I HAVE TO ADMIT
I MISS YOU SO MUCH
THAT I DON'T KNOW WHAT TO DO
BUT TO WRITE.
ในหนึ่งชีวิต ต้องมีสักครั้ง ที่คิดถึงใครสักคนจนไม่รู้จะบรรยายออกมาเช่นไร
ใช่แล้ว. It's happening to me.
เป็นเวลานานกว่า 1 เดือน (เรียกว่านานได้ในกรณีนี้)
ที่ฉันไม่ได้เจอหน้าเขา และเราไม่ได้พูดคุยกัน
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมานับเป็นโชคดีที่ฉันบังเอิญ (ผสมความตั้งใจกึ่งหนึ่ง)
ได้เจอกับเขา และเราสบตากันเป็นระยะเวลาทั้งสิ้น
1 วินาที
ความโชคร้ายที่ฉันต้องคุยโทรศัพท์อย่างกะทันหัน
ทำให้เขาหายไปก่อนที่ฉันจะได้แสดงความคิดถึงออกไป
เรื่องราวมากมาย คำพูดนับล้าน และสายตานับร้อยที่อยากมอบให้
แต่กลับไม่สามารถสื่อสารออกไปได้สักอย่าง
1 วินาทีนั้นกลายเป็นช่วงเวลาที่นานที่สุดในความทรงจำ
สายตาที่ไม่อาจตีความหมายได้ กลับมีความหมายขึ้นมาอย่างประหลาด
จะเป็นฉันคนเดียวไหมนะที่เฝ้านึกถึงแววตานั้นอยู่คนเดียวตลอดมา
จะเป็นฉันคนเดียวไหมนะที่เฝ้าคิดถึงเขาอยู่คนเดียวตลอดมา
ฉันต้องยอมรับว่าฉันคิดถึงเขามากเสียจน
ต้องมาเขียนระบายไว้ในที่นี้
โดยไม่เคยหวังให้เขามาค้นเจอ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in