ปิดเทอมแล้ว
     หมดสภาพการเป็นนักศึกษาปีสอง
     วันสุดท้ายของไฟนอลไม่ได้ทำให้ตื่นเต้นหรือดีใจอะไร กลับเป็นรู้สึกเฉย ๆ ไปเสียมากกว่า แต่เพราะวันนี้พ่อจะมารับกลับบ้าน เลยกังวลใจแทนว่าจะกลับไปเก็บของที่หอทันมั้ย
     ของดันเยอะด้วย บ้าหอบของไปมา เป็นคนขี้หวงเลยอยากให้ของของตัวเองอยู่กับตัวเอง พอไปอยู่ที่ไหนทีก็บ้าหอบฟางตลอดเวลาขน แต่เอาจริง ๆ เพื่อนก็ช่วยขนทุกครั้ง
     ไม่รู้จะขอบคุณยังไงดี


     คราวนี้พ่อมารับแค่คนเดียว แม่ก็ติดอบรม น้องก็ติดเรียน เราเลยไม่กล้าหลับบนรถระหว่างทาง กลัวพ่อจะเหงา นั่งไปเป็นเพื่อนดีกว่า
     ตามประสาพ่อที่ชื่นชอบการคุยมาก ๆ พ่อชอบที่จะเดินเข้าไปทักคนแปลกหน้าเพื่อคุย รู้จักคนนู่นคนนี้ตลอด เราเองก็ฟังพ่อพูดมาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่ก็ไม่เชิงพูดเท่าไหร่ ถ้าเรียกให้เข้าใจง่าย ๆ ก็คงเป็นเล่าเรื่องราวที่เขารู้หรือเขาผ่านมาก่อน
     จริง ๆ จำไม่ได้ทั้งหมดหรอก เพราะมันเยอะมาก เราคุยกันตั้งแต่เรื่องสวนกล้วย ที่พ่อคิดจะพัฒนาไปไกล ปลูกกี่ไร่ได้เท่าไหร่ ดูแลยังไง ที่พ่อต้องขุดดินห้าสิบเซนทำไมตอนปลูกหน่อกล้วย แน่นอนว่าเราอินกับอะไรแบบนี้มาก เรายังเสนอความคิดที่จะปลูกมะลิเลย คิดว่าถ้าได้ตื่นเช้ามาเก็บมะลิไปขายคงน่าสนุกดี พ่อก็บอกว่ามันเหนื่อยนะ ไม่ได้ง่าย ๆ ด้วย เลยสวนไปว่าพ่อก็ดูไม่เหนื่อยเท่าไหร่นี่ พ่อก็ขำแล้วพูดว่ามันไม่เหนื่อยหรอกถ้าเราชิน
     ชินของพ่อคือพ่อเรียนเกษตรมาก่อน
     เราฟังเรื่องชีวิตในรั้วมหาลัยตอนที่พ่อเรียนมาตลอด พ่อดูรักความทรงจำตอนช่วงนี้มาก จำได้ตลอดว่าทำอะไร ปีไหนเรียนอะไร ต้องตื่นเช้าไปขุดสระทุกวันเพื่อเป็นบ่ออนุบาลและจะได้มีส่งต่อไปยังรุ่นน้องใช้ ปลูกผักไว้แล้วสาย ๆ ของทุกวันก็ต้องไปเร่ขายแถวบ้านพักครู มีบ้างที่เขาบอกว่าอยากกินผักอะไร ต่อไปก็จะปลูกผักอันนั้น สั่งล่วงหน้ากันเป็นเดือน
     คงสนุกน่าดูตอนนั้น เหมือนพ่อแทบจะไม่มีเวลาว่างเลยด้วยซ้ำ
     แต่คงหนีไม่พ้นเรื่องกินเหล้า เราขำกับตอนนี้มาก พ่อบอกว่าไม่เคยกินตอนมอปลายเพราะกลัวจะสอบไม่ติด แต่ดันมากินตอนสอบติดแล้วเยอะอย่างกับน้ำเปล่า กินวันนี้พรุ่งนี้สอบก็มี กินวันนี้เลยชวนอาจารย์ที่จะสอบพรุ่งนี้มากินด้วยก็มี เออ ตลกพิลึก สนิทสนมกันถึงขนาดไหนกันถึงได้เฮฮากันตลอดแบบนี้
     อีกเรื่องที่พ่อเล่าแล้วเราชอบมากคือเพื่อนของพ่อที่ตอนนี้เป็นผอ.โรงเรียนไปแล้ว เรียนเกษตรแล้วจะไปเป็นผอ.ได้ยังไงเราสงสัย
     พ่อบอกว่ามันชอบสาวที่อยู่คณะครู เลยตามจีบเจ้าตัวเช้าเย็น มีวิชาเรียนก็ลงไปนั่งเรียนด้วย ด่ามันตลอดว่าขุดสระจนมือพองแล้วหายหัวไปไหนมา คำตอบเจ้าตัวคือไปลงเรียนวิชาครูมา ลงครบทุกตัวด้วยอีกต่างหาก แต่สุดท้ายสาวเขาไม่มองแถมเมินด้วย
     ตลกดีที่เรียนจนได้หน่วยกิตสอบครูเฉย พ่อบอกว่ามันก็ไม่ได้โกรธที่เขาไม่รับรักหรอก คงเหมือนส้มหล่นของชีวิตคนเรา พ่อเองก็ไม่ได้ใช้สิ่งที่เรียนมาเหมือนกัน
     แต่พ่อก็ไม่เคยพูดว่าเสียดายที่ได้เรียนเลยสักครั้ง

     ตลอดทางเราก็นั่งตอบอือบ้างจริงเหรอบ้าง ตอนพ่อเล่าทุกอย่างเหมือนย้อนกลับไปตรงนั้นหมด เหมือนมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน
     อย่างเพื่อนพ่อที่นับได้คงเป็นรอบที่สี่หรือที่ห้าแล้วที่เล่า เพื่อนคนนี้พ่อว่ามันเป็นคนดัง คนเขารู้จักกันหมด ยิ่งประกาศตามตัวผ่านไมค์ใคร ๆ ก็ต้องรู้จักเพราะมันชื่อสุทธิรักษ์ แต่ทุกคนก็ได้ยินเป็นสุดที่รัก ยิ่งอาจารย์เรียกชื่อก็ได้ยินสุดที่รักตลอด เพื่อนก็เรียกจนไม่มีแล้วชื่อเล่นเพราะคนนี้แหละคือสุดที่รัก
     พ่อเล่าว่ามันก็อาย ๆ ตอนคนเรียก แต่ไป ๆ มา ๆ ก็ชิน มีบ้างที่โดนล้อก็อายกันไปที
     น่ารักดี เรายังชอบชื่อนี้เลย เกิดมาก็เพิ่งจะเคยได้ยินชื่อนี้จากเพื่อนพ่อคนแรก ก็คงรู้สึกยึกยักดีตอนไปไหนก็ดันมีแต่คนเรียก สุดที่รัก