แจ้งเตือนจาก Instagram ปรากฎขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์ของชายคนหนึ่งในเย็นวันเสาร์

ร่างกายที่กำลังนอนอยู่บนเตียงอย่างอ่อนเพลีย

จากการเดินทางกลับบ้านของเขาในวันหยุดสุดสัปดาห์  

ค่อย ๆ เอื้อมแขนที่เหนื่อยล้า หยิบโทรศัพท์ที่อยู่บริเวณหัวเตียงมาดู

" ทำอะไรไว้วะ ลืม " 

ชายคนนั้นสบถขึ้นด้วยความสงสัยปนกังวล 

เพราะชื่อของคนที่เมนชั่นมา

เป็นชื่อของคุณคนนั้น

คนที่เขาประทับใจ

ในความเป็นตัวของตัวเอง

...

เขาหายใจเข้าด้วยความตื่นเต้น 

และค่อย ๆ ผ่อนออกมาอย่างช้า ๆ

ตัดสินใจเปิดดูด้วยความลุ้นระทึกนิด ๆ

และก็ยิ่งรู้สึกโล่งใจ หลังอ่านข้อความที่ได้รับมา

เพราะว่ามันคือคำตอบ จากเกมที่เขาไปเล่นกับเธอไว้

เกมส่งเพลงที่อยากจะมอบให้กับคนที่ทักมา 

...

"February 3rd - Jorja Smith" 

...

เสียงดนตรีคลอขึ้น

อย่างที่มันควรจะเป็น

เขาตั้งใจฟังทั้งเนื้อหา 

และความเป็นเพลง ๆ นี้

จนจบใน 15 วินาที

แต่มันน่าแปลกเหมือนกันนะ 

เขาวนกลับไปฟังตั้งแต่เริ่มต้นใหม่อยู่หลายครั้ง

โดยที่ไม่รู้สึกเบื่อเลยสักนิด

ไม่ใช่เพราะว่ามันเป็นเพลงที่มาจากเธอคนนั้น 

แต่เพราะมันเป็นแนวที่เขาชอบเหมือนกันต่างหาก 

...

" น่าจะเป็นโอกาสดีในการเริ่มชวนคุยสักทีนะ "

เขาคิดกับตนเอง

หลังจากที่ชีวิตมันเรื่อยเปื่อยมาสักพักใหญ่ ๆ 

ถ้ามีใครสักคนที่ได้แชร์ความคิดและดนตรีที่ชอบด้วยกัน

น่าจะมีสีสันขึ้นมาบ้าง

...

" ขอบคุณมากๆเลยนะ เราชอบเพลงนี้มากกก ชื่อเพลงใกล้ ๆ กับวันเกิดเราเลย "

" พี่เกิดวันไหนเนี่ย "

" ลองเดาสิ "

" 2 ปะ "

" เป๊ะ "

" 55555 เก่งอะ "

" เราชอบวันเกิดตัวเองมาก ๆ จำง่ายดี 02/02 "  

" อย่างเจ๋ง หนูก็ชอบ เหมาะกับพี่เลยเลขนี้ "

" ทำไมอะ "

" หนูรู้สึกว่าเลข 2 มันเป็นเลขที่ซอฟ ๆ 

มันไม่สุดโต่งเหมือนเลข 1 

และมันก็ไม่มากเกินเหมือนกับเลขอื่น ๆ  " 

 " เหมือนกับตัวพี่นั่นแหละ " 

...

" แบ่งเพลงให้หนูฟังบ้างสิ "

...

เขายิ้มอย่างมีความสุข 

และรู้สึกภูมิใจในวันเกิดของตัวเองมากขึ้น 

ไม่ใช่เพราะเลขที่จำง่าย

หรือความเท่ที่มันตรงกับวันเกิดของมหาวิทยาลัยตัวเอง

แต่เพราะมันเป็นเลขที่เธอชอบที่สุดต่างหาก

...

" ได้เลย :) "

...

และบทสนทนานี้ ก็จะยังดำเนินต่อไป

จนกว่าโลกนี้ จะไม่มีดนตรีใดๆเกิดขึ้นอีก