คุณเคยรอคอยอะไรนาน ๆ บ้างไหม การรอคอยที่เรารู้วันมาถึงของมันแต่ก็ทำให้ใจเราหวั่น ๆ เสมอเมื่อคิดถึง

1 ปีมาแล้วสำหรับการรอคอย อะไรที่ว่านั้นมันอาจฟังดูตลกในสายตาคนอื่นแต่กลับกัน คนที่เฝ้ารอสิ่งเดียวกันนี้กลับคิดว่ามันคุ้มค่าที่รอคอยสิ่งที่ว่านี้คือ ‘กาแฟ’

2 ปีที่แล้ว เราได้พบกันครั้งแรก จำได้ว่าวันนั้นเป็นวันท้าย ๆ ของปีที่ลมหนาวเริ่มมาทักทายเมืองหลวงฉันเดินเข้าไปในร้านกาแฟแล้วเลือกนั่งลงที่เก้าอี้ตัวหนึ่งที่ยังคงว่างอยู่พร้อมกาแฟอุ่น ๆ ในมือ รสสัมผัสที่นุ่มลิ้นตั้งแต่จิบแรกสร้างความประทับใจในวินาทีนั้น ด้วยรสชาติและความหอมมันทำให้ฉันไม่อยากที่จะวางแก้วลงเลยสักครั้ง

จนมาถึงวันนี้ เราได้กลับมาพบกันอีกครั้ง สิ่งนี้เองที่นำพาฉันออกจากเมืองหลวงที่แสนวุ่นวายมานั่งจิบกาแฟอย่างเนิบช้าริมแม่น้ำเจ้าพระยา พอได้ลิ้มรสสัมผัสแรกที่ห่างหายมานาน มันสร้างความรู้สึกพิเศษให้แก่ผู้ที่รอคอยเท่านั้นรับรู้ ฉันรู้สึกได้ว่ากาแฟแก้วนี้ถูกทำขึ้นอย่างใส่ใจในรายละเอียด เพราะมันอร่อยและคลายความคิดถึงลงไปได้เยอะเลยทีเดียว

ระหว่างที่นั่งจิบกาแฟอยู่ริมหน้าต่างในบรรยากาศยามบ่ายของกรุงเทพฯ ความร้อนของกาแฟถูกกลบด้วยความงามของภาพตรงหน้า ถึงแม้วันนี้พระอาทิตย์จะไม่ผ่านมาทักทายเลยแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความงามนั้นลดลงแม้แต่น้อย เรือหลายลำทำหน้าที่ของมันอย่างสมบูรณ์มีทั้งเรือขนทราย เรือข้ามฝาก เรือด่วน หรือแม้แต่เรือนำเที่ยว มันโลดแล่นเหนือแม่น้ำอย่างมีชีวิตชีวา ผู้คนโดยรอบดูไม่รีบร้อนเท่าอากาศภายนอกนัก หลังจากนั่งมองอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนเวลาล่วงเลยมามากแล้ว ฉันจึงเดินทางกลับเข้าไปหาความวุ่นวายที่จากมาพลางคิดเล่น ๆ ว่าแค่กาแฟแก้วเดียวทำไมต้องมากินไกลขนาดนี้ คิดไปคิดมาฉันก็หาคำตอบให้กับคำถามนี้ได้ “ฉันยอมเสียเวลาเดินทางทั้งหมดเพื่อมาซื้อกาแฟที่ได้บรรยากาศเป็นของแถมความสุขมันอยู่ตรงนี้แหละ” พอคิดได้แบบนี้แล้วฉันก็สัญญากับตัวเองว่าเมื่อวันใดการเดินทางของเราวนกลับมาพบเจอกันอีกครั้ง 

ฉันจะกลับมารออยู่ที่เดิม

และอีกไม่นานเราคงได้พบกัน...