“เฮ้อ…งานนี้ก็ชวดอีกแล้ว”

ไม่รู้ว่านี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่ต้องพูดประโยคเหล่านี้ออกมา พลางเหม่อมองไปนอกหน้าต่าง

“เรามันไร้ค่าขนาดนั้นเลยเหรอ…เรามันไร้ความสามารถขนาดนั้นเลยเหรอ…”

หลังจากนั้นความคิดในแง่ลบต่างพรั่งพรูออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน

ส่วนอารมณ์ตอนนี้เหมือนในเรื่อง Inside Out ที่เหล่าเจ้าพวกอารมณ์ต่าง ๆ กำลังตบตีกันอยู่

ไม่รู้จะเศร้า จะหงุดหงิด หรือจะเป็นบ้าแล้วตอนนี้ เหมือนกำลังเล่นเกมที่มีด้านอยู่หลายชั้น จาก HP เต็มร้อย ก็เริ่มลดลง ๆ

-10

-10

-10

เปรียบเสมือนกำลังใจและความมั่นใจในตัวเองที่เริ่มลดลงทีละนิด

บางครั้งได้เจอกับคำถามที่ถามว่า “สมัครไปกี่ที่แล้วล่ะ?” หรือ “ไปสัมภาษณ์มากี่ที่แล้วล่ะ?”

คำตอบคือ “ไม่รู้ ไม่ได้นับ” ไม่ใช่เพราะไม่ใส่ใจ แต่เป็นเพราะจะต้อง move on ต้องพยายามต่อไป let it go~

การนับจำนวนจะยิ่งทำให้รู้สึกบั่นทอนยิ่งขึ้น เมื่อได้รู้ตัวเลขของความล้มเหลว just don’t look back

อีกทั้งยังเป็นวิธีป้องกันตัวจากความ depress หลังไม่ผ่านการพิจารณาให้เข้าทำงาน (สำหรับเรานะ)

จดจำแค่ประสบการณ์ บทเรียนที่ได้รับ และนำมาปรับปรุงแก้ไข อย่าโทษตัวเองมากนัก เพราะบางครั้งเราก็ทำเต็มที่ของเราแล้ว แต่เราแค่ไม่ใช่ strong candidate มากพอที่เขาต้องการ….

——

keep calm and enjoy being unemployment ?

FYI i’m still finding a job