คิดไม่ผิดจริง ๆ ที่เลือกเรียนเอกนี้ ในคณะนี้ และมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ตลอดสองปีที่ผ่านมาไม่เคยมีวันไหนที่เรียนไม่สนุก ทุกชั่วโมงของเอกไทยนอกจากวิชาการที่เราจะได้รับอย่างเต็มเหนี่ยวแล้ว ยังมีความรัก ความห่วงใย คำสั่งสอนดี ๆ มากมายจากอาจารย์ที่รักและเอ็นดูเราเหมือนลูก ทำให้เอกไทยไม่ได้เป็นเพียงภาควิชาที่มีนักศึกษามาหาความรู้ไปวัน ๆ แต่เป็นเหมือครอบครัวใหญ่ที่มีอาจารย์เป็นพ่อแม่ และมีพี่น้องร่วมสายโลหิตอีกเกือบ ๒๐๐ คน

          เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาเอกไทยได้ไปทำกิจกรรมพัฒนาคุณภาพบัณฑิตรับน้องปีสองและปัจฉิมปี่สี่ที่ จ. ราชบุรี ซึ่งการจัดกิจกรรมเป็นไปอย่างราบรื่น มีการแสดงของปีสอง ปีสาม ปีสี่ มีวิทยากรมาให้ความรู้ มีการจัดประกวดดาวเดือนของเอกไทย สนุกสนานไปตาม ๆ กัน จนเช้าวันอาทิตย์ซึ่งเป็นเวลาของพี่ปีสี่ ตอนนี้แหละ ร้องห่มร้องไห้กันทั้งเอกรวมถึงอาจารย์ ตอนแรกเพื่อนที่เป็นตัวแทนก็กล่าวความรู้สึกก่อนว่า ดีใจที่ได้เรียนเอกนี้ มีอาจารย์คอยให้คำแนะนำ ช่วยเหลือในเรื่องต่าง ๆ ขอโทษอาจารย์ในสิ่งที่ผ่านมา พูดไปเสียงเพื่อนก็เครือไป จากนั้นก็นำพวงมาลัยไปกราบอาจารย์ และผูกข้อไม้ข้อมือกัน รู้เลยว่า อาจารย์ห่วงใยและรักพวกเราทุกคนมากแค่ไหน อาจารย์เฝ้าดูพัฒนาการของพวกเราอยู่ตลอดเวลา อาจารย์จำชื่อและหน้าของพวกเราได้ทุกคน วินาทีที่ก้มกราบอาจารย์ สบตาอาจารย์ สวมกอดอาจารย์ ฟังคำอวยพรจากอาจารย์จะเป็นวินาทีที่พวกเราเอกไทยรุ่น ๔๖ จะจดจำไปชั่วชีวิต

          เป็นธรรมเนียมของงานปัจฉิมทุกปีที่เราจะต้องมีคลิปวิดีโอรวบรวมความทรงจำตลอดสองปีที่เรียนเอกไทยด้วยกันมา ตอนแรกก็ขำ ๆ แต่ไหงตอนท้ายถึงได้ซึ้งจนน้ำตาร่วงยังงี้ล่ะ TT