'เซวียจื่อเซวียน' เป็นพระรองที่มีบทบาทมากในตอนเปียโนคอนแชร์โต้ คนอ่านทั้งสงสารและเห็นใจเขา รวมถึงผู้เขียน จนกระทั่งก่อเกิดเป็นตอนพิเศษให้กับผู้ชายคนนี้โดยเฉพาะ ระหว่างเซวียจื่อเซวียนและโจวอวิ่นเซิ่ง ความรักจะเป็นจริงได้หรือไม่ เรื่องราวจะลงเอยอย่างไร โปรดติดตามได้ในเล่มค่ะ

เขาเคยทำผิดพลาดจนต้องอยู่อย่างทุกข์ทนจนหมดลมหายใจในชาติก่อน ดังนั้นไม่ว่าจะได้ย้อนกลับมายังจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดเพราะเหตุใด เซวียจื่อเซวียนจึงไม่ลังเลที่จะทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างเพื่อคนในดวงใจ

ความรักที่เขามีให้แก่เด็กหนุ่มคนนั้น ไม่ว่าจะสิ้นหวังหรือสมหวัง ก็จะเป็นนิรันดร์เสมอ 

ในชาติก่อนขอแค่ได้อยู่ใต้ท้องฟ้าเดียวกันกับเด็กหนุ่ม แค่ได้เห็นอีกฝ่ายในระยะที่ไม่ใกล้หรือไกลจนเกินไป เขาก็พอใจแล้ว

แต่มาตอนนี้ เขากลับต้องการมากกว่าเดิม นี่ก็คือกิเลสถมไม่เคยเต็มนั่นเอง พอได้เห็นก็อยากสัมผัส พอได้สัมผัสก็อยากกอด พอดึงเข้ามากอดก็อยากจูบ พอจูบก็อยากครอบครองทุกอย่าง และตลอดไป

ที่บอกว่า “โลกคู่ขนาน” ก็เพราะจู่ ๆ โจวอวิ๋นเซิ่งก็พบว่าระบบตัวร้ายมีอาการแฮ้งค์และดับไป หลังจากนั้นก็ไม่เหมือนปกติค่ะ สำหรับโจวอวิ๋นเซิ่งถือเป็นเรื่องดี เพราะจะได้แฮ็กระบบได้เร็วกว่าที่คิด เพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะ “ตัวเองในอนาคต” นั้นสามารถแฮ็กระบบได้แล้วจึงส่งผลมาถึงช่วงเวลาในปัจจุบันด้วย

แต่ยังไงก็ตาม โจวอวิ๋นเซิ่งที่ยังแฮ็กระบบไม่สมบูรณ์ก็ยังตกอยู่ในการควบคุมของ “ระบบตัวร้าย” อยู่ดี ทำให้ต้องดำเนินเรื่องตามที่โดนบังคับ และแน่นอนเพราะความฉลาด เขารู้ทันทีว่าตัวเองกำลังเจอกับอันตรายในคฤหาสน์ตระกูลเซวีย แต่ก็ต้องข่มความเกลียดชังเอาไว้ ขณะเดียวกัน เซวียจื่อเซวียน พระรองของเราได้ตื่นขึ้นมาในโลกแห่งนี้อีกครั้ง และพบว่าการวางแผนสับเปลี่ยนหัวใจของนายเอกและน้องสาวนั้นเริ่มดำเนินการไปแล้ว

ก็ถือว่าเป็นสไตล์กลับชาติมาเกิดเพื่อแก้ไขอดีตแบบทั่ว ๆ ไปค่ะ พระเอกของเรา ด้วยความรู้สึกผิดและความรักจวบจนวันตายจากชาติก่อน ทำให้ไม่ลังเลที่จะทำดีกับนายเอกเลย จากคนเย็นชาถือตัวกลายเป็นเกาะติดนายเอกแจ แล้วเปลี่ยนเป็นสายเปย์ 555 แต่โจวอวิ๋นเซิ่งเป็นคนมองคนในแง่ร้าย ทำให้เขาไม่เชื่อใจเซวียจื่อเซวียน แต่ก็ยอมตามน้ำไป เรียกได้ว่าใช้ประโยชน์จากกันและกันเต็มที่

ถ้าเทียบกัน เราชอบเวอร์ชั่นพิเศษมากกว่าเวอร์ชั่นเรื่องหลักค่ะ เพราะเรื่องหลักนายเอกของเราเมพเกินไป 555 เทพจนไม่ต้องลุ้นอะไรแล้ว แต่กับเวอร์ชั่นนี้เป็นนายเอกที่ยังไม่เทพ ประสบการณ์ไม่เยอะเท่า โจวอวิ๋นเซิ่งคนนี้ไม่ได้ผ่านเรื่องราวการเสียสละ เอาชีวิตเข้าแลกเพื่ออะไรสักอย่าง หรือรักใครอย่างสุดหัวใจจนพร้อมตายตกตามกันไปเหมือนเรื่องหลัก ดังนั้นเปียโนของอวิ๋นเซิ่งคนนี้ก็เลยไม่สมบูรณ์แบบ ไม่มีอารมณ์ร่วมจนทำให้เซวียจื่อเซวียนหลงรักหัวปักหัวปำได้แบบนั้น โจวอวิ๋นเซิ่งคนนี้ไม่ใช่นักเปียโนมือฉมัง เป็นนักบ้าเครื่องยนต์กลไก แต่พระเอกของเราก็ยังยืนยันจะรักนายเอก น้องชายทำอะไรก็ดูดีไปหมด แหม อีตาพี่ชายคลั่งรัก

เราแอบลุ้นว่าเขาจะเล่าเรื่องต่างจากเรื่องหลักยังไง แต่กลายเป็นว่ามันค่อนข้างสมูทและสนุกเหมือนเดิมเลยค่ะ จนท้ายเรื่องขมวดเข้าสู่การแก้แค้นของนายเอก ก็เป็นการแก้แค้นที่สุดมากแบบหนึ่งเหมือนกัน แต่เราก็แอบชอบอะไรแบบนี้แหละค่ะ ถึงแม้ว่าพระเอกของเราจะต้องเจ็บช้ำก็ตาม ที่สำคัญคือคือโจวอวิ๋นเซิ่งคนนี้ไม่ได้เอะอะฟาด ๆๆ แบบภาคหลัก มันแอบมีมุมเด็ก ๆ น่ารักด้วย

แต่จะว่าก็ว่านะคะ พระเอกของเรื่องนี้เป็นพวกไปสุดโต่งจริง ๆ ค่ะ ทั้งสองคนเลย 555 เซวียจื่อเซวียนปกติก็เป็นคนไม่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอะไรกับคนอื่นอยู่แล้ว ไร้ความรู้สึกกับสิ่งรอบตัวสุด ๆ ยกเว้นเปียโน พอกลับมาโลกนี้แล้วมาพร้อมกับความเกลียดตัวร้าย ก็เกลียดแบบไม่มองหน้า ไม่พูดคุย ทำเป็นเหมือนอากาศธาตุไปเลย เราอดสงสารคุณน้องสาวไม่ได้จริง ๆ