู่โรงพยาบาลจิตเวชพักใหญ่ 

เมื่อเธอออกจากโรงพยาบาลมาจึงไปตัดผมแต่กลับเจอลูกสาวของฆาตกรนั้นเป็นช่างตัดผมให้เธอ เธอเลือกออกมาและมาถึงบ้านจึงตัดผมด้วยตัวเอง และฉากจบก็แพนกล้องไปทางแอ่งโคลนซึ่งผู้กำกับให้เราได้ตีความเอง สุดท้ายแล้วชินแอก็ไม่ได้รู้สึกปลดปล่อยจากเหตุการณ์นั้นจริงๆแต่เป็นความรู้สึกที่อยากลืมเท่านั้น ไม่สามารถพึ่งใครแม้แต่พระเจ้าได้สุดท้ายก็ต้องกลับมาพึ่งตัวเอง

พอดูจบเรารู้เลยว่าทำไมหนังเรื่องนี้ถึงได้รางวัลและคุณจอนโดยอนทำไมถึงได้ฉายา ราชินีแห่งคานส์ หนังเรื่องนี้ให้คำตอบเราเลยค่ะ ด้วยตัวเรื่องที่หนักหน่วงและคุณโดยอนก็ทำได้ดีมาก ทั้งด้านที่แสดงให้เห็นถึงความเสียใจที่สูญเสียคนที่รัก การที่อยากจะหลุดพ้นจากความรู้สึกแย่การแก้แค้นและการเย้ยหยั่นพระเจ้าจากฉากที่ชินแอเปิดเพลงที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับความโกหก คำพูดไม่มีจริงในชุมนุมชาวคริสต์ และอื่นๆ ช่างยอดเยี่ยมและและทรงพลังในทุกฉากจริงๆค่ะ เป็นหนังที่ดูแล้วยกให้เป็นเรื่องโปรดในใจอีกเรื่องไปเลยค่ะ