1.
ตอนที่มองหน้ากันครั้งแรกเขาเหมือนจะสนใจฉัน
ใช่ คำนี้แหละ 'เหมือนจะ' ฉันไม่รู้ว่าเขาคุยอะไรกับเพื่อน หัวเราะเฮฮา ส่งสายตาบางอย่าง
ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงหันมายิ้มและคุยกับฉันเล็กน้อยหลังทำสิ่งเหล่านั้นจบ
อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นยิ้มที่น่ารักพอจะทำให้คนตกหลุมรักได้ง่ายๆราวกับว่าคนเหล่านั้นตาบอดจนมองไม่เห็นหลุม
และฉันก็คิดว่าเขาเหมือนจะสนใจฉัน
ใช่ ... เหมือนจะ
2.
ฉันรู้สึกอึดอัดและร้อนในอกทั้งวันความคิดอันไม่กระจ่างนั้นทำให้ทุกข์เหลือเกิน เขา-เหมือนจะ-สนใจ-ฉัน
...
ไม่รู้ว่าไปเอาความคิดบ้าๆนี่มาจากไหน แต่มันทำให้ฉันไม่มีแรงจะทำงาน
ผู้คนถามว่า “ป่วยหรือเปล่า?”
“ไม่หรอก แค่เบื่อนิดหน่อยอะ”
ป่วยสิ ป่วยใจไง
3.
เป็นเพราะเราต่าง “ตกหลุมรักได้ง่ายๆราวกับว่าเรานั้นตาบอดจนมองไม่เห็นหลุม” เพื่อนของฉันคนหนึ่งชอบเขา
“แกรู้มั้ย เขาเอาน้ำให้ฉันด้วยแหละ”
“อื้อ”
“น่ารักเนอะถ้าได้เจอผู้ชายดีๆอย่างนี้ทุกวันคงดีน่าดูเลย”
“อืม”
“ว่าแต่...แกรู้ป่ะวะว่าเขาชื่ออะไร”
พึ่งนึกขึ้นได้ฉันยังไม่รู้ชื่อเขาเลย
4.
ครั้งนี้อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้เจอเขา
และฉันก็มาสาย
เห็นแผ่นหลังของเขาอยู่ไม่ไกลเลย
แต่เหมือนเป็นองคุลีมารที่วิ่งตามพระพุทธเจ้าวิ่งยังไงก็ตามไม่ทัน
เขาหันหน้ากลับมามองอะไรบางอย่าง ใบหน้านั้นนิ่งเรียบ ฉันไม่เห็นเค้าของรอยยิ้มน่ารักเลย
และเพียงสองก้าวเดินเขาก็หายลับไปตรงหัวมุมแล้ว
ฉันสงสัยว่าเขาอาจไม่หยุดเดิน เมื่อเดินไปตรงนั้น ฉันจะเห็นเขาอยู่ไหม?
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in