แฟนชวนออกไปหาไรกินนอกบ้าน ไปนั่งชิลร้านกาแฟ ส่งแฟนตัดผม ไปเดินดูของในห้าง

พอเริ่มเข้าห้างนั่นแหละที่เริ่มรู้สึกแปลกๆ เดินเข้า EveandBoy เป็นที่แรก พอพนักงานเริ่มถาม เริ่มต้อนรับ คือจริงๆเค้าก็ทำตามหน้าที่ของเค้าแหละนะ แต่เราเริ่มรู้สึกไม่สบายตัว อึดอัด แต่ก็ยังไม่เท่าไหร่ จนไป Nyx แฟนจะซื้อลิป BA เค้าก็เข้ามาถามจะแนะนำนั่นแหละ แต่เรารู้สึกกดดัน ความรู้สึกมันมาเองหมดเลย จนเครียดขึ้นมา ประกอบกับแฟนเป็นคนค่อยๆเลือก ถามความคิด​เห็นเรา อยากให้เรามีส่วนร่วมและตัดสินใจ แต่กลายเป็นเราเหมือนถูกบีบ แล้วก็รู้สึกแบบเอาไงก็เอาเลย แต่เราไม่ได้พูดออกมา แฟนคงดูออก และรู้สึกได้ว่าเราเครียด เลยบอกให้เราไปรอข้างนอกก่อน ณ ตอนนั้น มันบอกไม่ถูกจริงๆนะ เหมือนอะไรในตัวซักอย่างอยากระเบิดออกมา แล้วก็ไม่ทันคิดถึงยาคลายเครียดในกระเป๋าด้วย เลยไม่ได้หยิบมากิน

จบจาก Nyx แฟนหิว แต่เราไม่หิวเลย รู้สึกตัวว่าตั้งแต่ป่วย และกินยา เราไม่ค่อยมีความอยากอาหารเลย (อ้อ... เมื่อวานมีเรื่องที่ Woo Cafe ด้วย เดี๋ยวค่อยย้อนไปบันทึก)​ เอาเป็นว่าพอแฟนหิว เราไม่อยากกิน แฟนเลยแค่ซื้อขนม แล้วสรุปตัดสินใจกันว่า เดี๋ยวเราแวะซื้อของที่โลตัสเพื่อทำอาหารกันวีคนี้ 

ตอนขับรถมาโลตัส อารมณ์และความรู้สึกมันหลากหลายมาก ทุกอย่างประเดประดังเข้ามาไปหมด เช่น 

แฟนเราจะทนอยู่กับเราในสภาพอารมณ์ไม่ปรกติแบบนี้ไหวมั้ย เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย เดี๋ยวขึ้น เดี๋ยวลง พอเราถามไป ก็ไม่ตอบ เราก็เครียด 

เราไม่อยากลงจากรถไปซื้อของ ไม่อยากลงไปเจอคน ไม่อยากตัดสินใจเลือกจะซื้ออะไรเข้าบ้าน เหมืิอนตรงนั้นคือ ไม่อยากเอาอะไรแล้ว

เราคิดถึงบ้าน คิดถึงห้องมืดๆเย็นๆ คิดถึงหมา อยากกอดหมาแล้วร้องไห้หนักๆ

นั่นคือบางสิ่งที่เราคิดระหว่างทางขับรถไปโลตัส แต่เราพูดออกมาไม่ได้ ไม่รู้จะอธิบายยังไง มันปะทะปุ้งปั้งในใจเรา

พอถึงโลตัส เราขอไม่ลงไปช่วยแฟนซื้ิอของ เราคว้ากระเป๋า เอายาคลายเครียดมากิน นั่งพัก เปิดเกมเล่น แล้วก็บันทึกความรู้สึกที่มีในตอนนี้แหละ 

เราควรควบคุมมันให้ได้ดีกว่านี้ซิเนาะ