พลายงามตรงหน้านอนหายใจโรยริน ถัดไปมีร่างเสือดำสลบแน่นิ่งอยู่ไม่ไกล

นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นพ่อลั่นไก และเป็นครั้งแรกที่เห็นสายตาเลือดเย็นจากบุรุษ​ตรงหน้า พ่อบอกกับผมว่า การเข้าป่าครั้งนี่จะทำให้เราสบายไปอีกหลายปี

มือหยาบกร้านของพ่อเลื่อยงาคู่สวยออกอย่างคล่องแคล่วและพริ้วไหว ราวกับว่าเขาได้ใช้เวลาทั้งชีวิตฝึกปรือมาอย่างดี

'ผมไม่เอาด้วย'
'ไม่เอาด้วยก็เรื่องของเอ็ง เงินเยอะขนาดนี้จะไม่สนได้หรือวะ'
'สัตว์ทุกตัวรักชีวิต ไม่ต่างจากมนุษย์'​
ผมหันหลังให้และเดินจากมา
'เอ็งไม่ทำ แล้วจะเอาเงินที่ไหนไปเลี้ยงลูกเลี้ยงเมีย ลำพังเงินเก็บของป่ามันพอยาไส้เรอะ'

ผมชะงัก นึกถึงลูกสาววัยสองเดือนที่นอนรอการรักษาจากโรคหัวใจที่เกาะกินชีวิตน้อยๆ ของเธอ เสียงร้องไห้ระทมของผู้เป็นแม่คลอเคล้าไปกับเสียงกรีดร้องแสนทรมานของเด็กทารกแว่วเข้ามาในหู

สัตว์ทุกตัวรักชีวิต

ผมกลับหลังหัน รับปืนจากผู้เป็นพ่อ ก่อนจะเล็งไปยังเสือที่อยู่ตรงหน้า

'​รีบไปเถอะพ่อ นายรอเราอยู่'​

ผมเองก็รักชีวิตเฉกเช่นเดียวกับสัตว์เหล่านั้น



'