เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Movie ThingsWritten By Becky
Itaewon Class ในวันที่โลกมันโหดร้ายก็จงอย่าลืมว่าเราเป็นใคร
  • Itaewon Class (2020) หรือชื่อไทยว่า ธุรกิจปิดเกมแค้น เป็นออริจนัลซีรี่ย์ของnetflixที่กำลังได้รับความนิยมอย่างสูงในประเทศไทย เรื่องราวของพัคแซรอย ชายหนุ่มที่เปี่ยมไปด้วยความมุ่งมันจะทำธุรกิจเปิดผับของตนเองในย่านอีแทวอนให้เติบโตไปเป็นอันดับหนึ่งในเกาหลี หากแต่การทำเช่นนั้นไม่ใช่เพื่อเป็นการเติมเต็มความฝันในวัยเด็กหรืออะไรพวกนั้น

    แต่เขาทำไปเพื่อแก้แค้นต่างหาก

    ต่อจากนี้เป็นสปอยล์แล้วนะ ถ้าคุณดูจบเราก็อยากชวนมาอ่าน

    สรุปแล้วเราเป็นใคร เราเป็นคนแบบไหน นิยามตัวเราหรือเป้าหมายในชีวิตคืออะไร เป็นสิ่งที่เราได้คิดทบทวนหลังจากดูซีรี่ย์เรื่องนี้จบ เพราะเราไม่อยากกลายเป็นอีกหนึ่งคนที่ลืมตัวตนของตัวเอง

    พัคแซรอยเป็นลูกชายของหัวหน้าพัคแห่งชางกา เขาจบแค่ม.3 เคยติดคุก และหาเรื่องทำอะไรเกินตัวเพื่อแก้แค้นให้พ่อ ไอ้ความคิดที่ว่าจะแก้แค้นพวกชางกาโดยการทำให้มันพังพินาศด้วยธุรกิจของตัวเองมันเป็นอะไรที่เพ้อฝันมาก ๆ ในสายตาของตัวละครทุกตัวในเรื่องโดยเฉพาะเมื่อถูกเล่าออกจากปากอดีตนักโทษอย่างพัคแซรอย แต่ก็อย่างที่เรารู้กันว่าเถ้าแก่ของเราหัวรั้นขนาดไหน เขาลงทุนไปทำงานประมงน้ำลึกและงานกรรมกรอยู่เจ็ดปีเต็ม ๆ เพื่ีอหาเงินมาเปิดร้าน

    คนปกติสติดีๆที่ไหนจะไปทำแบบนั้นล่ะจริงไหม ?

    แต่เพราะว่าพัคแซรอยเป็นคนแบบนั้น เขาใช้ชีวิตตามที่ตัวเองเชื่อมาตลอด เขาเชื่อว่าการชกหน้ากึงวอนเพื่อช่วยเพื่อนที่โดนแกล้งเป็นการกระทำที่ถูกต้อง เขายอมทิ้งหินในมือ ยอมไม่ฆ่ากึงวอนเพราะเชื่อว่าการฆ่าให้ตายไม่ใช่คำตอบ ยอมมองเห็นกึงวอนหลุดคดี ยอมเข้าคุกเพราะเชื่อว่าสักวันเขาจะแก้แค้นสำเร็จ เขาเป็นคนแบบนั้น อาจจะเรียกว่าโง่ในสายตาหลายๆคน

    แต่พ่อสอนเขามาแบบนั้น


    "ค่ำคืนของฉันมันขมขื่น ฉันก็แค่อยากให้คืนเหล่านั้นมันหวานขึ้นมาบ้างเท่านั้นเอง"

                                                                                                                      พัคแซรอย


    ชีวิตที่มันพังไปแล้วทำให้เขาไม่มีอะไรจะเสียไปอีก เขาไม่ได้มีความฝันสวยงามเหมือนคนอื่น สิ่งเดียวที่เขาอยากเห็นคือภาพของชางกาที่พังพลายลงด้วยน้ำมือของเขาเอง ถ้าทำสำเร็จจะได้มีความสุขได้สักที

    และแน่นอน เขาก็เชื่อว่าจะต้องทำได้

    ตลอดเส้นทางการโค่นล้มชางกาของแซรอย เรามั่นใจว่าคุณคงจะแอบหัวเสียกับการตัดสินใจของคุณเถ้าแก่บ้างไม่มากก็น้อย เพราะทุกการตัดสินใจของเขามันตั้งอยู่บนฐานความเชื่อว่าโลกนี้มันเป็นเส้นตรง โลกนี้มันยุติธรรม ทำดีก็ได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว แต่ก็เพราะว่าโลกนี้มันไม่ได้เป็นเส้นตรง มันบิดเบี้ยวเกินกว่าที่จะอยู่รอดได้ด้วยความคิดแบบนั้น และมันก็ตลกตรงที่ว่าไอ้ความคิดโลกสวยของแซรอยนี่แหละ มันเป็นสิ่งที่โลกนี้ควรจะเป็นที่สุดแล้ว โลกมันคงน่าอยู่ขึ้นเยอะถ้ามันสวยงามได้ขนาดนั้น

    คุณน่าจะรู้ดีว่าในตอนท้ายๆของเรื่อง แซรอยต้องไปคุกเข่าต่อหน้าประธานชางเพื่อขอที่อยู่ไปช่วยอีซอ เสียงหัวเราะดังลั่นบ้านจากความสะใจของประธานชางต้องกลายเป็นความจุกอกภายในพริบตาเดียวเพราะคำพูดของแซรอย


    "ผมเสียเวลาเป็นสิบๆปีเพื่อไล่ตามตาเฒ่าน่ารังเกียจพรรค์นี้ ผมรู้สึกแค้นใจจริงๆ"
                                                                                                                พัคแซรอย


    ประโยคสั้นๆสองประโยคฝังลึกลงไปสุดขั้วจิตสำนึกของประธานชาง เขาเคยสู้ชีวิตสุดตัวสร้างชางกาขึ้นมาเพื่อให้คนในครอบครัวได้กินอะไรดีๆ ไม่ต้องอดอยากอีกต่อไป แต่ในวันนี้ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิม เขากลายมาเป็นเพียงแค่ตาเฒ่าน่ารังเกียจที่ยอมใช้วิธีสกปรกทุกอย่าง ยอมเอาชีวิตคนมาเล่นเพียงแค่ต้องการให้คนๆ เดียวคุกเข่าให้ จากคนที่ทำธุรกิจเพื่อปากท้องของคนในครอบครัว กลายเป็นคนที่ยอมทอดทิ้งลูกชายตัวเองถึงสองครั้งเพื่อรักษาศักดิ์ศรีจอมปลอม

    ทั้งตัวตน และเป้าหมาย 
    เขาสูญเสียไปแล้วหมดสิ้น

    ในท้ายที่สุดชางกาก็มาถึงคราวล่มสลายและจำเป็นจะต้องขายบริษัท ประธานชางลงทุนไปหาแซรอยถึงที่พร้อมคุกเข่าก้มหัวอ้อนวอนอย่างหมดสภาพ ยอมรับตรงๆว่าตอนเราดูฉากนี้ก็แอบสงสารประธานชางเหมือนกันนะ ตอนนั้นเขาไ่ม่เหลืออะไรแล้วจริงๆ
     
    แต่น่าเสียดาย
    เถ้าแก่ไม่ใช่คนหัวอ่อนอย่างนั้น 

    การกระทำที่สุดแสนจะไร้ศักดิ์ศรีของประธานชางกลายเป็นฝุ่นผงในสายตาของแซรอยที่ไม่คิดจะสนใจอีกต่อไป สุดท้ายชางแดฮีก็กลายเป็นคนที่ไม่มีค่าในสายตาใคร เกมนี้เขาแพ้เต็ม ๆ

    ผิดกับแซรอย ตั้งแต่วันที่พ่อโดนรถชนเสียชีวิตมาจนถึงวันนี้ก็เป็นสิบปีแล้ว และเขาก็ยังเป็นคนเดิม 

    เขายังเป็นลูกชายของหัวหน้าพัคแห่งชางกา 
    จบแค่ม.3 เคยติดคุก 
    และหาเรื่องทำอะไรเกินตัวเพื่อแก้แค้นให้พ่อ

    เพียงแต่วันนี้
    เขาทำสำเร็จแล้ว 

    ทางที่เดินมามันเหมือนกับถนนลูกรังสายยาวสุดลูกหูลูกตามองไม่เห็นปลายทาง มันทั้งไกลและลำบาก แต่แซรอยก็ตัดสินใจเดินตามทางนี้มาเสมอ เขาไม่เคยท้อเลยสักวินาทีถึงใครจะบอกว่าให้พอก็ไม่หยุด เพราะเขาเชื่อว่าสักวันจะต้องไปถึงจุดหมาย

    สักวัน เหล้าที่เคยขมมันจะกลับมาหวานอีกครั้ง
    สักวัน เขาจะได้นอนหลับฝันดี

    เพราะเขาคือพัคแซรอย ชายที่จะใช้ชีวิตตามที่ตัวเองเชื่อ
    เขาเป็นแบบนั้นมาตลอดและจะเป็นแบบนั้นต่อไป

    ในตอนจบเรายินดีกับเขามากจริงๆที่ทำสำเร็จจนได้

    โลกนี้มันโหดร้าย จะทำแบบแซรอยมันไม่ง่ายหรอก แต่ในวันที่มันแย่ ไม่รู้จะเชื่อในอะไรแล้วอย่างน้อยก็ขอให้เชื่อใจตัวเองไว้นะคุณ สู้ไปด้วยกัน ชีวิตยังมีเรื่องน่าสนุกอีกเยอะ

    จงเป็นตัวเราในเวอร์ชั่นที่ตัวเองเชื่อนะ

    ถ้าอ่านมาจนจบก็ขอบคุณมากเลย เราหวังว่าคุณจะชอบ


    Written By Becky.


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
fernpretty206 (@fernpretty206)
ชอบที่เขียนถึงประธานชางกับแซรอยมากเลยค่ะ
yourglitterx (@fishfury)
ว่าจะตามดูเหมือนกันค่ะ รีวิวดีมั่กมากเลย ?️‍♂️