คืนนี้เป็นอีกคืนที่ฉันนอนไม่หลับ เตียงที่ยังคงเรียบร้อย กับตุ๊กตาที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียง ฉันเดินออกมาเปิดหน้าต่างแล้วมองออกไปไกลสุดสายตา เรื่องราวต่าง ๆ มากมาย เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ได้เจอ กับความรู้สึกปั่นป่วนภายใน

'ถ้าวันนั้น ฉันไม่ได้เจอกับเขา 

ถ้าวันนั้น ฉันไม่อยู่กับเขา

ถ้าวันนั้น ฉันหันหลังให้เขา

มันจะเกิดอะไรขึ้น'

แต่แล้วสิ่งที่เข้ามาแทนที่กลับเป็นความรู้สึกที่หนักเกินกว่าจะบอกใคร

'ถ้าอนาคตฉันไม่ได้อยู่ ณ จุด ๆ นั้น เขาจะเป็นยังไง'

ฉันเดินกลับมาที่เตียง ห่มผ้าเตรียมตัวนอน ฉันจะนอนน้อยอย่างนี้ในทุก ๆ คืนไม่ได้เด็ดขาด

แสงแดดสาดเข้ามาในห้องพร้อมกับสายลมที่พัดผ่าน เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นมาจากนอกห้อง 





"คลาร่า~ ตื่นรึยัง"

ฉันง่วงเกินกว่าที่จะตอบออกไป 





"คลาร่า~"





"รอแป๊บนึง" เสียงงัวเงียของฉันก็ยังทำให้เสียงข้างนอกเบาลงได้ เลยหยิบเสื้อคลุมใส่แล้วเดินออกไปหา





"คลาร่า เพิ่งตื่นหรอ นี่มัน" เขาหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู "สิบเอ็ดโมงแล้วนะ"

"เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับน่ะสิ" 

"รีบเปลี่ยนชุดเร็ว เรากำลังจะไปดูสิ่งที่วิเศษที่สุดกัน"

"ตอนนี้เนี่ยนะ" ตอนนี้แค่ฉันลืมตามาคุยรู้เรื่องได้ก็บุญแล้ว 

"ใช่แล้วล่ะ ถ้าพลาดครั้งนี้ก็ต้องรอไปอีก..." เขานับนิ้วเหมือนเด็ก ๆ นับเลข "อีก 273 ปีเชียวนะ"

"..." ฉันหรี่ตามองเขาที่กำลังทำหน้าจริงจัง

"เร็วสิคลาร่า"

"งั้นรอแป๊บนึง ขอเวลาอาบน้ำก่อน"

"ไปอาบในทาร์ดิสเอาก็ได้ เข้าไปหยิบของมาเร็ว" 

"ก็ได้ ๆ" ฉันใจอ่อนอีกจนได้

ทาร์ดิสพาเรามาอยู่บนดาวดวงหนึ่ง บนดาวดวงนั้นไม่ม่ีอะไรเลย มีแค่พื้นดินโล่ง ๆ เขาถือตระกร้าออกมาพร้อมกับเก้าอี้พับได้มากางตั้งไว้สองตัว เลือกจุดวางเก้าอี้นานพอ ๆ กับการหาจุดชมพระอาทิตย์ตกของคนทั่วไป 

"นี่เรามาทำอะไรกันหรอคะ"

"อ้าว ยังไม่ได้บอกหรอ ว่าเราจะมาดูดาวหางกัน"

"ดาวหางงั้นหรอ" ฉันทวนคำตามแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้าง ๆ เขา แล้วเขาก็ยื่นห่อแซนวิชให้

"คุณทำเองรึเปล่า" เขาเงียบ นั่งกินแซนวิชแล้วจดจ่ออยู่กับห้วงอวกาศที่เงียบสงัด

เราเฝ้ามองดวงหางท่ามกลางความเงียบไปด้วยกัน ...

เขาในช่วงเวลาตอนนี้ช่างแตกต่างกับตอนที่ชวนฉันขึ้นทาร์ดิสมาดูดางหางเหลือเกิน

เราต่างซึมซับบรรยากาศ ดูดาวหางวิ่งผ่านหน้าในระยะใกล้ที่สุดที่ปลอดภัยไปด้วยกัน

เพียงเท่านี้ก็คงดีพอสำหรับเราแล้ว