เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
I write what I want tothefirstofmine
Cóiméad








  • "อยู่ใกล้ก็สว่างจ้า อยู่ห่างก็จางหายไป"


    ...


    "ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืนหรอก"


    ...


    "ชีวิตมันก็เท่านี้แหละ มันก็เหมือนดาวหาง แวะมาหาเพียงช่วงครู่ช่วงคราว สุดท้ายก็ต้องจากไป"


    ...


    "บางทีมัน..."


    "มันทำไม"


    "มันมาครั้งหนึ่ง แต่ใช่ว่าครั้งต่อไปมันจะกลับมา"


    "ทำไมคิดอย่างนั้น"


    "มันอาจจะไปพุ่งชนดาวดวงอื่นไปแล้วก็ได้ ระหว่างทางที่มันจะกลับมา"


    "ไม่คิดว่ามันจะกลับไปอยู่ที่บ้านเกิดของมันหรอ"


    "พวกไหน ถ้าบอกว่าเป็นกลุ่มเมฆออร์ต พวกนั้นเป็นเหมือนสถานีรถไฟที่ดาวหางไปชุมนุมกันมากกว่า"


    ...


    "รู้มั้ยว่ามีดาวหางพันกว่าล้านดวงอยู่ที่นั่น แล้วมันก็ไม่ใช่บ้านเกิดของดาวหางด้วยนะ"


    ...


    ...


    "เธอว่าตัวเองเป็นดาวหางเปล่า"


    "ใช่"


    ...


    "ชีวิตมันก็เท่านั้นแหละ สวยงามแค่ชั่วคราว ไม่ยั่งยืน เข้ามาเพื่อออกไป เจิดจ้าแล้วก็จางหายไป บางครั้งก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย บางครั้งก็ดับลับไป กว่าจะกลับมาอีกทีก็ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย ไม่รู้ว่าที่เดิมที่เคยอยู่มันจะยังเหมือนเดิม หรือว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงไป"


    ...


    "ลองคิดดูสิ เป็นดาวหางน่ะ อิสระจะตาย ไปไหนก็ได้ แถมสวยอีกต่างหาก มีโคมาห่อหุ้ม ป้องกันตัวเองอยู่ข้างใน แถมมีคนกราบไหว้บูชา หรือคอยติดตามตลอดเวลาที่ผ่านโลกอีก ไม่ดีหรอ"


    "แต่เธอก็ต้องแลกกับการที่ต้องเสี่ยงว่าจะไม่ได้กลับมายังที่เดิมๆ นะ"


    "ในเมื่อเรามีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ ทำไมเราถึงต้องกลัวว่ามันจะเสี่ยงด้วยล่ะ"


    ...


    "แล้วเธอล่ะ ถ้าเลือกได้ จะเป็นอะไร"


    "หางฝุ่น"


    "ทำไมล่ะ"


    ...


    ...


    เพราะมันจะได้อยู่กับดาวหางไปเรื่อยๆ จนกว่าจะมีดาวดวงอื่นๆ มาพาดผ่านเส้นทางการโคจรของดาวหางดวงนั้นนั่นแหละ และอย่างน้อย เมื่อเราถูกเคลื่อนทับเส้นทาง เราก็ยังสร้างความสวยงามได้ โดยกลายเป็นดาวตกได้ยังไงล่ะ




Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in