day02 :
Mindless - doyoung x taeyong
_____________________
ผมคงบ้าไปแล้วที่อยากจะรู้สาเหตุการกระดุกกระดิกของคนข้างๆ
เพียงเพราะมันน่ารำคาญ
ปากผมเปล่งคำที่แตกต่างจากป้าๆ ยายๆ ในสถานที่นี้ “ขอโทษนะครับ...หยุดกระดุกดิกได้มั้ยครับ”
“ครับ?”
“อา ไม่ได้บทสวดหรอครับ” เขาคุยกับผมเพียงประโยคแรก
เพราะประโยคหลังถูกส่งออกไปนอกศาลาตามสายตา
เขาเขยิบเข้ามา
จากเข่าแตะกัน กลายเป็นเกยกัน
เขาเคลื่อนกระดาษบทสวด
จากระดับสายตาเขา กลายเป็นระดับสายตาของเรา
________
“แฮ่ๆๆ”
“หึ้ยย ไอ่ไมโลหยุดน่ารักเดี๋ยวนี้นะ!”
หลังจากไปล้างหน้าล้างตา อีกอย่างที่ผมต้องทำในช่วงพักสวด คือการมาหาไอ่ไมโล ลูกหมาตัวเดียวในวัด ซึ่งพี่แทน เล็งมาตั้งแต่บทสวดสรรเสริญพุทธคุณ
”พอยังพี่ เดี๋ยวแม่มันมา”
“มาอะไรดิ๊ว เวลานี้ หลวงตาเขาเก็บหมาไปหมดแล้ว”
ไม่แปลกใจเท่าไหร่ ชื่อหมายังรู้ เวลาปล่อยหมาเก็บหมาจะไม่รู้ได้ไง
“ดิ๊วเบื่อก็ไปเล่นตรงกรงนู้นมั้ย หลวงตาเก็บหมาไว้เเถวนั้นมั้ง”
“พี่ กรงเลยนะ”
“หมาก็คือหมา มันน่ารักหมด ดิ๊ว” สายตาที่ส่งมาให้เขากับสุนัขตัวน้อย พี่คนนี้เลือกปฏิบัติเก่งที่สุด
“…ไม่มีเหตุผลเลย”
______
“เป็นอะไรอีกแล้ว”
“กระดุกกระดิกอีกแล้วนะพี่”
“ดิ๊ว” สายตาเขายังไม่คุยกับผมเหมือนเดิม
“แมวตรงนู้นอะ น่ารัก”
หลังจากประโยคนั้น ผมคิดอยู่สองอย่าง
อย่างแรก เราควรย้ายที่ ถ้าอยากสวดมนต์แบบสงบ
อย่างที่สอง ผมแค่หวังว่าในวัดจะไม่มีสัตว์เยอะไปกว่านี้แล้ว นอกเสียจากพี่แทนอยากพิิศวาสจิ้กจก ตุ๊กแก ไม่อย่างนั้นข้อแรกคงช่วยอะไรไม่ได้
_______
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in