ที่อยู่อาศัยของเขาเป็นเพียงแหล่งที่อยู่ที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านมากนัก

เพราะความสะดวกสบายค่อนข้างจะอยู่ไกลพอสมควร

แต่เขากลับใช้เวลาตามหาสถานที่แห่งนี้อยู่เนิ่นนาน

"ฮัลโหลสวัสดีครับแม่"

"ว่าไงลูก กินข้าวยัง"

"เอ่อ . . . ยังเลยครับแม่"

"แล้วทำอะไรกินละวันนี้"

"ไม่รู้สิครับแม่ มีอะไรแนะนำไหม"

"ไข่เจียว"

"ไข่เจียวหรอ"

"ใช่ ก็แกยุ่งกับงาน จะมาเสียเวลาทำกับข้าวทำไม"

เขาเงียบไปแล้วเหลือบมองไปยังซิงค์ล้างจานเต็มไปด้วยจานสี่ถึงห้าใบที่ยังไม่ล้างเมื่อวันก่อน

"นั่นสินะแม่ แล้วน้องสาวเป็นไงบ้างล่ะ"

"น้องสาวแกหรอ ก็ไม่ว่างเหมือนแกนั่นแหละ"

"งั้นหรอครับ"

"บ้างานพอ ๆ กันทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ"

"ฮะ ฮ่า ยัยนั่นหัวช้านั่นแหละ เลยมุ่งไปที่การทำงานมากกว่าอ่านหนังสือสอบอีก"

กรอบภาพสีขาวที่วางอยู่บนชั้นหนังสือ ซึ่งมีรูปเขาและน้องสาวนั่งคู่กันบนเก้าอี้สีน้ำตาลโดยที่มีมือเขาโอบเธออยู่ในชุดเชิ้ตขาวเนคไทสีกางเกงสีดำและรองเท้าคัชชูสีดำใบหน้าที่สดใสของน้องสาวในชุดนักศึกษา เป็นรูปที่เขาชอบมากเพราะถ่ายในร้านคาเฟ่ที่เปลี่ยนชีวิตเขาให้มาถึงจุดนี้

"นั่นสินะ แม่ก็ไม่คิดว่าจะได้นิสัยนี้มาจากแกเลย เจ้าพี่ชายที่แสนดี"

เขาเผยยิ้มออกมาหลังแม่พูดจบ นั่นหมายถึงแม่ยอมรับในตัวตนของเขาซึ่งนั้นถึงจะดูเป็นประโยคธรรมดาแต่มันทำให้เขามีไฟและกำลังใจขึ้นมากอย่างท่วมท้น

"เอ่อ . . . แม่ครับเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะโอนเงินไปให้นะครับ"

"ไม่ต้องหรอก แม่ไม่ได้ลำบากอะไร"

"ไม่ได้สิแม่ อย่างน้อยก็เผื่อไว้ให้ยัยนั้นได้ซื้ออะไรกินหน่อย ยัยนั่นน่ะ เป็นพวกโหมงานแล้วไม่ค่อยกินนะครับ"

"แกนี่มันหัวดื้อจริง ๆ แล้วคิดอยากจะกลับมาเรียนบ้างไหมล่ะ"

"นี่แม่ ผมว่าผมพูดเคลียแล้วนะ"

"งั้นหรอ ยังไงก็ขอให้แกโชคดีนะ"

"ครับแม่ สวัสดีครับ"

หลังจากวางสายเขาก็รีบพลิกนาฬิกาทราย

พร้อมยืดตัวแล้วบิดหลังจนดังกร็อบ

"โอ๊ย . . . หลังชั้น คงต้องได้ไปจัดกระดูกสักที"

เขาหลับตาลงแล้วฟังเสียงนาฬิกาทรายที่ไหลลง

เป็นเสียงที่เบามาก นั่นคือการทำสมาธิก่อนทำงานของเขา

เอาล่ะมาเริ่มงานกันต่อเถอะ นาฬิกาสีน้ำตาลเข็มยาวถึงเลขหก

เป็นช่วงเวลาที่เขาจะด่ำดิ่งและเพลิดเพลินไปกับการทำเงินโดยความสามารถของเขา

"เอ๊ะ . . . เมาส์เป็นอะไรเนี่ย"

เขาหงายเม้าส์ไร้สายสีขาวขึ้นมาดูก็พบว่า . . . 

"ถ่านหมดสินะ" -*-

เขาถอดหัวยูเอสบีเมาส์ออก พร้อมใช้นิ้วกลางเลื่อนเมาส์เพดในโน๊ตบุคอย่าง

ชำนาญ

อร้ากกกกก !!!!!!! ชั้นยังไม่ได้เซฟไฟล์เล๊ยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!

//สาเหตุเริ่มจากที่เขาตั้งใจจะหยิบน้ำอัดลมในตู้เย็นแต่ดันหยิบได้เบียร์มาแทน กว่าจะรู้ตัวก็เปิดกระป๋องแล้วโซ้ยไปเต็มที่ สุดท้าย ด้วยความคออ่อนทำงานต่อไม่ไหว เดินสะดุดปลั๊กไฟก่อนทิ้งตัวนอนบนเตียงโดยที่ยังไม่ได้เซฟไฟล์งาน และโน๊ตบุคก็แบตหมดตามระเบียบ =*=