เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
10 Letters Why I Leave You | Star Wars AU Fanficliamingxoxo13
The Night We Met




  • ภายในร้านช่างเงียบสงบ มันดีไปหมดเลยทีเดียวเชียวล่ะ

    ฉันสั่งกาแฟเย็นจากนั้นก็เดินหาที่นั่งเพื่อไปนั่งอ่านจดหมายของฮาน ฉันวางกล่องไว้ซึ่งหมายความว่าฉันจองที่นั่งแล้วจากนั้นก็นั่งลงไปนั่งบนที่นั้น

    ฉันเปิดกล่องอีกครั้งจากนั้นก็หยิบจดหมายที่มัดรวมกันด้วยริบบิ้นสีฟ้าอ่อนออกมา ฉันคลี่มันออกจากนั้นก็หยิบจดหมายฉบับแรกขึ้นมาโดยจดหมายฉบับแรกนี้มีจ่าหน้าซองเขียนว่า "The Night We Met" ส่วนข้างใต้ข้อความนั้นก็มีเขียนว่า "- Lord Huron"

    ฮานชอบฟังเพลง The Night We Met มาก ฉันคิดว่าจ่าหน้าซองนี้เข้าจะต้องหมายถึงอะไรบางอย่างแน่ๆ ฉันเปิดซองจดหมายจากนั้นก็หยิบกระดาษจดหมายขึ้นมาอ่าน

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    I had it all 
    and then most of you
    some and
    now, none of you
    take me back to
    the night we met

    เอาล่ะ เธอคงรู้แล้วสินะว่า ฉันชอบเพลง The Night We Met แค่ไหน 

    เธอคงจะรู้แล้วล่ะว่าฉันชอบเพลงนี้เพราะอะไร

    แน่นอน...ฉันชอบเพลงนี้ก็เพราะเธอมันบอกถึงการออกเดตของเราสองคนในครั้งแรก

    ฉันเป็นฝ่ายชวนเธอออกไปเดต ตอนแรกฉันไม่คิดหรอกนะว่าเธอจะยอม เพราะสิ่งแรกที่เข้ามาในหัว
    ของฉันก็คือเธออาจจะคิดว่า 1) ฉันไม่ชอบนายเลย 2) นิสัยอย่างนาย ใครจะไปชอบ แต่...ก็แปลกนะที่เธอยอมออกเดตกับฉัน ถึงฉันอาจจะเคยทำนิสัยแย่ๆ ใส่เธอก็ตาม และนอกเหนือจากนี้ฉันก็เคยคิดอยู่อย่างนะว่า 1) เธออยู่ในทีมลีดเดอร์ ต้องเป็นเด็กนิสัยไม่ดีแน่ๆ 2) ห้องรองคิง เด็กเก่งต้องขี้หยิ่งแน่ๆ

    แต่ดีใจนะที่เธอไม่ได้เป็นแบบที่ฉันคิดและฉันก็ดีใจนะที่เธอไม่ได้เห็นฉันแบบที่เธอและคนอื่นคิด

    เธอคงอาจจะจำได้ว่าเดตแรกเรานัดกันที่ไหน ฉันขอหัวเราะหน่อยเถอะ เธอลองหลับตา นึกภาพ นึกได้แล้วใช่มั๊ย หากเธอลืมไปแล้ว ที่แรกที่เราออกเดตกันก็คือพ็อพส์คาเฟ่ เป็นร้านของพ่อมีมี่ พ็อพส์ เพื่อนร่วมคลาสของฉัน เธอก็รู้ว่ามิมี่ชวนฉันไปร้านตั้งนานแล้วแต่ฉันไม่มีโอกาสเลยปฏิเสธไป ซึ่งเมื่อได้โอกาสที่จะได้ออกเดตกับเธอ และนั่นก็คือสาเหตุที่ฉันพาเธอไปที่พ็อพส์นั่นเอง

    เธอจำได้ใช่มั๊ยว่าฉันบอกให้เธอรอฉันที่ไหน ติ๊กต๊อกๆ ป้ายรถประจำทางยังไงล่ะ หากเธอกำลังอ่านจดหมายฉบับนี้ที่ร้านพ็อพส์อยู่ เธอคงจะเดินผ่านป้ายป้ายนั้นมาอย่างแน่นอน ใช่มั๊ย

    คำแรก ประโยคแรก บทสนทนาแรกที่เราพูดคุยกันอย่างจริงๆ จังๆ นอกเหนือจาก "สวัสดี" "เธอสบายดีรึเปล่า" "โอ้ฉันสบายดีแล้วนายล่ะ" "อ้อ สบายดีเหมือนกัน" "ลาก่อน" บาย" ก็คือ

    ME : หวัดดีเลอา
    YOU : หวัดดีฮาน
    ME : ฉันขอโทษจริงๆ นะที่มาช้า
    YOU : (เธอส่ายหน้า) ไม่เป็นไรหรอก
    ME : แล้วเธอออกมาแบบนี้ แม่เลี้ยงของเธอไม่ว่าหรอ
    YOU : (เธอส่ายหน้าอีกครั้ง) ไม่ ความจริง... (เธอบิดตัวไปมาและฉันก็มองเธอด้วยสายตาที่จับผิด) ความจริง...ฉันโกหกหล่อนมาน่ะ โกหกว่าออกทำงานกับเพื่อน
    ME : (ฉันขมวดคิ้ว) ความจริงเธอไม่จำเป็นที่จะต้องออกมาทั้งๆ ที่งานยังไม่เสร็จก็ได้
    YOU : (เธอกอดอกและทำสีหน้าเหมือนกำลังจะโกรธ) เสร็จตั้งนานแล้วยะ 

    เราสองคนเงียบกันสักพักจากนั้นเธอก็เลิกกอดอก

    YOU : แล้ว...เดตแรกของเราสองคน เธอจะพาไปไหนล่ะ
    ME : (มองนาฬิกา) ไปร้านพ็อพส์กัน
    YOU : (ทำสีหน้าสงสัย) พ็อพส์?
    ME : ร้านของมิมี่ พ็อพส์ เพื่อนในคลาสเรียนฉันน่ะ (ยื่นมือให้พร้อมพยายามที่จะทำตัวให้ดูสุภาพที่สุด) มาสิ ตามฉันมาเถอะ
    YOU : (ทำสีหน้าเขินๆ และฉันก็ดึงมือที่ยื่นให้กลับมา) โอเค

    เธอกับฉันก็ได้คุยกันทำความรู้จักกันไประหว่างที่เดิน ฉันไม่ได้คิดหรอกนะว่าเธอจะเป็นคนจำพวกติ่งธรรมชาติ ชอบพื้นที่พืชเขียวๆ อะไรพวกนั้น ส่วนฉันก็คิดว่าเธอจะคิดแล้วล่ะ เด็กบาสบ้าบออะไรมีเทสต์ดนตรีที่แปลกขนาดนี้

    และเราก็พูดถึงดนตรี เธอชอบ Birdy นี่นา ฉันก็ชอบ Birdy แต่ฉันกลับปฏิเสธไปว่าฉันชอบ Ed Sheeran ตรงๆ เลยนะ ฉันไม่ค่อยฟัง Ed Sheeran บ่อยเท่า Birdy หรอก แต่หากให้ฉันบอกเธอว่าฉันชอบฟังเพลงของใคร ฉันขอตอบว่า 'ฉันชอบ Bruno Mars นะ'

    สายตาแรกที่เธอมองร้านของพ่อมิมี่ พ็อพส์ เท่าที่ฉันคิด เธอกำลังพูดในใจว่า ร้านบ้าร้านบออะไรมันจะวินเทจขนาดนี้ พูดเลยนะ ฉันไปถามลุค พี่ชายฝาแฝดของเธอมาว่าเธอชอบเที่ยวสถานที่แบบไหนยังไง และลุคก็ตอบว่าเธอชอบที่ที่มันออกสไตล์วินเทจๆ แบบใน tumblr ไม่ก็ pinterest อะไรแนวๆ นั้น

    ฉันจำได้อย่างแม่นเลยว่า สิ่งที่เธอสั่งคืออะไร ก็แค่ช็อคโกแลตร้อนที่ใส่มาร์ชเมลโล่เยอะ ส่วนฉันก็กาแฟแก้วนึง เธอบอกว่ากาแฟที่ฉันกินมีความขมเป็นอย่างมาก มากถึงมากที่สุดเลยล่ะ

    ตอนนั้นเพลง The Night We Met ดังขึ้นมาล่ะ ฉันบอกเธอว่า "ฉันชอบเพลงนี้มากเลยนะ มันควรที่จะดังกว่านี้หากเป็นไปได้" 

    เธอพยักหน้าตอบ "จริงของนาย" เธอพูด "มันควรที่จะดังมากกว่านี้..."

    ซึ่งก็นะ...เราแบ่งปันเรื่องของครอบครัวเราสองคน เรานินทาชิววี่อีกด้วย  เธอบอกชิววี่ขนดกเกินไป ฉันบอกเลยว่าเธอไม่ต้องกลัวชิววี่ไปเลย เพราะชิววี่ขนดกแต่เกิดอยู่แล้ว

    ฉันไปส่งเธอถึงบ้าน เธอโบกมือลาฉัน ฉันโบกมือลาเธอ เธอเดินเข้าไปในบ้าน ฉันยิ้มแหย ฉันเขิน และฉันก็ยอมรับ

    ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี ครั้งแรกนี้ฉันถือว่าเป็นการเอ่อ...พรีเดต (pre-date) ก็แล้วกัน ฉันอยากรู้จักตัวเธอมากกว่านี้ ก็นะ...ช่างเถอะ คิดซะว่าจดหมายฉบับแรกเป็นสิ่งที่ฉันเขียนขึ้นมาเล่นๆ ก็แล้วกัน

    ปล. หากเธออ่านจดหมายนี้จบ ห้ามทิ้งเด็ดขาด
    ปล. 2 ฉันไม่สามารถลืมวันแรกของเราสองคนได้จริงๆ นะ

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    ฉันนั่งเท้าคางอ่านจดหมายฉบับแรกจนจบ ฉันแอบหัวเราะบ้างเล็กน้อย ฮานเป็นคนที่เขียนทุกงานได้น่าเบื่อ ไม่มีความคมคาย ใช้ภาษาบ้านๆ ฉันคิดว่าเขาคงจะหัดเขียน ขยำกระดาษทิ้งไปหลายแผ่น เพื่อเขียนจดหมายที่สมบูรณ์แบบที่สุดให้กับฉัน

    ฉันเก็บจดหมายฉบับแรกเข้าไปในซองจากนั้นก็วางไว้ข้างๆ แจกันดอกไม้อันเล็กๆ จากนั้นก็หยิบจดหมายฉบับที่สองออกมา

    จ่าหน้าซองมันเขียนว่า

    Wings
               - Birdy

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in