"เวลาจะรักษาคุณเอง"

"นานเท่าไหร่ถึงจะหาย"

"จนกว่าคุณจะหายดี"

"แล้วถ้าไม่ล่ะ"

"มันต้องมีซักวัน เชื่อสิ"

"ไม่ได้มั้ย"

"คุณก็รู้ว่าไม่ได้"

"ผมจะเขียนเวลาขึ้นใหม่"

"คุณทำไม่ได้"

"ผมทำได้"

"แต่คุณห้ามทำ"

"..."

"ฉันขอสั่งคุณ"

"คุณก็รู้ว่าผมไม่ใช่พวกทำตามคำสั่ง"

"แต่คุณจะทำ"

"..."

"ให้ฉันได้กล้าหาญเถอะ"

ตั้งแต่ตอนนั้น ผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว ผมจำไม่ได้ด้วยสิ

มันช่างนานเหลือเกิน นานจนผมไม่สามารถระบุวันเวลาได้

นับแต่วันนั้น ผมรู้สึกได้ถึงความอ้างว้าง

นับเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ผมรู้สึกถึงมัน

ความอ้างว้าง

มันทำให้ผมโดดเดี่ยว

สิ้นหวัง

ทุกอย่างช่างดำมืด

ไร้ซึ่งความสดใส

ใครว่าเวลาจะช่วยรักษาผมได้

ผมพยายามลืมทุกสิ่งอย่าง แต่มันกลับทำให้ผมจำได้ดียิ่งกว่าเดิม

ทุกๆ เรื่องราว ทุกๆ การกระทำ ทุกๆ สถานที่ ยังคงวนเวียนอยู่ไม่ไกล

มันไม่เคยห่างไปไหน

และมันไม่เคยไปจากผม

ผมแค่คิดว่า ผมจะสามารถลบทุกๆ เรื่องราวนั้นทิ้งไป แต่กระนั้นมันทำให้ผมรู้สึกได้ถึงสัมผัสของทุกอย่าง

ผมกำลังพยายามทำตามที่คุณบอก

ผมพยายามเชื่อถึงเรื่องนั้น

เวลาจะรักษาผมให้ดีขึ้น

Time Will Heal