เธอยังจำเรื่อง Fungi( ฟังจาย) ในวิชาชีวะได้อยู่บ้างมั้ยเรื่องของเชื้อรา ที่เมื่อฝังรากลึกลงไปในอะไรก็ตามแล้ว ยากที่จะกำจัดออกไป

ประโยคข้างบนนี่จริงมั้ยไม่ชัวร์ พยายามระลึกอยู่

ว่าแต่เธอเคยมีเรื่องอะไรที่มันจำไม่มีทางลืมได้เลยมั้ย หลายคนก็คงมีเกี่ยวกับเรื่องที่ไปจดจำอยู่ในสมองส่วนอะมิกดัลลา จำได้แม่นเสียกว่าแม่น แม่นกว่าเรื่องที่เรียนเสียอีก

ส่วนมากจะเป็นเรื่องดีๆที่เคยทำร่วมกับเขา
เรื่องสุดประทับใจที่เขาทำให้ ช่วงเวลาดีๆ ที่เคยมีด้วยกัน
ช่วงเวลาที่แสนสุขตอนนั้น

ใครมันจะไปลืมลงได้ใช่มั้ย

แม้ว่าจะไม่มี'เขา'แล้ว ในตอนนี้

ช่วงเวลาดีๆ ที่มันฝังใจไปนี้ หยั่งรากลึกไปสุดใจ การจะให้ลืมไปใครจะไปทำได้ลง ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันไม่มีอีกแล้ว ควรจะลืมไปได้เสียที แต่เปล่าประโยชน์ ไม่ว่าจะพยายามลืมแค่ไหน พอมีอะไรมาสะกิดใจนิดหน่อย ไอ้ที่ทำมานานก็ไร้ประโยชน์ ทุกภาพความจำกลับมาคมชัดอีกแบบเดิม

นี่คงเป็นสิ่งที่เขาเรียกว่า. 'อยากลืมกลับจำ'
เพราะความสุขที่เคยมีในอดีต ทำให้เวลาในปัจจุบันตอนนี้ของเรา เป็นช่วงเวลาที่ยากเหลือเกิน

ความสุขที่เคยมี มันฝังราก ฝังลึก ฝังใจ ลงไปแล้ว
คงไม่มีทางลบออกไปได้ง่ายๆ

น่าแปลกอีกที่ 'เรื่องเลวร้าย' สิ่งไม่ดีต่างๆ ที่เธอเคยทำไว้ กลับไม่เคยอยู่ในสมอง ไม่เคยอยู่ในหัวใจด้วยซ้ำ เรื่องที่ถูกทำร้ายหนักหนาแค่ไหน ก็หายไปหมด

ถ้าจะให้เดามันคงไหลออกไปพร้อมน้ำตาในตอนนั้นแล้ว
ไม่มีความผิดใดในโลกจริงๆ ที่ความรักให้อภัยไม่ได้

'ทั้งๆ ที่ถ้าเราจำตอนที่เธอทิ้งกันไป...เราอาจจะลืมเธอได้ง่ายขึ้นกว่านี้แท้ๆ'
.
.
.
.

รักคือการจดจำแต่สิ่งดีๆ ที่เคยเกิดขึ้น
ลืมเรื่องเลวร้ายต่างๆ ทิ้งไป ราวกลับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น
รักแม้กระทั่ง ตอนนี้เขาจะไม่อยู่ให้รักแล้ว

เหตุผลที่ไม่ไปลอยกระทงอีก
ก็คงเพราะมันฝังใจไปละมั้ง