แล้วคุณรัมโปะนี่เป็นใครมาจากไหน ทำไมถึงกลายเป็นไอค่อนของวงการนิยายสืบสวนสอบสวนญี่ปุ่นขนาดนี้? 

คำตอบคือ เขาเป็นผู้บุกเบิกนิยายประเภทรหัสคดีในวงการวรรณกรรมญี่ปุ่น เขียนมาตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20 เลยทีเดียว (ถือว่าเป็นงานเก่ามากนะตัวเธอว์) เขียนมาเรื่อยๆจนโด่งดังเป็นพลุแตก งานของเขาถูกนำไปสร้างเป็นละครซีรี่ย์และภาพยนตร์อยู่หลายต่อหลายครั้ง แถมยังมีการตั้งรางวัลชื่อรางวัลเอะโดะงาวะรัมโปะให้แก่นักเขียนนิยายสอบสวนที่มีผลงานโดดเด่นอีกด้วย แจกกันมาจนถึงวันนี้เลยนะ!

รัมโปะชื่นชอบผลงานของลุงโป (Edgar Allan Poe) นักเขียนเรื่องลึกลับสยองขวัญชาวอเมริกันมากเสียจนกระทั่งเอาชื่อของเขามาตั้งเป็นนามปากกาตัวเองในแบบที่ถอดเสียงมาเป็นภาษาญี่ปุ่น เพราะฉะนั้น งานของอ.รัมโปะจึงค่อนข้างมีความเป็นตะวันตกอยู่มาก พอเอาไปเทียบกับงานยุคใกล้ๆกันอย่างหนังสือชุดคินดะอิจิ (คินดะอิจิ โคะสุเกะ นะคะ ไม่ใช่อีตาคินดะอิจิ ฮาจิเมะ ที่เป็นการ์ตูนมังงะ นั่นหลานปู่ของคินดะอิจิคนแรก) จะพบว่าการบรรยายลำดับเหตุการณ์ของอ.รัมโปะจะลื่นไหลมากกว่า ไม่เน้นบรรยากาศลึกลับจนขนที่หลังลุกเหมือนคินดะอิจิ ซึ่งตรงนี้ก็ลางเนื้อชอบลางอ่ะเนอะ ส่วนตัวเราเราชอบสไตล์อ.รัมโปะมากกว่าค่ะ

---

เกาะปีศาจฆาตกรรม ว่าด้วยเรื่องของชายหนุ่มธรรมดาๆคนหนึ่งที่ดันตกที่นั่งลำบากเพราะจู่ๆหญิงสาวคนรักก็ถูกฆาตกรรมในห้องปิดตาย (ห้องปิดตายอีกร้าวววววว5555555) เท่านั้นยังไม่พอ พอไปติดต่อรุ่นพี่ที่เป็นนักสืบมือสมัครเล่นให้มาช่วยสืบคดี รุ่นพี่คนนั้นก็ถูกฆ่าตายด้วยรูปแบบที่เป็นไปไม่ได้อีก 

คนแรกในห้องปิดตาย คนที่สองถูกฆ่ากลางแจ้งต่อหน้าคนเป็นร้อยๆ พ่อพระเอกของเรามืดแปดด้านเลยสิคะทีนี้ ผู้ต้องสงสัยคนเดียวที่มีก็ดันเป็นคุณหมอหนุ่มที่มีจิตสัมพันธ์เชิงชู้สาวกับตนเองเสียอย่างนั้น 

ใช่ค่ะ เธออ่านไม่ผิด คุณหมอหนุ่มหล่อกับพระเอกผู้เข้าตาจน แบบนั้นแหละ... 

(ขอคั่นด้วยการแปะคำเตือนสำหรับพวกเดียวกันนิดนึง: มันไม่มีอะไรอย่างที่แกคาดหวัง บอกไว้ก่อน จะได้ไม่หน้าทิ่มมาก555)

แต่สุดท้ายพระเอกของเราก็ต้องแท็กทีมกับคุณหมอผู้นี้ในการสืบหาข้อเท็จจริงของคดี ซึ่งมันนำไปสู่เกาะลึกลับแห่งหนึ่งที่อยู่ไกลออกไปจากชายฝั่ง เกาะที่มีความลับดำมืดอันเกี่ยวพันกับคนรอบตัวของพระเอกอย่างคาดไม่ถึง...

ถึงคำตอบของคดีจะพอเดาทางได้ ไม่ได้ซับซ้อนอะไรขนาดนั้น(สำหรับเรานะ) แต่เราสนุกกับการอ่านปมต่างๆที่คนเขียนเอามาผูกกันเป็นเรื่องใหญ่ๆมากเลยค่ะ อ่านเพลินดี ไม่ได้ตื่นเต้นขนาดนั้น ไม่น่ากลัวด้วย แต่เป็นนิยายสืบสวนที่อ่านสนุก ไม่น่าเชื่อว่าเป็นงานเก่าแล้ว สำนวนร่วมสมัยทีเดียวเชียว เอาเป็นว่าใครชอบอ่านสืบสวนเราแนะนำนะคะ ไม่เสียเวลาแน่นอน

ป.ล. ได้ยินแว่วๆมาว่างานของอ.รัมโปะเพิ่งหมดลิขสิทธิ์ไป หลังจากนี้คงมีคนเอามาแปลเป็นภาษาไทยให้เราเลือกอ่านกันหลายเจ้า มาช่วยกันสวดมนต์กันเถอะค่ะซิส

---

#อ่านด้วย
(ตรงนี้คิดว่าจะใส่หนังสือที่เกี่ยวข้องหรือแนะนำให้อ่านคู่กันไปกับเรื่องที่เพิ่งรีวิว / ถ้าเรารีวิวลงบล็อกแล้วจะมาอีดิตใส่ลิงก์ทีหลังนะคะ)
ปริศนากิ้งก่าดำ - เอะโดะงาวะ รัมโปะ
Edgar Allan Poe - Tales of Mystery & Imagination