กลืนกินและถูกกร่อนด้วยสายลม ยอดไม้ของต้นไม้สูงใหญ่ไหวติงไปกับสายลมอ่อนที่พัดผ่าน นานที

มีฝูงนกบินผ่านคุยกันเจื้อยแจ้ว มองเห็นสิ่งเหล่านี้ด้วยสายตาที่เลื่อนลอย ในห้องสี่เหลี่ยม คิดไปต่างๆนาๆ มนุษย์ตัวเล็กกว่าต้นไม้ แต่รู้สึกว่าสิ่งต่างๆเล็กเมื่อเราอยู่สูงกว่า บ่อยครั้งที่มองการเคลื่อนไหวธรรมชาติและในแต่ละครั้งมักจะเป็นอารมณ์ที่ต่างกัน บ่อยครั้งที่นั่งเฉยให้ลมพัดตีหน้า 

บ่อยครั้งที่ส่งพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าด้วยน้ำตาที่พรั่งพรู 

       นานครั้งใบหน้าเปื้อนยิ้มมองดูทุกอย่างด้วยความว่างเปล่าภายในใจ แม้ในช่วงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ที่อัดอั้นอยู่เต็มอก แค่ไฟส่องถนนในยามค่ำคืนยังทำให้ขอบตาร้อนผ่าว แปลกหนอแปลกแท้ 

หากได้ซื่อตรงกับความคิดและความรู้สึกของตัวเองก็จะทำให้เข้าใจเราได้มากขึ้น หากมีบางครั้งที่หลงทางอยากที่จะหลีกหนีความซื่อตรงที่เกิดขึ้นนั้น ก็สุดแสนจะทรมานหัวใจตน ในหนึ่งวันที่ดำเนินชีวิตได้ดังใจหมาย หรือเป็นหนึ่งวันที่เอื่อยเรื่อยให้สายน้ำนำพา จะจบวันด้วยการภาวนาจุดไฟใส่เทียนความหวัง พรุ่งนี้จะดีขึ้น ความเจ็บปวดยังคงอยู่ หากแต่ยังสู้ไม่ถอย มันจะจางลง 

       มีผู้คนมากมายที่ต่อสู้ในวังวนชีวิตเช่นเดียวกัน ผู้คนที่แม้ไม่เคยเห็นหน้า ส่งมอบพลัง สร้างสรรค์ และสร้างวันที่ดีให้กับคนอื่นได้นั้น คุณช่างงดงามเหลือเกิน อยากจะโอบกอดผู้คนที่กำลังต่อสู้

กับช่วงเวลาที่อยากลำบาก หรือความอยุติธรรมใดๆ วันหนึ่งวันใดสิ่งที่เราเพียรพยายามทำจะสัมฤทธิ์ผล

วันนี้กำลังเปลี่ยนแปลง รอคอยวันที่ยืนข้างกันด้วยความสบายใจ

                                                                        

                                                                                                                 11.36  26/8/63