เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
weeklycats’ diaryweeklycats
คำขอสุดท้ายของผู้ตายถึงผม

  • อยากได้เล่มนี้ตั้งแต่เห็นวันที่ลงในร้านออนไลน์เป็นวันแรก แล้วสุดท้ายก็ไปซื้อมาได้จริงๆ ตอนแรกลืมไปแล้วว่าอยากได้ แต่ว่าไปเจอพอดีก็เลยสอยมาซะเลย

    (ป.ล. ตอนนี้จะเขียนในมุมมองความรู้สึกส่วนตัวของเราเฉยๆ ถ้าใครมาอ่านกรุณาอย่าใส่ใจและเลือกที่จะชอบมันในแบบของคุณเองนะ)




    ปกติชอบอ่านพวกวรรณกรรมญี่ปุ่นอยู่แล้ว (ไม่ได้อ่านเยอะเท่าไร แต่ก็อ่านมากกว่าฝั่งตะวันตก) 
    ที่สังเกตตัวเองมาพักใหญ่ว่าทำไมชอบหนังสือของคนเขียนเชื้อชาตินี้นัก อันดับแรกก็คงเป็นเพราะ 'ความ(โคตร)ธรรมดา' ของตัวละครหลัก

    มันธรรมดามากถึงขั้นเกือบแย่ด้วยซ้ำ ถ้าไม่ซวยมากก็ไม่ใช่คนเก่ง (เฮ้อ ชีวิต มันจะไปรอดไหมเนี่ย) เอาง่ายๆ ก็คือเข้าขั้นชีวิตมืดมนไปแล้วทั้งที่อยู่แค่มอปลาย 

    อย่างซาคุระในเรื่องนี้ ตัวคนเขียนเลือกที่จะให้ซาคุระบรรยายว่าชีวิตของตัวเองก็แย่อยู่นะ...มีปัญหาเรื่องครอบครัว ร่างกายก็ไม่สมบูรณ์เพราะเคยเกิดอุบัติเหตุ (ซึ่งสาเหตุน่ารักดี ตกต้นไม้ขาหักเพราะปีนไปช่วยแมว - บ้าเอ๊ย! 55) คือเคยดีมาก่อน แต่แม่งซวยอ่ะ วันหนึ่งทุกอย่างก็พลิกหน้าเป็นหลังงี้ (ร้อง)


    ความพิเศษของเรื่องนี้ที่ทำให้เราอยากลองอ่านก็เพราะมันเกี่ยวกับพลังแล้วก็ยมทูต คือเป็นหมวดแฟนตาซีด้วย ไม่ได้คาดหวังว่าอ่านปั๊บจะชอบปุ๊บ อยากเสพความเรื่อยๆ กับอารมณ์เย็นๆ ในวรรณกรรมญี่ปุ่นมากกว่า แต่มันก็มีอะไรมากกว่าที่คิด

    มีเรื่องที่เราไม่สามารถตัดสินได้อยู่ คือถ้าเอามุมมองทางศาสนาไปจับ มันจะออกมาแบบไม่เป็นเหตุเป็นผลเลย (อาจจะมีเหตุผลแหละ แต่เราคงไม่ยอมรับ ฮ่า) แต่ถ้าเอาเรื่องของ 'ความเป็นมนุษย์คนหนึ่ง' ไปจับ ก็เข้าใจว่าเกิดเรื่องต่างๆ ในนั้นขึ้นเพราะอะไร 

    แต่ละเคสที่ตัวเอกต้องไปคลี่คลายมันก็หนักข้อขึ้นเรื่อยๆ เริ่มตั้งแต่เหตุการณ์ของชิโนมิยะ ยูมาเลย แล้วพอใกล้จบช่วงนั้นก็จะเป็นจุดที่ร้อง ฮะ?! อะไรนะออกมาอีกรอบ เป็นประเด็นที่คนอ่านหลายคนอาจจะเดาได้อยู่แล้วแหละ แต่ก็ยังรู้สึกประทับใจที่มันมีประเด็นนั้นอยู่ เพราะถ้าไม่มี เรื่องอาจจะเรียบง่ายเกินไป


    ส่วนข้อเสีย (ของคนอ่านอย่างเรา) ที่ทำให้รู้สึกว่าเรื่องกลับมาน่าเบื่อนิดๆ ก็คือเรื่องความสัมพันธ์ของตัวละคร เพราะว่าเราดันไม่อินเรื่องความรักความผูกพันระหว่างชายหญิงนี่สิ อ่านมาเกือบจบแล้ว มาเจอช่วงท้ายๆ รู้สึกง่วงนอนขึ้นมาเลย ฮืออออ 

    อาจเพราะเราเอาสภาพแวดล้อมกับประสบการณ์ของตัวเองไปตัดสินตัวละครด้วย (เกิดการเปรียบเทียบกันไปโดยไม่ได้ตั้งใจ) เลยรู้สึกว่า ไม่ มันยังไม่ใช่ เวลาพูดเรื่องความรักพวกนี้จะรู้สึกว่าไม่ใช่ตลอดเลย คิดว่าถ้าเราที่อ่านคือตัวเองตอนมอปลาย ก็คงจะรู้สึกอินนั่นแหละ

    ที่มานั่งเขียนนี่ก็ยังอ่านไม่จบ (ใกล้ละ แต่ยังไม่จบ) ขอไปอ่านต่อก่อนแล้วกัน 
    รอลุ้นว่าตอนสุดท้ายจะมีอะไรมาให้เราร้อง ฮะ?! ได้อีกไหม



     


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in