หลายอาทิตย์หลังจากเก็บตัวอยู่ในตัวอำเภอมานานหลายเดือนก็ถึงเวลาออกเที่ยวเสียที  ฉันจึงวางแผนว่าจะไปไหนดี ระหว่างกอำเภอใกล้เคียงกับอำเภอเมือง สุดท้ายมติก็เป็นเอกฉันท์ แพราะทั้งพ่อและแม่เลือกไปเที่ในตัวเมืองเราเดินเล่นอยู่ในตลาดเชียงรายไม่นานพ่อก็ชวนพวกเราเข้าห้างเซทรัล ห้างประจำของครอบครัว  เมื่อก้าวเท้าเข้าปรากฏว่า มีความเปลี่ยนแปลงพอสมควรหน้าประตูจะมี ที่ฆ่าเชื้อรองเท้า    มีรปภมาวัดไข้  มีป้ายให้สแกน และมีสมุดให้เซ็นชื่อราวกับเข้าชมหอศิลป์   อิอิ   เมื่อเข้าไปในห้างก็ต้องตกใจที่มีมีป้ายบอกว่าให้ลูกค้าทุกคนขึ้นลงบันใดเลื่อนแบบเว้นระยะห่างทำให้ฉันกังวลว่าผู้ที่มีปัญหาทางการเคลื่อนไหวอย่างฉันจะมีปัญหาหรือเปล่าแต่แล้วความกังวลของฉันก็หายไปเมื่อเห็นชายคนหนึ่งที่มีปัญหาการเคลื่อนไหวเช่นเดียวกับฉันขึ้นบันใดเลื่อนผ่านหน้าไป   เขาก็มาเที่ยวได้นี่ เพียงแต่ช้าหน่อยเท่านั้นทำให้ฉันเที่ยวสนุกขึ้นไม่กังวลแล้ว  เมื่อขึ้นมายังชั้นหนึ่งของห้างก็ต้องตกใจนั่นตู้อะไรอ่ะ พอไปอ่านใกล้ๆก็พบว่าเป็นการฆ่าเชื้อแบบใช้รังสียูวี  การใช้ตู้นี้คือ ให้เราเปิดประตู  แล้วใส่ของที่เราซื้อเข้าไป   รังสีในตู้ก็จะฆ่าเชื้อสินค้าที่เราซื้อส่วนเจลล้างมือก็ยังมีทุกจุดเหมือนชั้นใต้ดิน ชั้นที่สองก็ไม่มีอะไรมาเป็นร้านเสื้อผ้าและร้านอาหาร และแล้วก็ถึงเวลาแวะร้านหนังสือทันทีที่เสียงทักทายลูกค้าดังขึ้นฉันก็หันไปดูและเห็นพลาสติกคั่นระหว่างพนักงานกับลูกค้าลูกค้า ไม่นานฉันก็กลับไปซื้อของที่ชั้นได้ดินขณะลงบันใดเลื่อนตาของฉันก็เหลือบไปเห็นโต๊ะอาหารที่ถูกแยกออกจากกัน

ไม่ใช่แค่ระยะห่างเท่านั้นทางห้างยังตั้งจุดบริการเจลล้างมือทำให้รู้สึกดีเพราะว่าฉันสามารถล้างมือได้ทุกที่โดยไม่ต้องเข้าห้องน้ำ  เมื่อเราลงจากบันใดเลื่อนแล้วเราสามารถล้างมือที่ไหนก็ได้ เดินผ่านร้านที่ตั้งเจลก็ก็กดล้างได้เลย การตั้งเจลทำให้ฉันคิดว่าห้างควรตั้งเจลและมีจุดฆ่าเชื้อรองเท้าแบบนี้ตลอดไปไม่ใช่เฉพาะช่วงนี้