พบกับเรื่องราวของนักศึกษาชาวไทยและลูกน้องของเขา (จริงๆแล้วคือเพื่อน) ที่ต้องระเห็จไปฝึกงานไกลถึงประเทศฝรั่งเศสเป็นเวลาถึงสามเดือนด้วยกัน โดยที่ทั้งคู่นั้นไม่ได้มีความรู้อะไรเกี่ยวกับต่างประเทศเลยและนี่ก็เป็นครั้งแรกของทั้งสองคนในการจากลาบ้านเกิดเมืองนอนของตนไปยังประเทศสุดหินอย่างฝรั่งเศส (เจอบอสเลยตั้งแต่ด่านแรก) ภาษาก็ไม่แข็งแรงสกิลการเอาตัวรอดก็ไม่ได้อัพมาตอนเปลี่ยนอาชีพ วันๆวนอยู่แค่แถวๆ บางแค-ปิ่นเกล้าเห้อ ดูจากทรงแล้วก็คงจะไม่รอด

ส่วนใหญ่แล้วเนื้อหาของการเดินทางครั้งนี้ก็จะวนๆอยู่ที่ชีวิตการฝึกงานซะเป็นส่วนใหญ่เจองานสุดบัดซบ 15 ชั่วโมงต่อวัน ได้เป็นหัวหน้าแผนกเบเกอรี่ทั้งที่ยังตอกไข่ยังไม่คล่อง(แต่ตอกอย่างอื่นคล่องนะ) โดนบังคับให้ทำอาหารไทยขายอย่างจริงจัง ไหนจะสารพัดเรื่องราวที่วายป่วงที่เกิดขึ้นตลอดการมาฝึกงานในครั้งนี้ตั้งแต่เตรียมตัวตอนอยู่ไทย ไหนจะหลงทาง (อันนี้ธรรมดาไป) หวิดมีเรื่องกับฝรั่งหุ่นหมี (เริ่มตื่นเต้นขึ้นมาแล้ว) และเกือบจะไม่ได้ไปเที่ยวเพราะขาพลิก (จริงๆก็มีไปมาบ้างแต่ทะลักทุเลถึงขั้นสุด)

ไหนๆก็มาถึงประเทศฝรั่งเศสแล้ว ใจคอจะไม่พูดถึง ปารีสเลยก็จะดูเป็นการไม่ให้เกียรติประเทศนี้เกินไปหน่อย

ปารีสจะไม่ถูกพูดถึงในเรื่องของ สถานที่ช็อปปิ้งแลนด์มากที่ต้องไปเช็คอิน หรือ ร้านอาหารมิชชิลินสตาร์ที่ต้องไปลิ้มลองสักครั้งแต่ปารีสจะถูกถ่ายทอดในด้านที่ไม่ค่อยสวยงามเท่าไหร่อย่าง ความสกปรกและความดาร์คของรถไฟใต้ดินวิธีปีนข้ามที่กั้นในรถไฟใต้ดิน (ไม่ได้ทำเองนะเห็นฝรั่งมันทำ) นิสัยคนเมืองหลวงที่คนต่างจังหวัดนั้นมอง ข้อควรระวังจากการโดนขโมยเล่นงาน (ขโมยเยอะสัสๆ) เซอไพรส์จากบรรดาพี่ๆคนดำ และวิธีรับมือกับทัวร์จีนตามสถานที่ท่องเที่ยวยังไงให้ไม่โดนเหมารวมว่าเรามาจากมลฑนลู่หนาน

ในการเดินทางไปฝึกงานในครั้งนั้นก็เลยผ่านมาจวนจะครบ 4 ปีแล้ว ถึงแม้ว่ามันอาจจะเป็นแค่การเดินทางที่ไม่ค่อยตื่นเต้นเท่ากับปีนหน้าผาสูงชัน ไม่เร้าใจราวกับกำลังร่อนลงมาจากฟากฟ้าโดยการกระโดดร่ม หรือจะนั่งรถไฟไปผจญภัย 3-4 ประเทศที่เราไม่เคยไป แต่สิ่งที่ได้รับกลับมานั้นได้มาซึ่งมิตรภาพต่อเพื่อนในต่างแดน ประสบการณ์การใช้ชีวิตห่างจากบ้านหลายร้อยกิโลเมตร (น่าจะเกินนะ) ความชิบหาย (อันนี้เกิดขึ้นเป็นประจำ) และความรู้ (ปัจจุบันไม่ได้นำมาใช้เลย) เพื่อที่จะนำกลับมาให้เรานั้นได้ใช้พัฒนาตนเอง นำมาสร้างเป็นกำลังใจ (ตัวอย่างเช่น เหนื่อยกว่านี้ที่ฝรั่งเศสยังเจอมาแล้ว หรือจะ เหี้ยกว่านี้ที่ฝรั่งเศสก็ยังเจอมาแล้ว) และนำมาแบ่งปันให้แก่ผู้อื่นเหมือนกับที่ผมนั้นกำลังจะทำครับ