📗 REVIEW: #ร้านอาหารปี่เซียะเข้าได้แต่ห้ามออก! เล่ม 1
ผู้เขียน : ไห่จิงลั่ว
ผู้แปล : จางหยงคุณ
#MuzesBooks
3 เล่มจบ
.

*รีวิวนี้มีการเปิดเผยเนื้อหาบางส่วน*

.
             ปีศาจเฒ่าปี่เซียะ ‘ผีซิว’ ออกไปทิ้งขยะข้างนอก แต่ทันทีที่โยนขยะลงในถัง ผีผู้ชายตนหนึ่งก็ร่วงลงมาในอ้อมกอด
.
             ผีบัณฑิต ‘เหวินซี’ หน้าตางดงามดั่งบุปผา ตัวเย็นอ่อนนุ่ม ปี่เซียะที่ถูกสวรรค์ลงโทษให้ร่างกายร้อนระอุจนแทบทนไม่ไหวนำอีกฝ่ายมาเป็นหมอนกอดได้พอดี แต่ปี่เซียะกล้าสาบานต่อสวรรค์ เขาแค่นำผีตนนี้มาเป็นหมอนกอดเท่านั้น ทำไมถึงไม่มีใครยอมเชื่อ!
.
             เหวินซีถูกคนผนึกเอาไว้ในไหดองผักนานหลายร้อยปี สุดท้ายถูกปล่อยออกมาเห็นเดือนเห็นตะวัน แต่กลับพบว่าตนเองที่ตายไปแล้วกว่าหกร้อยปีต้องกลายมาเป็นเมียเด็ก เพื่อชดใช้หนี้ให้ปีศาจเฒ่าอายุเกือบหมื่น! หนำซ้ำอีกฝ่ายยังเป็นเจ้าของร้านอาหารเอกชน ที่ต้องจ่ายภาษีและชำระเงินกู้ตามกำหนดทุกเดือน
.
             คนเราน่ะนะเวลาจะเจอเนื้อคู่ ต่อให้เดินออกมาทิ้งขยะก็ยังเจอได้ แต่เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอย่าได้ไว้ใจปีศาจเฒ่า เพราะปากบอกนี่ไม่ใช่เมีย นี่แค่หมอนน้ำแข็งของชั้น แต่เอะอะพี่นัวเนียตลอด แรกๆ ยังคิดว่าเอามากอดดับร้อนสักหน่อย ผ่านปีนี้ไปค่อยส่งเขาไปเกิดในครอบครัวดีๆ แต่ไปๆ มาๆ ดันกลืนน้ำลายตัวเอง จะไปเกิดทำไม เกิดใหม่มีอะไรดี สู้อยู่เป็นหมอนน้ำแข็งให้เถ้าแก่ผีกอดดีกว่า หิวก็ได้กิน อยากนอนก็ได้นอน มีอะไรไม่สุขสบายเท่าเป็นผีน้อยบ้านนี้บ้าง
.
             ความจริงเราเคยอ่านม่านฮวาไปสักสี่ซ้าห้าตอนได้ แต่ตอนนั้นม่านฮวาเพิ่งลง รออ่านทีละตอนๆ ก็ท้อ เลยไม่ได้ตามต่อ พอเห็นประกาศ LC นิยายถึงเพิ่งรู้ว่ามันเป็นนิยายนี่หว่า ก็เลยรออ่าน แต่ไม่ได้ตั้งตารออะไรขนาดนั้น สรุป เชี่ย นี่มันสนุกกว่าที่คิดอีก!
.
             นี่เป็นโลกที่ปรับเอาเทพเจ้า สัตว์มหัศจรรย์ และตำนงตำนานทั้งหลายที่ยืนยงมานานมาอะแดปเข้ากับยุคสมัยปัจจุบัน ต่อให้เป็นปีศาจก็ยังต้องทำงานหาเงิน ในโลกที่ปีศาจปี่เซียะอย่าง ผีซิว ยังต้องลุกมาควงตะหลิว ตวัดกระทะ เปิดร้านอาหารให้บริการทั้งคนทั้งปีศาจ เทาเที่ยกลายเป็นลูกหนี้ที่หนีหัวซุกหัวซุน เอ้อหลางเสินหยางเจียนคอยดูแลความสงบเรียบร้อย และนาจาเป็นคุณครู (แงงง)
.
             แต่เถ้าแก่ผีคนนี้ขี้ร้อนมาก ทุกๆ ปีแทบไม่มีอะไรมาคลายร้อนได้ ปีนี้กลับไม่มีโชคมาจากไหน ออกไปทิ้งขยะอยู่ดีๆ ก็มีไหโบราณตกลงในอ้อมแขน ในไหยังมีวิญญาณบัณฑิตอายุร้อยกว่าปีหลับใหลอยู่
.
             แต่วิญญาณเหวินซีตัวเย็นมาก คลายร้อนให้เถ้าแก่ผีได้พอดี หลังออกจากไหดองผักก็ถูกเถ้าแก่ผีเลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดี เถ้าแก่ผีบอกไม่ได้เลี้ยงดู แต่ไอ้เราก็เออๆ แกไม่เลี้ยงดูๆ จะทำเป็นเชื่อก็ได้ว่าแกไม่เลี้ยงดู แต่ปี่เซียะเป็นปีศาจขี้งก รู้กันดีว่ารักเงินยิ่งกว่าอะไร กินเงินเข้าไปแล้วไม่มีวันคายออกมา แต่เถ้าแก่ผีคนนี้งกกับอะไรก็งกได้ แต่ไม่มีวันงกกับเหวินซีแน่นอน ตำนานทำไก่ตัวเมียเป็นม่ายทั่วทั้งเมืองเพราะพี่ไปกว้านซื้อไก่ตัวผู้มาเตรียมเชือดทำน้ำแกงไก่บำรุงวิญญาณให้เมีย 55555
.
             คือสองคนนี้มันไม่มีอะไรเกินเลยในทางนั้น แต่ด้วยความเข้าใจผิด ขี้ซุบซิบนินทาของเหล่าปีศาจทั้งหลายที่แวะเวียนมา มันเลยเอาไปเล่าลือกันข้างนอกว่าผีซิวมีเมียแล้ว เอาแต่ให้ขลุกอยู่ชั้นบนไม่ยอมลงมา หวงมาก ยิ่งไปกว่านั้นยังมีลูกด้วย นั่นคือ 'ไม้กวาดน้อย' ปีศาจไม้กวาดอายุน้อยที่ทำงานในร้านมาระยะหนึ่ง ก็ถูกลือกันไปงงๆ ว่าที่แท้เป็นลูกลับๆ ของผีซิว ไอ้จิ๋วไม้กวาดน้อยก็ซื่อเหลือใจ ทำใจยอมรับแม่เลี้ยงอย่างง่ายดายบอกว่าแม่ บอกให้พ่อเลิกล้มความตั้งใจในการให้ผมไปเรียนได้มั้ย ผมแค่อยากกวาดพื้น (?)
.
             เนื้อเรื่องทั้งเล่มมันบันเทิงมาก ยังไม่มีดราม่าอะไรใดๆ โผล่มา มีแต่หลุดขำอยู่เป็นช่วงๆ กับความอีหยังวะของผู้คนและคนที่แวะเวียนมาในร้านอาหารนี้ ตัวละครที่มันคิดอะไรทำอะไรตลกที่สุดก็คือเถ้าแก่ผี แกไม่รู้หรอกว่าแกกลืนน้ำลายตัวเองลงคอไปแล้วกี่อึก 55555
.
             เหวินซีก็น่ารักมาก อันที่จริงคือนิสัยจังกันดีกับเถ้าแก่ผีสุดๆ นี่ชอบเวลาตีสองหน้ารู้นะว่าเค้าจะต้องโกรธแน่ๆ แต่ชั้นชิงทำเป็นวิญญาณน้อยว่าง่าย เข้าไปซุกเข้าไปเลื้อยบนตัวเขาก่อน อ้อนไปเถอะเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการแถมยังขี้ฟ้องด้วย เป็นตัวละครที่ใครเห็นก็ต้องชอบอ่ะ
.
             สรุปคือมีแต่ความบันเทิง แต่ยังมีปมว่าเกิดอะไรขึ้นกับเหวินซีกันแน่ ทำไมก่อนตายเขาถึงถูกคนทำกับร่างด้วยความอาฆาตราวกับไม่ต้องการให้ไปผุดไปเกิดขนาดนั้น อาจจะปมใหญ่หน่อยแต่คิดว่าคงไม่ได้เล่าออกมาในแง่ทุกข์ระทมขมกลืนเกินรับไหว เพราะมู้ดทั้งเล่มมันตลกมาก เน้นไปทางบันเทิงแต่ว่าอ่านสนุก นี่ยกให้เป็นหนึ่งในนิยายวายที่ชอบในครึ่งปีนี้เลย
.