เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Teach YouIfIStay
Chapter 4
  • "เรื่องก็เป็นแบบน้นนั่นแหละครับ" อากาอิเล่าภารกิจทั้งหมดให้ฟุรุยะฟัง รวมทั้งการต้องสืบคดีโดยผ่านทางฮารุกะ มิจิด้วย นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงต้องไปออกเดทกับเธอ 

    ฟุรุยะทำหน้าหงึกหงักเหมือนจะเข้าใจ "ผมเข้าใจแล้วล่ะครับ ผมไม่โกรธชูหรอก"

    '"เหรอออออ เข้าใจแล้วจริงๆ อ่ะ" อากาอิขนลุกกับคำว่า 'เข้าใจแล้ว' ของฟุรุยะมากๆ

    "ครับ ผมแยกแยะออกนะ..ระหว่างเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว"

    'อื้อหือ เป็นคำพูดที่เชื่อถือไม่ได้ที่สุดจริงๆ ถ้าเรย์แยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกันได้จริงๆ คงไม่ชวนเขาทะเลาะบนชิงช้าสวรรค์แล้วล่ะ แต่อย่าพูดไปเลย พูดไปเดี๋ยวตาย ฮือออ'

    "แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เพื่อความสมจริง ชูควรไปนอนที่อื่นนะครับ"

    "ห่ะ!! ทำไมล่ะ" อากาอิตกใจทำตาโตมองเรย์อย่างไม่เข้าใจ

    "เพื่อความสมจริงไงครับ เดี๋ยวเผื่อทางนู้นให้คุณมาสืบว่าอยู่ที่ไหน ทำงานอะไร หรือมีแฟนมั้ย? ถ้าเขารู้ว่าคุณหลอกเขาอยู่มันจะแย่เอานะครับ"

    'เออ..ก็มีเหตุผล แต่...อย่าต้องถึงขนาดไล่เขาเลย เขาอยากอยู่กับเรย์มากกว่า'

    "อย่าไล่พี่ไปเลยนะ พี่จะไม่ปิดบังเรย์อีกแล้ว ให้พี่อยู่ที่นี่กับเรย์เถอะ" อากาอิดึงมือของฟุรุยะมาไว้ที่เอวของเขา แล้วดึงร่างของเรย์เข้ามาหาใกล้ตัว เขาโน้มหน้าลงมาใกล้ใบหน้าเรียวสวย จับจัองมองลงไปยังดวงตาสีครามสดใสคู่นั้น ริมฝีปากหยักหนาจูบลงที่กลีบปากบางสีอ่อนด้วยความอ่อนโยน แล้วค่อยๆ เพิ่มดีกรีความเร่าร้อนขึ้น เสียงลมหายใจเริ่มหนักขึ้น ปลายลิ้นร้อนเร่งเร้าให้ปากบางเผยอเปิดออกหวังสอดแทรกลงไปหาความสำราญในโพรงปากของแฟนหนุ่มคนงาม แม้มือเล็กงามเสลาจะพยายามปัดป่ายผลักดันตัวเขาออก แต่อากาอิก็ไม่สะดุ้งสะเทือนเลยแต่อย่างใด

    "อื้อออออ" เสียงครางของคนตัวเล็กยิ่งปลุกเร้าให้คนตัวโตเกิดความต้องการที่มากที่อยู่แล้วให้รุนแรงยิ่งขึ้น อากาอิพยายามผลักคนตัวเล็กให้นอนลงบนโซฟา หากอยู่ในท่านั้น...เรย์จะขัดขืนเขาไม่ได้ แต่แล้ว...คนตัวเล็กก็รวบรวมแรงฮึดผลักชายหนุ่มร่างโตออกจากตัวได้ในที่สุด ของเหลวสีใสไหลเลอะปากของทั้งคู่ เรย์ยกมือขึ้นเช็ด

    "ไม่เอา!! วันนี้ไม่ทำ!!! คุณออกไปนอนข้างนอก หรือไม่ก็นอนตรงนี้ลงแหละ ผมจะเข้านอนแล้ว"

    อากาอิไม่เข้าใจการกระทำของเรย์ เขากำลังงุนงงและสงสัยว่าตัวเองทำอะไรผิด

    "ผมว่าจะเป็นการดีกว่าถ้าคุณจะอยู่ห่างจากผมสักพักแล้วตั้งใจทำงานนะ"

    "เรย์...ไหนบอกเข้าใจแล้วไง?" อากาอิพูดเสียงอ่อยๆ นั่นไง มันมาแล้ว อารมณ์งอนของเรย์ โฮ่!!

    "ผมเข้าใจ..เอาเป็นว่า ก็ตั้งใจทำงานไปก่อนแล้วกัน ผมไปนอนแล้วนะ" ว่าแล้วก็เดินไปยังห้องนอนโดยไม่หันไปมองอากาอิเลย

    "เรย์โกรธพี่ใช่มั้ย? พี่ขอโทษ..." เขาวิ่งมาดึงแขนของเรย์ไว้ไม่ให้เดินจากไป

    "คุณไม่ต้องขอโทษผมหรอก ผมเข้าใจเรื่องงานดี ไว้ผมจะไปรับงานสืบข่าวแบบนี้บ้าง ดีมั้ยครับ??"

    "เรย์ อย่าประชดสิ!! ไม่เอานะคนดี เดี๋ยวพี่จะลาออกจากภารกิจให้เลยนะ ถ้าเรย์ไม่สบายใจ"

    "อย่าทำเหมือนผมเป็นเด็กแบบนั้นสิครับ ผมบอกแล้วไงว่าเข้าใจ"

    "ถ้าเข้าใจเรย์จะไม่เป็นแบบนี้"

    "เป็นแบบไหนครับ? ผมก็เป็นของผมแบบนี้ คุณก็รู้นิ"

    'ก็สรรพนามเรียกมันเปลี่ยนไป เขาก็รู้สิว่าคนรักของเขากำลังโกรธมากๆ อยู่นี่ไง'

    "ผมไปนอนละ บาย" ว่าแล้วเรย์ก็สะบัดมือแล้ววิ่งหนีเข้าห้องนอนไปเลย ทิ้งให้คนตัวโตอารมณ์ค้างเติ่งอยู่อย่างนั้น ไร้การรับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น

    ...โลกสวยด้วยมือเราไปแล้วกันเนอะ ชู....
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
bbesups (@bbesups)
สมน้ำหน้า!! หมั่นไส้มากกกกแงงง เอาให้หนักกว่านี้เลยค่ะคุณฟุรุยะ!! ?????