ฉันไม่ได้อยากครองโลก ฉันอยากครอง 'ตลอดไป' - AT THE AGE OF 23

ฉัน : แกคือความสบายใจของฉันนะ

เขา : อะไร อยู่ ๆ ก็มาซึ้ง

ฉัน : แค่อยากบอกเฉย ๆ น่ะ

เขาเงียบไปสักครู่ ทิ้งฉันไว้กับความเวิ้งว้างของอากาศ ณ ห้วงขณะนั้น ควันฉุยของบุหรี่ 5.0 บิดตัวเป็นเกลียวอยู่ตรงหน้า กระป๋องเบียร์ 4.5 สามกระป๋องนอนแน่นิ่งอยู่ที่ปลายเท้าของเรา เรานั่งสูบบุหรี่อยู่ริมระเบียง ฝนกระเซ็นเข้ามาเบา ๆ แต่ไม่มีใครขยับตัวหลบไปจากบริเวณ วันนี้ทั้งเขาและฉันต่างไม่เกรงกลัวที่จะเปียกฝน

เขา : กลับมาคบกันไหมล่ะ

ประโยคที่ประกอบไปด้วยคำจำนวนหกพยางค์แหวกฉีกความเงียบในอากาศ ความอึดอัดดีดดิ้นในอกผสมปนเปกับความลังเลและสับสนในใจ ฉันสูบบุหรี่เฮือกใหญ่สุดในชีวิต พ่นควันไปจุมพิตกับสายฝนยามเย็นที่กำลังทำให้รู้สึกเหงาขึ้นจับใจ

ความสัมพันธ์ห้าปีที่หดตัวลงเหลือแค่มิตรภาพ เราพร้อมใจกันหมดรักในตัวอีกฝ่าย ถือว่าเป็นตอนจบที่สวยดี อย่างน้อยเราก็ไม่เกลียดกันและยังสามารถสานต่อความสัมพันธ์ในฐานะ 'เพื่อนที่เอากันได้'

ฉัน : อย่าเลย

ลมพัดกระป๋องเบียร์ 4.5 กลิ้งห่างจากปลายนิ้วเท้าไปสามฟุต ชนเข้ากับผนังระเบียง สายตาของเขาและฉันไล่ตามการเคลื่อนไหวของเจ้ากระป๋องเบียร์ไป แต่ใจเหม่อลอยอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่ง ห่างไกลจากสิ่งเคลื่อนไหวไร้ชีวิตทรงกระบอกนั้น

เขา : ทำไม

ทุกสรรพสิ่งต้องเปลี่ยนแปลง ไม่มีอะไรคงอยู่เป็นนิรันดร์ ตัวเรา ความสัมพันธ์ของเรา ใจเรา โลก ฉันไม่อยากให้มันเปลี่ยนเลย ฉันอยากให้ทุกคนอยู่กับฉันตลอดไป มีความรักให้กันในระดับคงที่ ฉันอยากออกวิ่งไปข้างหน้าจนกว่าจะเหนื่อย ไปให้ไกลเท่าที่ขาจะหอบหิ้วไหว แล้วหันกลับมา ฉันจะยังคงเห็นทุกคนอยู่ที่นั่น ที่เดิม เท่าเดิม ไม่หายไปไหน ตลอดไป

ฉัน : แกก็รู้

แต่ชีวิตจริงไม่ใช่แบบนั้นเลย ฉันจะมีชีวิตอมตะไปทำไมถ้าต้องอยู่คนเดียว ฉันจะครองโลกที่เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาไปทำไมกัน ในเมื่อการทำใจยอมรับว่าทุกสิ่งต้องหายไปคือสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุด

ระยะห่างจะรักษาลมหายใจของความสบายใจ เพราะยิ่งเราใกล้กันมากเท่าไหร่ 'ตลอดไป' ยิ่งสั้นลงเท่านั้น

เขา : เพราะเธอไม่ใช่วายร้ายที่อยากครอบครองโลก แต่เธออยากครอบครอง 'ตลอดไป'

...

ฉัน : เข้าห้องกันเถอะ หนาวแล้ว

เขา : อื้อ

ควันบุหรี่กำลังจางหาย...

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น