"เมษาลาตะวัน" คือจดหมายรักแด่ทุกคำอธิษฐานของผู้ไม่เป็นที่รัก คำอธิษฐานที่กล่าวซ้ำซากกับหมอนหนุนทุกคืน บางครั้งฟังคล้ายสมน้ำหน้าคนไม่มีบ้าน บางครั้งฟังคล้ายปลอบประโลมความโง่งมของความอับจนไร้ทางเลือก

ส่งท้ายเดือนพฤษภาคมได้โคตรเจ็บปวด!! คำว่า "เยาว์วัยพฤษภาคม" คือเเวบเข้ามาในหัวเลย! ส่งท้ายเดือนห้ากับเรื่องราวของเด็กเดือนสี่ได้ระทมใจจริงๆ 

วรรณกรรมเยาวชนเเนว Coming of age เรื่องราวของการก้าวผ่านวัยของเด็กชายทั้งสามคนที่พบเจอเรื่องราวการเปลี่ยนเเปลงเปรียบดั่งโศกนาฏกรรมชีวิต
ความรู้สึกคือท่วมท้นไปด้วยความอึดอัดคับเเค้นชีวิตเเต่กลับเข้าใจได้อย่างลึกซึ้ง เอาจริงคือบทบรรยายดีมากมันไม่ได้เห็นภาพเเค่การก้าวผ่านวัยเเต่ยังเห็นการก้าวผ่านยุคสมัยความเจริญในเขตชานเมืองหรือชนบทในส่วนของสถานที่ที่ตัวเอกอยู่ด้วย

ปมปัญหาของเด็กทั้งสามคนไม่ใช่ปัญหาใหม่ที่ไม่เคยเห็นไม่เคยได้ยิน ไม่ใช่ปัญหาอภินิหาร เเต่เป็นปัญหาที่เห็นได้มากที่สุดในสังคมทุกวันนี้คือ "ปัญหาครอบครัว" ที่ว่าสถาบันครอบครัวเป็นรากฐานสำคัญที่สุดคือไม่เกินจริงเลย! เมื่อสถาบันนี้เป็นที่สถาบันเเรกที่พังทลายลง สำหรับเรามันยากจริงๆที่จะเริ่มใหม่หรือทำเหมือนไม่เคยเจ็บปวดหรือมีบาดเเผลที่เเสนเจ็บเเสบ 

อ่านจบเเล้วคือเป็นความรู้สึกที่จุกเเน่นในหัวใจ หายใจไม่ออกจริงๆ การเดินเรื่องความสัมพันธ์ของเด็กสามคนในเรื่องคือเหมือนฟีลเตอร์ MJ6 มันสว่างสไวสวยงามเเต่กลับหม่นไปด้วยความเบลอความฟุ้งความไม่ชัดเจน จุดที่ฟีลกู๊ดมีความสุขที่สุดก็ยิ้มจนเเก้มจะเเตก เพราะเราทุกคนเคยเป็นเด็ก เราเคยมีความคิดเเบบเด็กๆเเต่สุดท้ายเราต้องฝังมันไว้เพื่อที่จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เข้มเเข็งให้ได้ในโลกใบนี้! 

จุดสะเทือนอารมณ์ก็ทำให้ออกซิเจนของคนอ่านกับการหายใจเหมือนจะขาดห้วงสะบั้น!

คือเป็นหนังสือที่ทำให้เราได้นึกถึงตัวเองเหมือนกัน กระตุ้นความทรงจำทำให้มันออกเดินทางหวนรำลึกถึงอดีตเเห่งการก้าวผ่านวัยที่เชื่อว่าทุกคนที่ได้อ่านก็เคยก้าวผ่านมา!

   ความสัมพันธ์ระหว่างเด็กชาย 3 คนที่ถูกนิยามและนิยามตัวเองว่าเป็นสิ่งแปลกปลอมปะปนอยู่ในเมืองเล็กๆท่ามกลางเเสงแดดสลับพายุฝน โหยหาการมีบ้านให้กลับขอเพียงแค่ได้เข้าไปอยู่ในวงใดสักวงหนึ่งที่เป็นของตัวเอง...

⭐️score 9/10