เธอคือคนที่ทำให้เขาสงสัย
ว่าความสัมพันธ์บนโลกนี้มันมีกี่รูปแบบกัน
เขาและเธอใกล้ชิดกันบ้างในบางครั้ง
และห่างจากกันในบางหน
ทุกครั้งที่ใกล้ ราวกับว่าทั้งคู่รู้จักกันมาแรมปี
สนิทพอที่จะไปเที่ยวกันสองคนได้อยู่บ่อย ๆ
แต่เมื่อถึงคราวห่าง
ก็ห่างกันไปเหมือนไม่เคยรู้จักกัน
แต่แล้วก็กลับมาใกล้กันอีกครั้ง
เข้าใกล้ - ออกห่าง - เข้าใกล้...ซ้ำไปซ้ำมา
เขาและเธอชอบอ่านหนังสือมุราคามิ
นี่คือสิ่งที่จะนำมาพูดคุยกันเสมอเมื่อเจอกัน
และเขาก็นึกถึงประโยคหนึ่งในหนังสือที่ว่า
"ทุกผู้ทุกคนล้วนต้องการบางคนที่มาคอยปลอบประโลมใจให้คลายเหงา
แต่ก็กระถดตัวหนี ปลีกตัวไปอยู่เดียวดาย"
เขารู้สึกว่าเธอเป็นแบบนั้น
ทุกครั้งที่หัวใจของเธอว่างโหวง
เธอจะมาให้เขาเติมเต็ม
เมื่อหัวใจของเธอได้รับการถูกเติมเต็ม
เธอก็ออกห่าง ไปทำให้หัวใจว่างโหวงอีกครั้ง
แล้วก็กลับมาอีก...เป็นแบบนี้
เขาและเธอคุยกันได้แทบทุกเรื่อง
งานที่ทำ หนังที่ชอบดู หนังสือที่ชอบอ่าน
เพลงที่ชอบฟัง อาหารที่ชอบกิน
หรือเรื่องหมาแมวสารพัด
แต่สิ่งที่เขาไม่แม้แต่จะเอ่ยปากชวนเธอคุยเลย
คือเรื่องสถานะความสัมพันธ์
อีกใจหนึ่ง เขาก็เรียกร้อง
แต่อีกใจ เขากลับกลัว กลัวได้รับความห่าง
และเป็นการห่างตลอดกาลถาวร
เธอเคยบอกเขาว่า...
ความสัมพันธ์ก็คล้าย ๆ ฤดูกาล
บางครั้งก็ทำให้รุ่มร้อนหัวใจจนดีดดิ้น
บางครั้งก็ทำให้เย็นยะเยือกเหน็บหนาว
บางครั้งก็ทำให้ชื่นฉ่ำสดใสเหมือนสายฝน
สำหรับเขา...
และความสัมพันธ์กับเธอนั้นก็เหมือนฤดูกาล
แต่เป็นเพียงฤดูเดียวนานแสนนาน
ความสัมพันธ์ที่ไม่เคยถูกกล่าวถึง
ไม่มีใครนิยาม ไม่มีชื่อเรียก
ความสัมพันธ์แห่งฤดูฝน
ชื่นฉ่ำ แต่หม่นเทาและอึมครึมเสมอมา...
#JomPiya
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in