พระผู้เป็นเจ้า... ความปรารถนาของข้า คือขอให้ท่านประทานความตายแก่ข้า

บางคราข้าคิดว่าชีวิตนี้เป็นดั่งรางวัล แต่สุดท้าย...

มันคือโทษทัณฑ์

ชีวิตของคิมชินคือความทุกข์ เมื่อตลอด 900 ปี เขาไม่สามารถลืมการจากไปของผู้คนมากมายได้เลย แม้เขาจะเลือกใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว มีเพียงคนรับใช้ใกล้ชิด แต่แม้จะเพียงแค่นั้น การต้องเฝ้ามองผู้คนล้มตายนับจากวันนั้นที่เขาต้องรับโทษตายจากพระราชา และไม่อาจลืมเลือนได้ นับเป็นความทุกข์อย่างยิ่ง

ชีวิตล้วนผูกพันกันด้วยความสัมพันธ์หลากหลาย บ้างเพียงบางเบา บ้างแน่นหนา บางความสัมพันธ์มีชื่อว่า "ความรัก" ผู้คนพบกัน สร้างความทรงจำในช่วงเวลาหนึ่ง แต่ความจริงของชีวิตที่มิอาจเลี่ยงคือ เมื่อพบกัน ย่อมมีการจากลา หากแต่การจากลากลับมิใช่จุดสิ้นสุดของทุกสิ่ง บางอย่างยังคงอยู่

"ความทรงจำ"

หนึ่งในหน้าที่ของยมทูตคือการมอบน้ำลบเลือนความทรงจำแก่ดวงวิญญาณ ก่อนที่ดวงวิญญาณแต่ละดวง จะข้ามภพไปสู่ชีวิตหลังความตาย สุดท้ายไม่ว่าดีร้าย ความทรงจำย่อมมีวันลบเลือน

ชีวิตของยมทูตที่ไร้ความทรงจำ เป็นทุกข์เนื่องจากปรารถนาที่จะจดจำอะไรสักอย่าง ไม่ว่าอะไรก็ตาม เพราะความทรงจำ คือสิ่งที่ทำให้คนคนหนึ่งมีตัวตน

ชีวิตของคิมชินเต็มไปด้วยความทรงจำแสนเจ็บปวด ความทุกข์จากการพลัดพราก เป็นดั่งดาบคมปักอยู่กลางอก แม้อยากถอดถอน แม้พยายามเพียงใด กลับไม่สามารถทำได้

หนึ่งทุกข์ทนเพราะอดีตที่ลืมเลือน

หนึ่งทนทุกข์เพราะอดีตไม่อาจลืม

คิมชินรู้ดีว่าความทรงจำทำร้ายคนเราได้มากเพียงใด ก่อนจากไปเขาจึงฝากให้ยมทูตลบเลือนความทรงจำของอึนทักเกี่ยวกับเขา เพราะการตายจากนิรันดร์หลังการดึงดาบ แท้จริงมิใช่ความตาย การถูกลบเลือนจากความทรงจำต่างหาก ที่เป็นความตายที่แท้จริง

ความทรงจำทำให้คนคนหนึ่งมีตัวตน แม้ร่างกายอาจจากไป แต่หากเขาคนนั้นยังคงอยู่ในความทรงจำ ในยามที่เราคิดถึง เขาก็จะกลับมามีชีวิตเสมอ

บางสิ่งที่อาจเป็นผลจากอดีต นำพาคนสองคนมาพบกัน ผ่านแหวนโบราณวงหนึ่ง แม้เหมือนมีความสัมพันธ์บางอย่าง แต่ความทรงจำกลับว่างเปล่า คนสองคนพูดคุย หัวเราะ และสร้างความทรงจำใหม่ร่วมกัน ยมทูตพยายามสร้างตัวตนขึ้น จากความทรงจำที่ว่างเปล่า เขามีชื่อ มีโทรศัพท์ และมีความทรงจำใหม่กับเธอ

แต่หากความทรงจำอันเกี่ยวพันกับแหวนกลับคืนมาเล่า สองคนจะยังเป็นเช่นนี้ไหม จะยังมีรอยยิ้มยามพบกันได้อีกหรือเปล่า

ความทรงจำเป็นสิ่งยากควบคุม แม้อยากจำอาจลืมเลือน และหากลืมเลือนเสียแล้ว ก็อาจไม่สามารถย้อนคืนได้ แต่ทุกข์มิได้เกิดเพราะความทรงจำ

ทุกข์เกิดจากการติดอยู่กับความทรงจำ

"อยาก" ลืม

"อยาก" จำ

นั่นแหละทุกข์