..
..
วันที่ 25 เดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2559
เวลา 22:13 PM
ฉันมักเป็นที่ปรึกษาให้คนรอบตัวเสมอๆ
ที่ฉันทำไปเพราะว่าฉันอยากรู้มุมมองต่อเรื่องเรื่องนึงของหลายๆ คน เพื่อนำมาปรับใช้กับตัวเอง และนำไปใช้กับการให้คำปรึกษาของคนที่เข้ามาหาเราในเรื่องอื่นๆ
เพราะฉันหวังว่า ในวันที่ฉันอยากได้คำปรึกษา สิ่งที่ฉันเคยทำไว้มันจะช่วยให้ฉันพบคนที่จะพาฉันไปเจอทางออกได้บ้าง
แต่เพราะความแตกต่าง ทำให้สิ่งที่ฉันหวังมันไม่เคยเกิดขึ้นเลย
เพราะเราคิดต่างกัน
เพราะเรามองต่างกัน
เพราะเราเข้าใจต่างกัน
เพราะเรามีความแตกต่างซึ่งกันและกัน
วันนี้ก็เช่นกัน...
เสียงแจ้งเตือนบนคอมพิวเตอร์ดังขึ้น แสดงกรอบสีน้ำเงินที่มุมจอว่ามีคนส่งข้อความมาทางแชทแอพพลิเคชั่น ข้อความแสดงถึงเรื่องอึดอัดใจของตัวเอง เราอ่านแล้วก็พบว่า
เราไม่สามารถให้คำแนะนำ ปลอบใจ หรืออะไรแก่เขาได้เลย
เพราะเราคิดไม่เหมือนกันเลย
เพราะความคิดของเรากับเขาไม่ไปทางเดียวกันเลย
ฉันจึงไม่กล้าให้คำแนะนำอะไรไป ได้แต่รับฟังความอัดอั้นตันใจจากเขา โดยที่เราทำอะไรให้เขารู้สึกดีขึ้นไม่ได้
ฉันยิ่งรู้สึกแย่ลงเรื่อยๆ เมื่อพบว่าเค้าอารมณ์ของเขาไม่ดีขึ้น ฉันไม่มีความสามารถพอที่จะทำให้เขามีความสุขได้เลยใช่มั้ย ฉันคิดแบบนั้นตลอดการสนทนาระหว่างเราทั้งสอง
วันนี้ทำให้ฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถช่วยคนได้ทั้งโลก
ฉันไม่สามารถดึงคนขึ้นมาจากหลุมความคิดแย่ๆ ได้ทุกคน
ฉันยังไม่เก่งพอ
แย่นะ
แย่ที่ฉันเป็นส่วนหนึ่งทำให้เขากลายเป็นแบบนั้น
แย่ที่เพราะ ความแตกต่าง ทางความคิดระหว่างเรา ทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้น
เพราะเราคิดน้อยไป?
หรือเพราะเค้าคิดมากไป
ฉันตอบไม่ได้
เหนื่อย
ไม่ค่อยโอเคเลยแฮะวันนี้
นอนเถอะ พรุ่งนี้ไปกินบุฟเฟ่ที่โลตัสดีกว่า
ZhalalamZ
เขียนจบ 22:22 PM
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in