The Fault In Our Stars: ดาวบันดาล โดย John Green

เป็นอีกเล่มนึงของ จอห์น กรีน ที่ชอบมาก 

มันอิ่มอกอิ่มใจในขณะเดียวกันก็เศร้าไปพร้อมๆกันด้วย มันเศร้ามาก เราร้องไห้ไป 3 รอบ 

น้อยครั้งที่คนเราจะอ่านหนังสือแล้วร้องไห้ออกมา อย่างน้อยก็แค่เกือบๆ เพราะเวลาเราอ่านหนังสือ ภาพที่เราเห็นมันเกิดจากจินตาการของเราเอง แต่ตอนที่เราอ่านเล่มนี้ เรารู้สึกว่าจอห์นเขียนให้คนอ่านเข้าใจความรู้สึกของนางเอก ความรู้สึกของพระเอก ความรู้สึกของเพื่อนพระเอก และความรู้สึกของคนเป็นมะเร็งได้จริงๆ 

แล้วหลายๆอย่างในเรื่องนี้ก็ดูสมเหตุสมผล ยกเว้นแค่มีคนเป็นมะเร็ง 3 คนมาเป็นเพื่อนกัน (ใครจะไปรู้ จริงๆแล้วเรื่องนี้ก็อาจจะสมเหตุสมผลก็ได้ ถ้าเราเกิดเป็นมะเร็งขึ้นมาแล้วไปเข้ากลุ่มบำบัด เราก็คงมีเพื่อนจากลุ่มบำบัดนี้ที่เป็นมะเร็งเหมือนกันนั่นแหละ)

เราชอบแนวคิดที่ว่า บางคนแค่อยากใชีชีวิตธรรมดาๆ เหมือนวัยรุ่นทั่วไปแบบนางเอก 

บางคนอยากใช้ชีวิตที่มีใครซักคนให้ได้มอบความรักให้ อย่างเช่นเพื่อนพระเอก 

หรือใครบางคน

อยากใช้ชีวิตที่ได้ทิ้งอะไรซักอย่างไว้ให้โลกนี้ เพื่อให้โลกนี้ได้จดจำเขา อย่างเช่นพระเอก

อื่นๆ: เราดูหนังแล้ว เรารู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องนึงที่หนังทำออกมาได้ตรงกับหนังสือมากที่สุด (ถ้าเปรียบเทียบกับเรื่อง Paper Towns ที่ได้ทำเป็นหนังเหมือนกันของจอห์น) หนังสือมันเขียนได้อิ่มเอม เติมเต็ม อิ่มเอิบมากกว่าในหนัง มันแบบความรู้สึกมันล้นอะ!