เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ชีวิตฝึกงานของเด็กวรรณกรรมkrittiya.n
1 : ตัดสินใจ
  •        เมื่อช่วงต้นปีที่ผ่านมาในตอนเปิดเทอมปีสามเทอมสองมักจะมีประโยคนี้ขึ้นมาในหัวของฉัน

           "ปิดเทอมปีสามขึ้นปีสี่ต้องเตรียมตัวไปฝึกงานแล้วนะ"

           ฉันที่คิดว่าต้องเริ่มหาที่ฝึกงานได้แล้ว ก็เริ่มคิดหนักว่าตัวเองนั้นควรจะไปฝึกงานที่ใดดี

           สำนักพิมพ์ดีไหม...ทางสำนักพิมพ์หลายที่ยังไม่เปิดรับเลยนะ

           หอศิลป์หรือ...เพื่อนน่าจะไปสมัครกันเยอะ

            โรงเรียนสักที่ดีไหม... ก็ดีเหมือนกันนะ ตอนที่คุณครูในเอกพาไปดูแลเด็ก ๆ ที่โรงเรียนต่างจังหวัดก็ทำให้เรามีความสุขดี แต่ว่าจะไปฝึกที่ไหนดีล่ะ

            และแล้ววันหนึ่งเพื่อนได้ส่งเว็บไซต์เกี่ยวกับรับสมัครครูสอนศิลปะของโรงเรียนแห่งหนึ่งย่านบางแคให้ในกลุ่มไลน์ ซึ่งเป็นโรงเรียนที่ฉันเห็นป้ายโฆษณาเกี่ยวกับประสบการณ์เปิดเรียน หลักสูตรสองภาษา ฉันที่เคยหาข้อมูลก็พบว่าเป็นโรงเรียนที่ผู้ปกครองหลายคนให้ความไว้วางใจ

            แต่ตำแหน่งครูสอนศิลปะรับเพียงคนเดียวเท่านั้น ฉันอยากให้เพื่อนที่หาข้อมูลสมัครงานนี้ไปมากกว่าเพราะเพื่อนของฉันค่อนข้างมีความชอบในด้านนี้ และในวันต่อมา เพื่อนๆคนอื่นก็ตัดสินใจกันว่าจะลองไปที่โรงเรียนแห่งนั้นดูโดยมีฉันเป็นคนติดต่อไป ในก่อนที่จะโทรไปนั้น ฉันรู้สึกกดดันไม่เคยติดต่อกับสถานที่ราชการสักเท่าไหร่ เพื่อนและฉันจึงช่วยกันเตรียมคำถามเกี่ยวกับการรับฝึกงานค่อนข้างมากเพื่อติดต่อ

           เมื่อโทรไปทางโรงเรียนบอกว่ายินดีมากๆที่จะรับนักศึกษามาฝึกงานพร้อมทั้งถามจำนวนคนที่จะมาอีกทั้งแจ้งอีกว่าให้มาที่โรงเรียนได้เลย ฉันกับเพื่อนๆดีใจปนสับสน ทำไมถึงได้ง่ายขนาดนี้ จึงทำให้หลังจากเลิกเรียนในช่วงเช้าก็เตรียมตัวไปที่โรงเรียนแห่งนั้นในช่วงบ่ายทันที โดยเพื่อนที่หาข้อมูลรับสมัครครูศิลปะคนนั้นไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเพื่อนไม่ได้มาเรียนในวันนั้น

            การเดินทางมาถึงโรงเรียนจากมหาวิทยาลัยเพียงแค่นั่งmrtสถานีพระราม9ลงที่สถานีภาษีเจริญเดินเข้าซอยเพชรเกษม54 และตามป้ายชื่อโรงเรียนอนุบาลแห่งนี้ก็ถึงที่หมายแล้ว

           เมื่อถึงที่โรงเรียนพวกเราก็ได้ทำการติดต่อกับครูที่ฉันโทรสอบถามเมื่อเช้าทันที พวกเราทำการแนะนำตัวอธิบายถึงสาขาที่เรียนคุยเรื่องรายละเอียดการฝึกงานระยะเวลาต่าง ๆ ในตอนแรกพวกเราเพียงแค่จะมาดูสถานที่และทำการคุยคร่าว ๆ เท่านั้น ทว่าคุณครูกลับนำใบสมัครทำงานของโรงเรียนให้เรากรอกทันที

           อ่าา คุณครูคะรับพวกหนูเข้าฝึกงานแล้วจริงๆหรือคะ?

           หลังจากกรอกข้อมูลพูดคุยเล็กน้อยและออกจากโรงเรียน ก็ยังคงงุนงงและสับสนว่า "เราได้ที่ฝึกงานแล้วจริง ๆ ใช่ไหม???" ใบขอความอนุเคราะห์ฝึกงานของทางมหาวิทยาลัยยังไม่ได้มอบให้ ยังไม่ได้เตรียมใจว่าจะต้องอะไรต่อ

          งงแบบไม่มีอะไรมากั้นจริง ๆ ค่ะ ฉันได้ที่ฝีกงานแล้ว!!!!

          ถึงแม้ว่าในระแวกบ้านฉันจะมีโรงเรียนหลายแห่งที่สามารถขอความอนุเคราะห์ฝึกงานได้ดังนั้นการตัดสินใจฝึกงานที่นี่ไม่ใช่เพราะสถานที่ฝีกงานเดินทางสะดวกแน่นอน ฉันมาด้วยความตั้งใจและหาคำตอบว่าทำไมในโรงเรียนแห่งนี้ถึงมีผู้คนให้ความไว้วางใจเป็นโรงเรียนที่ผู้ปกครองหลายคนแนะนำว่าเป็นโรงเรียนที่ดีในย่านบางแค

          เนื่องจากมีสถานการณ์โควิดจึงทำให้การฝึกงานกับโรงเรียนต้องมีการเลื่อนออกไปประกอบกับเพื่อนๆที่สมัครกับโรงเรียนพร้อมกันได้ที่ฝึกงานใหม่ทำให้มีการเปลี่ยนแปลงมากมายและลงตัวที่มีฉันและเพื่อนในสาขาอีกสองคนฝึกงานที่โรงเรียนอนุบาลแห่งนี้...




เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in