ขณะที่ท้องฟ้ายังคงมืดสนิท บรรยากาศชนบทอันแสนเงียบเชียบ ไร้ซึ่งเสียงแมลง มีเพียงเสียงนาฬิกาปลุกที่แผดร้องไม่ยอมหยุด แต่เสียงที่แผดร้องดังกว่าเสียงนาฬกาก็คือเสียงในหัวของฉันเอง—ฉันที่ยังคงนอนขดตัวในผ้าห่มผืนใหญ่นี้ อากาศหนาวเย็นจนแทบไม่อยากกระดิกตัว กระทั่งการวาดแขนเพื่อปิดเสียงน่ารำคาญนั้นยังเป็นเรื่องยากเย็นเหลือเกิน