ลีวานไม่เคยฝันถึงลีลีฟตั้งแต่เธอจากโลกนี้ไป

เขาไม่แน่ใจนักว่านิยามของความเสียใจ จะเพียงพอต่อคำว่าพี่น้องในความหมายของครอบครัววิลสันที่กำลังดำเนินมาสู่จุดจบหรือเปล่า หลังเข้าร่วมพิธี ประตูโบสถ์เล็ก ๆ ถูกฝ่ามือสั่นระริกของแม่ควบคุมทิศทาง ลีวานไม่ทันสังเกตุด้วยซ้ำว่ามีคนรู้จักเขากี่คนในงานเตรียมอ้าปากเอ่ยเรียกครอบครัวของเรา เรียกชื่อเขา เรียกชื่อแม่ของเขา กล่าวคำร่ำลาแสดงความโศกเศร้า รวมถึงสดุดีคุณความดีของพี่สาวให้ฟัง ไม่นับรวมความขมสีเทาเจือจางกับบรรยากาศ 

ควันบุหรี่ของลุงแฟรงค์ดูสวยงามกว่าทุกองค์ประกอบท่ามกลางบรรดาเครือญาติเสียอีก เขาไม่แสดงอารมณ์ด่างพร้อยให้เห็น ไม่มีแม้แต่คำกล่าวทัก ลุงแฟรงค์ก้าวผ่านไปยังร่างเล็ก ๆ เบื้องหน้า โอบล้อมไปด้วยแสงสีขาวบริสุทธิ์ จากนั้นจึงค่อย ๆ วางดอกแกลดิโอลัสที่ประคับประคองอยู่ในอ้อมแขนมาตลอดทางลงบนแท่นนั้น ฉากรูปพระแม่มารีดูราวโอบอุ้มร่างน้อย ๆ ของเธอ ตัดกับลำแสงสีขาวผ่องฟุ้งแดด ฉายสะท้อนกับดอกแกลดิโอลัสจากมือของลุงแฟรงค์ ยิ่งเสริมให้ท่วงท่าของเขาดูสง่าจนละสายตาไม่ได้ 

ชุดสูทสีดำตัวหลวมที่ยืมมาจากลูกพี่ลูกน้องตระกูลเลบเบียสบนตัวลีวานเริ่มชื้นเหงื่อ ความรู้สึกร้อนผ่าวบนขอบตาเริ่มไล่เรียงมาจากปลายจมูก เขาฝืนกลั้นจนรู้สึกแสบโพรงจมูกภายในและหัวในเวลาเดียวกัน  เป็นจังหวะพอดีกับลุงที่เดินกลับมาด้วยท่วงท่าสำรวม เขาสัมผัสลาดไหล่แคบของลีวานอย่างนุ่มนวล ราวมีก้อนความขุ่นเคืองปะปนอยู่ในลำคอ แต่คำถามนั้นกลับเป็นการผละหนี

เป็นครั้งแรกที่ลีวานรู้สึกตื้นตันใจจนน้ำตาไหลอาบแก้มโดยไม่รู้ตัว

“คนเสเพลอย่างเขาคงไม่กล้ามาเหยียบที่นี่หรอกค่ะ”

จาเมสไม่อยู่ที่นี่

ลีวานภาวนาเงียบเชียบถึงการปรากฏตัวของชายวัยกลางคน เพื่อลบคำสบประมาทของแม่ที่กำลังบอกกล่าวแก่คุณยาย บทสนทนาถูกลดทอนลง หลังคำพูดห้วน ๆ ทิ้งทวนอารมณ์เดือดดาลของแม่ตามฉบับ

เขาควรจะมา, โดยเฉพาะเวลาที่พวกเราต้องการ

15 November 2017

Thu 1:00 PM

พ่อขอโทษ

ลีวานไม่รู้ว่ามีอะไรผสมอยู่ในไข่ดาวของพ่อรสชาติสดใหม่หรือปริมาณน้ำมันกันแน่ บางทีอาจเป็นฝีมือรสเลิศของพ่อที่ตั้งใจอย่างประณีต นับรวมแผ่นหลังงุ่นหง่านกับงานซ่อมแซมของจิปาถะในโรงรถ พ่อเก่งเรื่องทอดไข่มากกว่ากว่าเรื่องอื่นรวมกันทั้งหมด เรื่องธรรมดาที่สุดในความทรงจำของลีวานที่มีต่อจาเมสคือเขาทอดไข่อร่อย เมื่อลีวานอายุเก้าขวบเขาจึงเริ่มเรียนรู้วิธีการทำกับข้าวจากแม่และพี่สาวบ้างตามโอกาส ส่วนเรื่องแปลกประหลาดในความทรงจำของลีวานวัยเก้าขวบคือพ่อทอดไข่ได้ธรรมดามากเช่นกัน

ทว่ากลับต้องแปลกใจกับตัวเองมากกว่าที่แค่เพียงรสชาติไม่ถูกปากคราวเดียว สามารถทำให้ต่อมลิ้มรสของเขาไม่อยากอาหารทุกประเภทจากฝีมือพ่ออีกเลย

เขาในวัยเด็กไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไข่ของพ่อเปลี่ยนแปลงอยู่ทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นรูปทรง สี รสชาติ ปริมาณน้ำมัน อุณหภูมิกระทะ ความลุกลี้ลุกลนของพ่อ หรือกระทั่งความสบายใจขณะนั้น ทุกอย่างหลอมรวมกันอยู่ท่ามกลางความธรรมดา มันก็แค่อาหารจานด่วนธรรมดาในชีวิตของเขาที่เคยได้รับอยู่ในความทรงจำทุก ๆ วัน ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าคำชมอย่าง ‘พ่อทอดไข่อร่อยที่สุด’ เป็นเรื่องวิเศษวิโส ที่แม้แต่คนเป็นพ่อไม่คาดฝันจะได้ยิน 

เพียงเพราะความพิเศษคือผู้คน ไม่ใช่รสอาหาร ถ้าจะบอกให้ถูกต้อง ความธรรมดาก็คืออาหาร, เท่านั้นเอง

ลีวานคาดหวังเสมอว่าพ่อจะจดจำห้วงเวลาเหล่านั้นได้ดีทีเดียว

15 November2017

Thu 1:00 PM

พ่อขอโทษ

Read

tbc.

stay alive