เรื่องราวเปิดมาด้วยตัวเอกของเรา กริฟฟิน นักข่าวหนุ่มที่เดินทางไกลด้วยรถแต่งวินเทจคู่ใจมาเยือนตระกูลเก่าแก่ตามคำเชิญของชายชราเพื่อมาสืบสวนคดีพิศวงที่ผ่านมาเกือบ 20 ปีก็ยังไขไม่ออก กริฟได้รับข้อเสนอจาก จาเร็ต อาร์ลิงตัน เพื่อผลงานตีพิมพ์เปิดตัวอาชีพนักเขียนของกริฟโดยแลกกับการช่วยตามหาหลานชายที่หายตัวไป จาเร็ตไม่สนใจว่าจะได้หลานชายกลับมาสภาพไหน เขาเพียงอยากได้คำตอบในชีวิตบั้นปลายที่แสนยาวนาน

เด็กน้อยอายุ 4 ขวบที่อนาคตจะกลายเป็นทายาทของตระกูลมหาเศรษฐี ได้หายตัวไปจากที่นอนอย่างลึกลับ คฤหาสน์ท่ามกลางพื้นที่ส่วนตัวมีวิลล่าและพื้นที่พักผ่อนล้อมรอบไปด้วยธรรมชาติและป่าไม้กว้างใหญ่ เด็กน้อยคนเดียวจะหายไปได้อย่างไรถ้าไม่ใช่ถูกผู้ไม่ประสงค์ดีหวังจะหาผลประโยชน์จากอำนาจของตระกูลอาร์ลิงตัน

ลูกหลานตระกูลอาร์ลิงตันในปัจจุบันต่างก็เก็บสมบัติเก่ากินไปวันๆ ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน จาเร็ต ผู้นำครอบครัวก็อายุปาเข้าไปเก้าสิบกว่าปี การแย่งชิงอำนาจในหมู่พี่น้องจึงเป็นเรื่องที่เดาได้ไม่ยาก ใครจะได้ผลประโยชน์จากการหายตัวไปของไบรอัน บุตรชายเพียงคนเดียวของแมทธิว และ เจ็มม่า อาร์ลิงตัน spoil ที่ตอนนี้ก็น่าเศร้าที่ทั้งคู่เสียชีวิตจากเหตุเรือล่มสิบปีก่อนหลังจากการหายตัวไปของลูกชาย

นี่มันที่สุดแห่ง enemies to friends with benefits to lovers to-- เยอะไปหมด คู่นี้มีเคมีคุกรุ่นตั้งแต่แรกพบสบตาปะทะกันจนไฟฟ้าสถิตดังเปรี๊ยะๆ(literally) แลนยอนตวัดปลายปากกาเขียนความขัดแย้งและการที่แทบจะเรียกได้ว่าเป็นศัตรูระหว่างตัวเอกได้อย่างดีเยี่ยมเหมือนเคย ตอนอ่านถึงกับกลัวหนุ่มๆเขาจะต่อยกันจริงๆ แต่ก็ตามแบบฉบับแลนยอนครับ เหวี่ยงคนสองคนที่มีจุดยืนตรงข้ามกันมาเจอกันแต่ไปๆมาๆสุดท้ายเมื่อถึงเวลาตกที่นั่งลำบากอีกฝ่ายกลับกลายเป็นคนแรกที่นึกถึงซะงั้น

เพียร์ซ ที่เป็นอีก male lead ของเรานั้นบอกได้เลยว่าแรกๆพี่แกน่าตีปากจริงๆ ตั้งแง่กับกริฟของเราไม่หยุดหย่อน เจอกันครั้งแรกถึงกับประกาศใส่หน้าน้องว่าถ้าไม่หยุดจะฟ้องทางกฎหมายแล้วนะ กริฟก็สู้สุดใจ น้องได้รับคำอนุญาตให้มาสืบสวนเรื่องราวแล้วเก็บข้อมูลไปเขียนเป็นหนังสือได้อย่างถูกต้องจากเจ้าของบ้านเอง เพราะฉะนั้นพี่เป็นใครมาไล่ผม ผมไม่ไป จะเอาเงินฟาดหัวหรือคำขู่สารพัดก็ไม่ไป! แต่บอกตามตรงว่ากริฟฟินเป็นหนึ่งในตัวเอกของแลนยอนที่ผมชอบมาก เข้าใจคิดเข้าใจพูด ปะติดปะต่อเรื่องราวเก่ง ขี้สงสัยและหัวแข็งเป็นปกติ(อีกแล้ว) ส่วนเพียร์ซก็มีเสน่ห์และเซ็กซี่สุดๆไปเลย พอพี่แกรู้ใจตัวเองแล้วแทบจะย้ายทีมไม่ทันเลยทีเดียว ทนายหนุ่มปากจัดเถียงกับนักข่าวปากแจ๋วเป็นไฟ ตอนแรกจะเอาเรื่องเขาให้ยับกลายเป็นต้องปวดหัวหาทางไม่ให้น้องหาเรื่องใส่ตัว ฮ่าๆ

สิ่งที่แลนยอนทำได้สำเร็จคือการพาผู้อ่านเข้าไปนั่งอยู่ในหัวของกริฟ และกลิ่นอายความผู้ดีของคฤหาสน์ริมฝั่ง ราวกับเราได้เดินทะลุออกทางด้านหลังของตัวคฤหาสน์ ไปตามทางอุโมงค์ต้นไม้สีเขียวขจี ข้ามสะพานไม้เก่าจนไปถึงบ้านพักสองชั้นริมหาดที่มีสีสันราวกับบ้านตุ๊กตา ทำความรู้จักกับสมาชิกครอบครัวอาร์ลิงตันทีละคนพร้อมกับอดีตที่พวกเขาพยายามจะปกปิดไว้ เดินตามรอยปริศนาและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีตยี่สิบปีก่อนทีละฉากๆ ในกลางดึกคืนงานราตรีเด็กน้อยนอนหลับไหลอยู่บนเตียงในขณะที่แขกเหรื่อเป็นร้อยคนเดินเข้าออกคฤหาสน์ได้อย่างไม่มีพิรุธ  เมื่อถึงจุดที่เป็นใครก็ต้องร้องอ๋อแล้วแต่ก็ยังทำให้เราลุ้นไปจนถึงหน้าสุดท้ายของเรื่องราว 

เรื่องนี้ในด้านของมุมปริศนาไขคดีส่วนตัวผมถือว่า spoil ไม่ได้เซอร์ไพรส์อ้าปากค้างอะไรขนาดนั้นแต่พอมานั่งคิดนอนคิดยืนคิดตอนอาบน้ำมันก็พีคจริงๆนะ มันจะค่อยๆ build up ไปทีละน้อยๆได้อย่างลงตัว ถึงแม้พอจะเดาออกบ้างแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความสนุกลดน้อยลงไปเลย มีแต่ลุ้นมากกว่าเดิม เพราะเรื่องราวมันถูกดำเนินไปโดยที่เรารับรู้จากมุมมองของกริฟทั้งหมด ผมว่าทุกอย่างพอมันคลี่คลายออกมาคือมันพีคมาก แลนยอนได้แรงบันดาลใจจากที่ยกเรื่อง The Great Gatsby วรรณกรรมปี 1925 ขึ้นมาด้วย ส่วนตัวไม่เคยอ่านนะ ถ้าใครอ่านก็คงเป็น hint ที่ชัดเจนมากๆ

มีครับ อย่างแรกคือเรื่องมันจบเร็วไปหน่อย จริงๆมันก็คลี่คลายหมดแล้วแหละ แต่ใจจริงอยากให้ขยายออกไปอีกสักนิด อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ (ใครสนใจเรื่องนี้มี novella สั้นๆปล่อยออกมาให้หายคิดถึงนะครับ) และอีกจุดหนึ่งคือบางอย่างยังไม่ค่อยเคลียร์เท่าไร การกระทำบางอย่างของตัวละครก็ทำให้ต้องมานั่งคิดนอนคิดต่อว่า เอ๊ะ มันอย่างนี้เองหรอ หรือมันยังไง หรือแลนยอนเขาตั้งใจ5555

แต่อย่างไรก็ตามถ้าผมเขียนรีวิวได้เป็นวรรคเป็นเวรขนาดนี้ จุดอ่อนของเรื่องแทบไม่มีผลกับความชอบของผมแม้แต่นิดเดียว แฮ่  ยังคงดันเรื่องนี้สุดฤทธิ์

ให้กี่ดาว?:  กดไปที่ 4.8/5 ตราตรึงใจ