"อ่ะโหวววววววว ดารานี่เขาอยู่กันหรูหราแบบนี้เองเหรอครับเนี่ย" ผมถามเจ้าของห้องเมื่อลิฟท์มาส่งถึงชั้น 22 ของแพนชั่นสุดหรูใจกลางเมือง ทั้งชั้นมีเพียงห้องเดียว คือของคุณดาราคนนี้นี่เอง
"รวยขนาดนี้แล้ว ยังให้คุณแม่มากู้เงินอีกนะครับคุณเนี่ย"
มีความตาขวางเบาๆ ผมก็พอได้ยินที่แม่ลูกคุยกันอยู่ แต่ก็แค่แกล้งหน่อยเถอะ
"เรื่องของคนในครอบครัว แล้วไหนบอกจะอยู่เงียบๆ ไม่ดื้อไม่ซน" ปากก็พูดบ่นผมไป มือก็ปลดกระดุมเสื้อไป นี่คุณดาราเขาเป็นสายชอบโชว์เหรอเนี่ย
"จ้องอะไรนักหนา"
"ก็มันมีของสวยๆงามๆให้มองก็ต้องมองสิครับ คุณน่ะ คิดจะยั่วผมล่ะสิ มาถอดเสื้อต่อหน้ากันแบบนี้"
"นี่ !" จุนมยอนรวบเสื้อที่ถูกปลดกระดุมเข้าหากัน แล้วเดินเร็วๆเข้าห้องน้ำไป
"ไม่ต้องอายหรอกน่า ผมก็มีเหมือนคุณนั่นแหละ ตอนปลดก็ไม่อาย มาอายอะไรตอนนี้ล่ะคุณ" ตะโกนผ่านประตูห้องน้ำไป
"อยู่เงียบๆได้ไหม .. ตัดสินใจพลาดจริงๆ หึยยย!" ประโยคหลังมีความแอบงึมงัมกับตัวเอง แต่ผมก็ยังได้กิน
"ผมว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องนะครับคุณจุนมยอน เตรียมตัวไว้ให้ดีนะครับ ฝันดีครับ จู๊บบบบบ" จูบกับตัวไม่ได้ ก็จูบประตูห้องน้ำไปก่อน
"ผมจูบไว้ที่ประตูนะครับ ยังไงก็เอาแก้มมาแนบรับจูบ หรือจะใช้ปากแนบก็ได้นะครับ"
"ไอ้... ! ไอ้...." หงุดหงิด คิดคำด่าไม่ออกเว้ย!
"หายไปไหนแล้วล่ะเนี่ย?"
คาทก!
(กลับก่อนนะครับ ไว้จะแวะมาใหม่อย่าพึ่งย้ายบ้านหนีล่ะ ^3^)
"เห๊อะ ! ผมกลับบ้านตอนนี้ไม่ เดี๋ยวแม่จะตำหนิเอา ... ผู้ชายคนนี้นี่มัน"
คาทก!
คุณคิมจงอิน : ถ้าคุณอยากเจอผม ให้ตะโกนว่า ไคโอป้าคิดถึงจังเลย พร้อมเครื่องหมายตกใจ !! 2 ตัวนะครับ จะมาทันทีเลย ไหนลองสิ "ไคโอป้าคิดถึงจังเลย!!
"คนเพี้ยน.."
.....
"โอป้า .."
"อะไรของเธอ"
"โอป้าว่าเดี๋ยวนี้หมอนั่นดูแปลกๆไปหรือเปล่า?"
"เธอหมายถึงใคร?"
"จะใครล่ะ ก็ท่านอูจูของสาวๆน่ะสิ เดี๋ยวนี้นะ ชอบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับโทรศัพท์ ไม่รู้มีอะไรดี ขนมนมเนย ที่เมื่อก่อนขยันเอาไปทิ้ง ก็กินเอาๆ แล้วนั่นอีก รามยอน เมื่อก่อนเคยกินที่ไหน"
"คิดมากน่า"
"ฉันไม่ได้คิดมากนะโอป้า แต่ หมอนั่นน่ะ ต้องมีความรักแน่นอน เชื่อสิ"
"เออ ให้มีความรักบ้างก็ดี ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าสาวสไตล์ไหนที่คนอย่างหมอนั่นจะชอบ"
คาทก!
คนเพี้ยนจอิน : อูจูนิม สวัสดีวันจันทร์ ผมจะไปทำงานแล้วนะ อูจูนิมก็ตั้งใจทำงานล่ะ อย่ายิ้มให้นักแสดงสาวๆเพราะผมจะเจ็บปวด เข้าใจนะครับ เห็นใจคนที่จีบด้วย
"บ้าบอ..."
ท่านอูจูของผม : ไม่รู้ ไม่สน ไม่เห็น ไม่ได้อ่านอะไรทั้งนั้น
คนเพี้ยนจอิน : ได้ ได้ งั้นขอให้คุณเห็นหน้าสาวๆพวกนั้นเป็นหน้าผมแล้วกัน ยิ้มหวานให้เต็มที่เลยนะครับ จะจับจูบลูบคลำอะไรก็ได้ ^^
"หมอนี่มัน.. หึยย"
คาทก!
คนเพี้ยนจอิน : เสร็จงานหรือยัง ผมเลิกงานแล้วนะครับ จะโทรไปหา
ท่านอูจูของผม : อือ
ครืด ครืด ครืด ..
".........."
(รับสายแล้วทำไมไม่พูดล่ะครับ)
"ก็รู้อยู่แล้วนี่ ว่าเป็นคุณ ต้องให้พูดอะไร"
(ก็อย่าง ยอโบเซโย ยอโบ อะไรแบบนี้)
"มีอะไรก็ว่ามาสิ คุณจงอิน"
(ไม่มีอะไรครับ มีแค่ "คิดถึงจัง อยากเจอคุณ")
"..... อืม"
(ไปเดทกันไหมครับ?)
".........."
(ไปทานข้าว เดินจูงมือกันริมแม่น้ำอะไรแบบนี้)
"ริมแม่น้ำอีกแล้วเหรอ ไม่มีที่อื่นแล้วหรือไง"
(เดทที่ห้องคุณก็ได้ครับ ดูหนัง แล้วก็ทำอาหารกินกัน แล้วก็ กุมมือกัน นอนหลับ)
"มากไป.. เดทแรกที่ไหนเขาจบกันที่ห้องนอนล่ะคุณ"
(เดทที่ 2 แล้วครับ เดทแรกคือคืนนั้นไง แถมยังจบลงที่ห้องคุณด้วย)
"นี่! ก็เพราะคุณไม่ใช่หรือไง มันถึงเป็นแบบนั้นน่ะ ห๊ะ!"
(ตกลง เจอกันวันเสาร์นะครับ เดี๋ยวผมไปรับ)
"นี่.. ผมยังไม่ได้ตกลงเลยนะ ยังไม่ได้บอกว่าว่างเลยสักนิด"
(ไปเดทกันที่ทำงานคุณก็ได้ครับ ผมไม่ถือ ไม่รบกวนแล้ว บั้ยบาย ไว้เจอกันครับ จุ๊บบบ จุ๊บโทรศัพท์ด้วยนะครับ)
"นี่.. "
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
"หมอนี่นี่มัน..."
"ยิ้มอะไรน่ะ จุนมยอน"
"ยิ้มอะไรเมเนฮยอง ไม่มี"
"เหรอ เหรอ อ่ะเชื่อๆ"
"เอ้อ เมเนฮยอง วันเสาร์มีงานที่ไหนหรือเปล่า"
"มีถ่ายเอ็มวีเพลงใหม่ของนายไง ตอนบ่าย ลืมแล้วหรือไง"
"อ่า.. อืม.."
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in