สำหรับนิยายเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่เราชอบมากๆในปีนี้เลยค่ะ 555 คิดไม่ถึงว่าจะสนุก ตลกโบ๊ะบ๊ะ และขำปอดโยกได้ขนาดนี้ แถมพล็อตเรื่องยังเป็นการปราบผีที่แหวกแนวสุดๆอีกด้วย ระหว่างอ่านบอกเลยว่าหลุดขำตลอด ทั้งเนื้อเรื่อง สำนวนการแต่ง การแปลกินขาดมากจริงๆ 555 ตัวละครทั้งน่ารัก และมีคาร์แรกเตอร์สุดๆ โดยเฉพาะไมเคิลจอมสอพลอ 555 ใครชอบแนวปราบผีคอมเมดี้แบบนี้แนะนำเลยค่ะรับรองผีไม่น่ากลัวเลย อ่านแล้วอารมณ์ดี ฟีลกู๊ดสุดๆเลย ส่วนการเล่าเรื่องจะเล่าผ่านเหตุการณ์เหนือธรรมชาติที่บรรดาลูกค้าต่างพบเจอจนขนหัวลุก รวมถึงปาฏิหารย์ของผลิตภัณฑ์และบริการจากสำนักไท่ชัง 555 ทว่ายิ่งคลี่คลายเคสต่างๆได้มากเท่าไร ท่านเจ้าสำนักผู้เน้นเรื่องกินเป็นหลัก ปราบผีเป็นรองก็ได้แต่โอดครวญว่า นานแล้วที่ไม่ได้เจอสิ่งที่กินได้! ‒ น่าเห็นใจจังเลย 555

          การปราบผีในเรื่องนี้บอกเลยว่าล้มล้างทุกศาสตร์ในใต้หล้า อ่านไปอ่านมาชักไม่แน่ใจแล้วว่า นี่มันเป็นการปราบผี? หรือทารุณกรรมผีกันแน่ ( ; ω ; ) ไม่ต้องมีกระบี่ไม้ท้อ เลือดหมาดำ หรือยันต์อินหยางก็จัดการผีร้ายได้อย่างอยู่หมัด วิธีการจับผีของสำนักไท่ชังนั้นก็แสนจะเรียบง่าย แถมยังมีประสิทธิภาพอย่าบอกใคร หากสัมผัสวิญญาณร้ายไม่ได้ก็ทุบของก่อนเดี๋ยวผีก็ออกมาเอง หากถกแขนเสื้อคุยกันไม่รู้เรื่องก็กินผีร้ายให้หมดในคำเดียว! (っ˘ω˘ς ) หากเป็นผีที่ดีก็จับมาใช้แรงงานในกิจการในเครือซะเลย ตอนนี้ทุกคนพอจะเห็นความรุ่งเรืองของสำนักไท่ชังกันแล้วใช่มั้ยคะ ดังนั้น อย่ารอช้า สมัครสมาชิก VIP กับสำนักไท่ชังวันนี้ แถมฟรีของสมนาคุณ และสิทธิพิเศษจากกิจการในเครือด้วยนะ (･ω<)☆

         มากันที่คุณซั่วจงสามีแห่งชาติ บอกได้สามคำว่า หล่อมาก เก่งมาก และรวยมาก!! o(≧▽≦)o ลวดลายอักขระโบราณบนตัวก็ส่งเสริมให้เขาดูเหมือนหัวหน้าแก๊งมาเฟียที่มีรอยสักรอบแขนสุดๆ เท่อย่าบอกใครเชียว 555 หลังจากตามหาเว่ยซีพบแล้ว คุณซั่วจงก็ถูกความใคร่ครอบงำจิตใจ (?) จนต้องอ้างเหตุผลปลอมตัวมาเป็นลูกศิษย์เพื่อจับตาดูว่าเจ้าสำนักไท่ชังจะกินคนเหมือนในอดีตหรือไม่ 555 เป็นลูกศิษย์ก็ส่วนนึง แต่การสปอยล์ท่านเจ้าสำนักแบบไม่ลืมหูลืมตา แถมยังจู้จี้ ขี้หวง และเรียกร้องความสนใจบ่อยๆนี่มันยังไงกันน้า ท่านเจ้าสำนักไม่เข้าใจเลย อิอิ

        ส่วนเว่ยซีนั้น ในอดีตได้ชื่อว่าเป็นสัตว์ร้ายที่ฆ่าคนแบบตาไม่กระพริบ (?) แต่ปัจจุบันเขาได้เปลี่ยนไปเป็นหนุ่มน้อยไร้เดียงสา ทึ่มทื่อ และน่าเอ็นดู ‒ ขนาดคุณซั่วจงยังแปลกใจ (°ロ°) ! จุดอ่อนของเขาคือกินเท่าไรก็ไม่อิ่ม ทว่าจุดแข็งกลับเป็นกินเท่าไรก็ไม่อ้วน กินได้ทุกอย่างที่ขวางหน้า กินได้ทุกที่ทุกเวลา ลงตะเกียบทุกคราล้วนแม่นยำและแน่วแน่จนทุกคนหวาดผวาไปตามๆกัน 555 ดังนั้น การที่เขามีศิษย์คนรองที่เต็มไปด้วยพลังหยางมาคอยดูแลยามหิวนั้น ก็นับได้วว่าเป็นพรมลิขิต เอ้ย บุญบารมีที่ท่านเจ้าสำนักสั่งสมมาเนิ่นนานแล้วล่ะค่า (⁄ ⁄>⁄ ▽ ⁄<⁄ ⁄) ‒ อย่าหาว่าอาจารย์ลำเอียงเลยนะ 555 

       แน่นอนว่าสองคนนี้มีอดีตร่วมกันมายาวนาน ความสัมพันธ์เลยให้อารมณ์สามีมาคอยดูแลภรรยาที่ความจำเสื่อม 555 แม้จะจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้ แต่ความคุ้นเคย (?) ที่เว่ยซีมีต่อซั่วจงกลับไม่เคยจางหายไปเลย ปัจจุบันสิ่งที่เว่ยซีต้องการมีเพียงความอยากอาหารที่เรียบง่ายไม่ซับซ้อน ‒ โปรดเรียกว่าลวนลามอย่างเป็นธรรมชาติจะดีกว่า (*ﾉωﾉ) การแทะนิ้วแจ๊บๆ เริ่มไต่ระดับเป็นการกอดๆ จูบๆ ลูบๆ คลำๆ แต่ยังคงไว้ซึ่งความไรเดียงสาอย่างเหนียวแน่นสุดๆ ขนาดคุณซั่วจงยังจนปัญญาและโกรธไม่ลงเลย หลังๆท่านจ้าสำนักถูกป้อนพลังหยางจนชิน ทั้งอิ่มทั้ง ฟินสุดๆ ‒ คนอ่านก็ฟินมากเช่นกัน ถึงไม่หิวก็บอกหิวเพราะอยากจะชิมอีกสักคำสองคำ อิอิ นับวันลูกศิษย์คนนี้ยิ่งมีความสำคัญมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว ขนาดที่ท่านเจ้าสำนักยังต้องเอ่ยว่า นายก็เป็นสมบัติล้ำค่าของอาจารย์เช่นกัน ยังไงล่ะ อิอิ (≧◡≦) ♡