เมื่อถึงเวลา เราก็ต้องไป

ตลอดช่วงชีวิตของผม ผ่านช่วงเวลาต่างๆ มามากมาย

ผ่านการจากลา และการเปลี่ยนแปลงมาหลายร้อยหลายพันครั้ง

แต่ก็ยังไม่ชินซักที

ผมเดินทางมานาน อดีต ปัจจุบัน และอนาคต

ทั้งบนโลก ใต้บาดาล อวกาศ และจักรวาล

เรืี่ิองราวต่างๆ สวยงาม เกินกว่าจะลืมได้

ตลอดอายุของผม เกิดและดับมาหลายครั้ง เปลี่ยนแปลงมากหลายรอบ ช่างทรมานเสียจริง

แต่ละครั้งที่ผมเปลี่ยนแปลง แต่ละครั้งที่พลังมันเกิดขึ้นมา นั่นเป็นสัญญาณบอกกับตัวผมเองว่าถึงเวลา

เวลาที่ผมจะต้องไป

ผมไม่อยากที่จะนึกถึงมัน

มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บข้างในลึกๆ

ผมไม่อยากที่จะไป

คนข้างกายของผมแต่ละคนต่างหายไปจากผมทีละน้อย

แม้กระทั่งเพื่อนสนิทในชีวิตของผม

มาสเตอร์ ไม่สิ มิสซี่ 

กับคำขอที่อาจจะเป็นคำขอครั้งสุดท้ายของผม

ก็ไม่อยู่แล้ว

ริเวอร์ ที่รักของผม ครั้งแรกที่ผมได้เจอเธอ คือครั้งสุดท้ายที่เธอได้พบกับผม

บิล สาวน้อยผู้มาพร้อมกับความกล้าแกร่ง เธอทำให้ผมรู้สึกสนุกกับการเดินทางอีกครั้ง หัวใจของเธอช่างงดงามยิ่งกว่าที่ใครๆ จะรู้ได้

นาร์โดล เขาทำให้ผมนึกถึงริเวอร์เสมอ เขาทำให้ผมรู้สึกได้ถึงช่วงเวลาที่ผมต้องการความช่วยเหลือ เขามักจะอยู่ข้างๆ ผมเสมอ

ทาร์ดิสที่รัก แม้เธอจะไม่ค่อยพอใจผมในบางครั้ง แต่เธอเองก็ยังอยู่กับผมเสมอ แถมชอบพาผมไปในที่ๆ ผมเองไม่ได้ต้องการจะไป เธอรู้เรื่องราวของผมดี บางทีอาจจะดียิ่งกว่าผมเองด้วยซ้ำ

เสียงเพลงที่ผมเล่น เพลงที่ชื่อว่า I forgot แต่ผมไม่ได้ลืม ผมจำได้ทุกๆ ท้วงทำนอง ทุกๆ ความทรงจำเรื่องของเธอ คลาร่า ผู้หญิงที่ออกเดินทางกับผม คนแรกที่ผมได้เจอในร่างนี้ คนแรกที่กอดผม คนแรกที่ยิ้มให้กับผม คนแรกที่ทำให้ผมยิ้มได้ ผมไม่มีทางลืมเธอได้หรอก แม้เมมโมรี่บล็อกมันจะทำงานก็ตาม แต่เธอคือความงดงามที่แม้หลับตาก็ยังพบเห็นเธออยู่เสมอ เรื่องราวของเธอ แม้จะไม่ชัดเจน แต่ความอบอุ่นของเธอยังอยู่กับผมเสมอ

ผมรักเรื่องราวทุกๆ เรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของผม

ทุกๆ เรื่องราวล้วนมีความสวยงามอยู่ในตัวของมัน

แต่ตอนนี้

ผมเหนื่อย

ผมเหนื่อยจะที่ต้องเปลี่ยนแปลง

ผมไม่อยากเปลี่ยนแปลง

ผมไม่อยากไป

ผมไม่ต้องการการเปลี่ยนแปลงอีกต่อไป

ได้โปรดเถอะ

ผมยังไม่พร้อม

I don't want to go.

When the Doctor was me.

I don't want to change again.