เมื่อเริ่มต้นใหม่ เราก็ได้เห็นหน้าค่าตานักการเมืองหน้าใหม่ รุ่นใหม่ ที่มาจากพรรคใหม่ๆ หรือคนรุ่นเก่า หน้าเดิม  ที่มาจากพรรคเก่าๆ รวมไปถึงนักการเมือง “ส้มหล่น” ที่มาจากการแต่งตั้ง มีทั้งหน้าเก่าหน้าใหม่

    แน่นอน , บรรยากาศทางการเมืองเช่นนี้ มันพลอยให้ผมนึกถึงนักการเมืองท่านหนึ่งที่เป็นถึงอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรและเป็นอดีตแนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ (นปช.) เขาคือจ่าสิบตำรวจประสิทธิ์ ไชยศรีษะ หรือที่เรียกกันสั้นๆว่า “จ่าประสิทธิ์”

     สิ่งที่ทำให้ผมนึกถึงจ่าประสิทธิ์หาใช่ลีลาการตอบโต้อันแพรวพราวในสภาหรือลีลาการพูดบนเวทีการชุมนุมอันดุเดือด..

     แต่เป็นเพียงการใช้ภาษาไทยของจ่าประสิทธิ์เท่านั้น

     ดังที่ผมจะได้ขอยกตัวอย่างดังต่อไปนี้

     

     “ผมก็ต้องขอใช้สิทธิ์พาดพิงนะครับ (ร เรือชัดแจ๋ว) เนืื่องจากคุณหมอวรงค์ (ร เรือชัดแจ๋ว) แต่แถวบ้านผมเค้าเรียกคุณหมาวรงค์ (ร เรือชัดแจ๋ว) จริงๆเค้าพูดอย่างนี้ ผมไม่ได้ว่านะ แถวบ้านผมเค้าว่ากัน.......ให้ถอนคำพูดใช่มั้ยครับ งั้นผมขอถอนคำพูดว่าคุณหมาวรงค์ (ร เรือชัดแจ๋ว)..........ที่ผมประท้วงนี่เนื่องจากพาดพิงกร(ร เรือชัดแจ๋ว)ณี ที่ให้ดูแลเรื่องจำนำข้าวที่สุรินทร์(ร เรือชัดแจ๋ว)....”

     (ที่มา : จ่าประสิทธิ์ ด่า หมาวรงค์ จาก https://youtu.be/W4emwLMmPAY) 

     จากคำพูดที่ยกมาเบื้องต้นเป็นเพียงส่วนเล็กๆเท่านั้น แต่ก็พอให้เห็นได้ว่าจ่าประสิทธิ์เป็นบุคคลหนึ่งที่ใช้ภาษาไทยได้อย่างดีเด่น โดยเฉพาะอักษร ร เรือ แกออกเสียงชัดแจ๋ว เป็นธรรมชาติ โดยไม่ต้องพยายามเค้นให้เกินพอดีเลย 

     หากจ่าประสิทธิ์กลับมาโลดแล่นในการเมืองไทยอีกครั้ง(ไม่จำเป็นต้องในสภา) อยากให้กระทรวงศึกษาธิการหรือหน่วยงานของรัฐที่เกี่ยวข้องเห็นความสำคัญของจ่าประสิทธิ์ให้มากกว่านี้ อาจจะให้แกได้รับรางวัลผู้ใช้ภาษาไทยดีเด่นหรือยกระดับให้เป็นทูตผู้ใข้ภาษาไทยที่ดีที่สุด เพื่อให้เยาวชนได้หันมาใช้ภาษาไทยอย่างถูกต้อง อะไรทำนองนั้นไปเลยครับ...

(ที่มาภาพ : https://th.m.wikipedia.org/wiki/ประสิทธิ์_ไชยศรีษะ)