• เรื่องย่อโดยสังเขป
  

หลังจากที่เป็นดวงวิญญาณไร้รูปร่าง ล่องลอยไปอย่างไร้จุดหมายอยู่ๆ ผมก็ได้รับโอกาสให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง และใช้ชีวิตในฐานะของ โคบายาชิ มาโคโตะแม้จะปฏิเสธหนักแน่นแค่ไหน ปูระปูระ ซึ่งเป็นเทวดาที่จะคอยดูแลผมต่อจากนี้ก็ยังคงส่งผมมา ‘โฮมสเตย์’ กับครอบครัวโคบายาชิอยู่ดี

ครับ... การที่ผมต้องมาใช้ชีวิตอยู่ในร่างของคนอื่นแบบนี้ในวงการเทวดาเรียกมันว่าโฮมสเตย์และผมไม่มีสิทธิ์เลือกอะไรทั้งสิ้นเพราะการที่ผมจะได้ไปอยู่ในร่างของใครหรือครอบครัวแบบไหนนั้นขึ้นอยู่กับความหนักหนาของความผิดที่ผมก่อเอาไว้เมื่อชาติก่อนซึ่งผมคิดว่าความผิดของผมคงจะหนักหนาน่าดู...ครอบครัวโคบายาชิที่ฉากหน้าเหมือนจะถูกเคลือบไว้ด้วยรอยยิ้มและความดูดีแต่เบื้องหลังนั้นกลับเน่าเฟะเกินกว่าที่ผมจะจินตนาการถึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมาโคโตะถึงเลือกจบชีวิตตัวเองลงแบบนี้

    

  ผู้เขียนแสดงให้เห็นถึงมุมมองต่างๆของคนรอบตัว ว่าเหตุใจพวกเขาจึงทำเช่นนั้นกับมาโคโตะ เรื่องราวกลับตาลปัตร จากร้ายก็กลายเป็นดี ทุกคนมีเหตุผลในการกระทำของตนเมื่อทุกคนได้เปิดใจพูดคุยและรับฟัง  

        ด้วยความที่เนื้อเรื่องค่อยๆเผยเนื้อหา ไปทีละนิด ให้รู้ไปพร้อมๆกับตัวเอก ทำให้เราเมื่ออ่านแล้วจึงเกิดการมองโลกใน "แง่มุมใหม่ๆ" ไปด้วยกันว่าชีวิตคนเรานั้นไม่ได้มีเพียงแค่สีดำกับขาว ดังเช่นประโยคนี้ในหนังสือ

"สิ่งที่เคยคิดว่าเป็นสีดำนั้น ความจริงแล้วเป็นสีขาว แต่เป็นความรู้สึกในทำนองว่า สิ่งที่คิดไว้ว่ามีเพียงสีเดียวนั้น พอมองดูดีๆแล้วกลับพบว่ามันมีสีต่างๆซุกซ่อนอยู่ มีทั้งสีดำ มีทั้งสีขาว มีทั้งสีแดง สีน้ำเงิน และสีเหลือง มีทั้งสีสว่าง และสีมืด มีทั้งสีสวย และสีน่าเกลียด มองเห็นได้หลายสี เมื่อเปลี่ยนมุมมอง" 

เป็นประโยคที่ทำให้เราเข้าใจว่า ทำไมผู้เขียนถึงตั้งชื่อหนังสือเล่มนี้ว่า colorful หลังจากที่สงสัยมานาน เพราะชื่อดูไม่เกี่ยวข้องกับคำโปรยหลังปกเลยสักนิดเดียว

มองโลกให้กว้างแล้วจะเห็นทุกแง่มุมของชีวิต  หากป่าไม้ไม่เกิดลมพายุ ไม่มีฝนโปรยปราย ไม่มีฤดูอื่นๆเลย ดังนั้นแล้วต้นไม้ใบหญ้าจะงอกเงยได้อย่างไร นี่คือสิ่งที่เราตกตะกอนจากหนังสือเล่มนี้

ps.ตามไปดูhomestayและcolorfulฉบับอนิเมะ ไม่สามารถสู้หนังสือต้นฉบับได้เลยแม้แต่น้อย