Harry Styles/Louis Tomlinson

ย่านการค้าใจกลางเมืองใหญ่ในช่วงเวลาหลังเลิกงานเปรียบเหมือนสวนสาธารณะป่าคอนกรีตสำหรับมนุษย์เงินเดือนที่จะมาเดินทอดน่องพักผ่อน ใช้เวลาระหว่างทางกลับที่พักกับสิ่งที่ชอบตามร้านประจำของตน

ร้านขายซีดีและแผ่นเสียงซึ่งจับจองมุมหนึ่งใกล้สถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน ยืนหยัดท่ามกลางกระแสเสพดนตรีผ่านทางโลกออนไลน์มาได้เพราะกลุ่มลูกค้าประจำเหล่านี้แวะเวียนมาใช้เวลากับเสียงเพลงที่ชื่นชอบไม่ขาด

แฮร์รี่ สไตลส์ก็เป็นหนึ่งในกลุ่มลูกค้านั้น

วันนี้เป็นวันแรกในรอบหลายเดือนที่เขาได้ออกจากสำนักกฎหมายซึ่งเป็นที่ทำงานก่อนเวลาอาทิตย์ตกดิน ภาพของผู้คนเมื่ออยู่ใต้ท้องฟ้าฉายแสงสุดท้ายของวันดูวุ่นวายและหมองเศร้ากว่าความเป็นจริงก่อนฝูงชนพลุกพล่านตามถนนจะเบาบางลงเรื่อยๆเมื่อใกล้ถึงร้านประจำที่เขาชอบแวะไปพลิกดูซีดีอัลบั้มของวงยุค60’s ซื้อติดมือกลับมาบ้าง หยิบแผ่นทดลองไปฟังตรงเครื่องเล่นบ้าง หรือบางทีแค่แวะเวียนเข้าไปเดินวนให้ชื่นตาชื่นใจก่อนตรงกลับอพาร์ตเมนต์

ท่ามกลางขาประจำที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดี ทำให้คนๆหนึ่งโดดเด่นขึ้นมา

หรือบางที...อาจโดดเด่นในสายตาของเขาคนเดียว

คนๆนั้นเป็นชายหนุ่มดูลักษณะแล้วน่าจะอายุไล่เลี่ยกับเขา รูปร่างเล็กแต่ดูแข็งแรง สูงประมาณปลายคางผมสีน้ำตาลทำให้นึกถึงคาราเมลผสมกับโกโก้ ผิวสีออกแทนเหมือนคนเล่นกีฬากลางแจ้งและนัยน์ตากลมสีฟ้าอมเทาคู่สวยสะดุดตาบนใบหน้าหวาน

ราวสองสัปดาห์แล้วที่แฮร์รี่เห็นผู้ชายคนนี้...และไม่ว่าจะมาถึงร้านเวลาไหนก็พบทุกคราว มีหลายครั้งที่เดินไปขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดินพร้อมกัน โดยคนตัวเล็กลงก่อนเขาสองสถานี

เป็นผู้ร่วมทางกลับบ้านที่ไม่เคยพูดคุยกัน ทำอย่างมากก็เพียงก้มศีรษะแล้วยิ้มบางตามมารยาทเมื่อบังเอิญหันมาสบตา

วันนี้แฮร์รี่ซื้อแผ่นซีดีอัลบั้มติดกระเป๋ากลับไปหนึ่งชุด ตอนเดินออกจากร้านลงไปสถานีรถไฟได้ดินก็เป็นจังหวะเดียวกับคนๆนั้นยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูพร้อมกับคุยโทรศัพท์ไปด้วย สองขาเรียวในกางเกงสแล็กอันเป็นเครื่องแบบของมนุษย์เงินเดือนก้าวตามหลังมา

ที่นั่งสองที่ติดกันในขบวนรถทำให้พวกเขานั่งลงข้างกัน แฮร์รี่หยิบซีดีที่เพิ่งซื้อออกมาจากถุง พลิกไปมาชื่นชม ตั้งใจว่าจะแกะออกเปิดฟังทันทีเมื่อกลับถึงอพาร์ตเมนต์

รู้สึกถึงสายตาจากข้างตัวมองมา เขายกยิ้ม ยื่นซีดีไปตรงหน้าอีกฝ่าย

“เดอะ บีช บอยส์ครับ”

“ผมไม่ค่อยฟังเพลงยุค 60’s เท่าไหร่ครับ”

เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเสียงพูดจากคนที่เห็นหน้ากันมากว่าสองสัปดาห์ เสียงนั้นแหลมสูงกว่าคาดไว้ แต่แฮร์รี่ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาชอบฟังไม่น้อย

“ลองฟังดูสิครับ ดีนะ” แฮร์รี่เชิญชวน หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเสียบหูฟังแล้วยื่นไปตรงหน้าคนตัวเล็กกว่า ฝ่ายนั้นดูลังเล หากสุดท้ายก็รับหูฟังข้างหนึ่งเสียบกับหูของตน

ทนายความหนุ่มกดเล่นเพลง  เสียงเพลงยอดนิยมของวงดังผ่านหูฟังออกมา

หูฟังสองข้าง...กระทบโสตคนสองคนที่นั่งอยู่ข้างกัน