และแล้วก็มาถึงทัวร์โดมรอบสุดท้ายสำหรับอัลบั้ม Ambitions ที่กินระยะเวลาตั้งแต่ต้นปี2017 ถึงเมษา 2018 รวมทั้งสิ้น 99 ครั้งทั่วโลก 

ไม่คิดไม่ฝันเหมือนกันว่าตัวเองจะต้องบินไปญี่ปุ่นด้วยเหตุผลที่บอกใครก็มีแต่คนหัวเราะว่าไป ‘ดูคอน’ แต่ทั้งหมดทั้งมวลหลังจากมานั่งเขียนบันทึกอยู่ตรงนี้ก็ไม่เสียใจสักวินาทีที่ตัดสินใจไปนะ

และดีใจที่เลือกฟุกุโอกะด้วย   ความจริงตอนแรกในหัวไม่เคยมีโครงการนี้หรอกเราก็แค่แฟนเพลงปลายแถวที่เสพผลงานผ่านยูทูปผ่านหนัง     บัตรคอนที่ไทยหรือก็ไม่เคยจะจองทันเลยสักครั้ง

จนมาครั้งล่าสุด Ambitions Asia tour in  Bangkok นั่นล่ะถึงเป็นครั้งแรกที่ตัดสินใจกดบัตรหลุมมือสั่นๆ  แถมได้มาในที่สุด 

นาทีนั้นถึงตรัสรู้เลยว่าวันโอคือวงขายไลฟ์ เขาขายการเล่นสดเพลงที่เคยฟังในยูธูป MV ที่เคยเสพไม่ได้ครึ่งนึงของเสียงจริงทากะ  ไม่ได้เสี้ยวของบรรยากาศที่เกิดขึ้นในสถานที่จริง 

อิมแพคมันรุนแรงมาก หลังจบคอนคราวนั้นถึงรู้ตัวว่าหลงทากะเข้าแล้ว 

บ้าเอ้ย !! นี่กุโดนผช.วัยสามสิบหมาดๆ  ที่ตัวเล็กเท่าหมากระเป๋าแถมสูงแค่ร้อยหกสิบกว่าตกเนี่ยนะ !! 

ก็ตามข่าวตามไรมาเรื่อยๆ กระทั่งได้สนธนาภาษาติ่งกะพี่ที่คร่ำหวอดในวงการ  บินจนตั๋วคอนแปะแทนวอลเปเปอร์ฝาบ้านได้    เค้าว่าพวกนี้อ่ะ ทอปฟอร์มมากเวลาเล่นไลฟ์ในบ้าน    มีโอกาสก็อยากให้ไปนะ

ใจตอนนั้นโคตรอยากไปเหอะแต่วิธีได้ตั๋วคอนมาไว้ในมือสำหรับติ่งต่างชาติมันโคตรจะยากเลยนี่สิ 

ปุ่น…ประเทศที่โคตรไฮเทคแต่ก็ชาตินิยมสุดโต่งเว็บเวิบอะไรเทือกนี้แม่งไม่มีอิ้งเลยมั้ยล่ะ

เอาวะเพื่อยัยจิ๋ว เพื่อจะได้ยินเสียงนั้นอีกครั้ง มันต้องมีทางเว้ย   ประจวบเหมาะว่าหลังจากเสร็จเอเชียทัวร์  พวกบ้าพลังนี่ประกาศโดมทัวร์ปิดอัลบั้มในบ้านต่อเลยเริ่มที่โอซาก้า โตเกียวโดม นาโงย่า แล้วจบที่ฟุกุโอกะ 

ใจตอนนั้นอยากไปโอซาก้ามาก บ้านเซนเซย์ด้วยมีที่นอนฟรี เพื่อนที่โน่นก็มี คอมฟอร์ทโซนสุดๆ  อนิจจังมีงานต้องบินไปสิงคโปร์  กินเวลายาวทั้งช่วงทัวร์โอซาก้ายันโตเกียวโดมเอาไงล่ะ....

ตอนนั้นในใจก็แอบคิดแหละ เสร็จทัวร์นี้พวกมันคงเริ่มทำบั้มใหม่  อิพิโทหลังๆก็ไม่อัพไอจี เหมือนพวกหนีเข้าป่า กว่าจะออกทัวร์มาไทยอีกทีก็โน่นอีกสองถึงสามปีเป็นอย่างต่ำรอไม่ไหวโว้ยย คิดถึงแล้ววววววว

งั้นไปฟุกุโอกะละกันตั๋วไม่แพง   หลังสงกรานต์ด้วยแถมเป็นโดมสุดท้ายมันต้องสเปเชี่ยลหน่อยละวะ

กดจองตั๋วเครื่องบินโลดดตอนนั้นก็ยังไม่มีตั๋วคอนในมือหรอกนะ 5555 เอากะมันสิ   แต่ในใจมันรู้สึกได้แหละว่าเราจะได้ตั๋วไปเลยไปแสดงพลังติ่งใส่เมเนเจอร์คนปุ่น ที่ทำงานด้วยกัน

เราต้องใช้ประโยชน์จากหน้าที่การงานเพื่อการนี้เว้ย     เมเนคงเห็นน้ำตาที่คลอเบ้า เลยบอกว่าเออจะกดให้ ได้ไม่ได้เดี๋ยวบอกซึ่งตอนนั้นก็แบบจองแค่วันเดียว 21 เมษาละกัน

คิดว่าคงไปแค่วันเดียวที่เหลือก็เที่ยวๆ  แต่ในใจนี่ไม่มีแพลนเที่ยวไหนหรอก  มันติดอยู่หน้าโดมไม่อยากไปไหนแล้วปรากฏว่าก็ได้ตั๋วมาจริงๆ  กรี๊ดบ้านแตกไปทีนึง เอาล่ะ ตั๋วคอนพร้อมตั๋วเครื่องบินพร้อม ที่พักพร้อม พกเพื่อนนั่งเครื่องไปคนนึงเอาพออุ่นใจ    

ติดต่อนัดแนะกะพี่ในทวิตที่จะไปรอบนี้ด้วยอีกคนซึ่งยังไม่เคยเจอกัน    แต่อย่างน้อยก็มีคนไทยอีกคนละว่ะ

หนึ่งอาทิตย์ก่อนเดินทางซึ่งช่วงก่อนหน้านั้นก็ตามอ่านรีพอร์ตไลฟ์ของทุกโดมอยู่ตลอด   ตั้งปณิธานไว้ว่าถึงคราวเราจะเขียนให้ละเอียดที่สุดแล้วใจก็เริ่มอยากได้ตั๋วคอนวันอาทิตย์ด้วย 

ตอนนั้นเหลือเวลาอีกแค่ไม่กี่วันก่อนบินเหมือนจังหวะมันดีไปหมด  พี่คนนึงที่ฟอลไว้ในทวิตเขียนเล่าถึงประสบการณ์หาตั๋วหน้าโตเกียวโดม เพราะไปแบบไม่ได้ตั้งใจเลยไม่มีตั๋วพี่เค้าไปยืนยกป้ายขอซื้อตั๋วต่อสำหรับคนที่เพื่อนมาไม่ได้   เค้าทำสำเร็จว่ะเดินเข้าไปรอบโตเกียวโดมแบบสวยๆ ราคาบัตร 9000 เยน

ตอนนั้นเราก็แบบร้องสุเค่ แม่งเจ๋งว่ะพี่   เลยติดต่อพี่คนนี้ไปเพราะติดใจวีรกรรม    สองวันสุดท้ายตัดสินใจทักเพื่อนปุ่นที่อยู่โอซาก้าโคตรอายเลยนะแต่ด้านได้อายอดเว้ย ทักยุยจังไปบอกว่าช่วยไอที ไอว่าจะไปหาซื้อตั๋วหน้าคอนเขียนเป็นประโยคภาษาญี่ปุ่นให้หน่อย ขอแบบเข้าใจง่ายๆเห็นปุ๊บเก็ทเลยนะ

เพื่อนแม่งหัวเราะหนักมาก กุนี่ก็เขินมาก นางหายไปพักนึง   แล้วก็พิมพ์กลับมามีไปเขียนลงกระดาษให้ดูเป็นตัวอย่างด้วย ประเสริฐจังน้องเอ้ยคือประโยคมันยังขัดใจเราอีกนิดน่ะ (อีนี่เรื่องมาก) แต่ก็ไม่อยากรบกวนน้องมันแล้วเลยบอกว่าโอเครเดี๋ยวไอไปโมดิฟายเองน่อ ขอบคุณหลายๆ

วันสุดท้ายเลยให้พี่ที่ออฟฟิตซึ่งพูดภาษาปุ่นได้ช่วยคิดอีกที(ใกล้เกลือกินด่างมาก) อีพี่แม่งเดินไปปรึกษาถึงเมเนเจอร์หัวโต๊ะโอ้ยเค้ารู้กันทั้งออฟฟิตว่ากุจะไปทำอะไร เขินมากหน้าร้อนไปหมด 5555

โอเค… มีป้ายเตรียมไว้อุ่นใจละ ป่ะ ไปดูคอนกัน

21เมษายน 2018 

เป็นวันเสาร์ออกจากเกสต์เฮ้าแต่เช้าแปดโมงคอนเริ่มหกโมงเย็น  5555 แต่ต้องไปต่อแถวซื้อกู้ดหน้างานก่อนไง 

ไปถึง Yahoo! dome เก้าโมงครึ่งอื้อหือแถวประชากรยุ่นพันไปครึ่งโดมแล้ว ไหนหางกรู มองไม่เห็นแล้วแถมวันนั้นแดดดีชิบ ร้อนจักกะแร้ชุ่มกันเลย     อีนี่เดินเด๋อๆต่างด้าวผู้โดดเดี่ยวไปเข้าแถวตอนนั้นก็ไถทวิตไปเรื่อยแบบก็ยังหาบัตรวันอาทิตย์อยู่อ่ะทำไงดี    แล้วฟ้าก็มีตาเห็นถึงความพยายามของเราการดั้นด้นมาจนถึงเมื่องปุ่นแดนอาทิตย์อุทัยเพื่อแบนด์แมนตัวน้อยๆ

พี่คนเดิมที่เคยไปยืนถือป้ายที่โตเกียวโดม ทักมาทางไดเรคแมสเซสบอกว่าน้อง Pia เค้าเปิดให้จองตั๋วอีกรอบนะมีเพื่อนปุ่นแถวนั้นมั้ยบอกให้เค้ากดสิ  เรากดเองไม่ได้เว็บนี้ต้องเป็นสมาชิกจ่ายผ่านบัตรเครดิตปุ่น    ยิ้มแห้งแล้งเลย หนูมาคนเดียวคร่า แต่ขอบคุณมากนะก้ะ รู้สึกมีความหวังเลย เดี๋ยวจะลองดันทุรังดู

สายตากวาดหาเหยื่อตัดสินใจสะกิดน้องปุ่นตัวเล็กน่ารักที่ต่อแถวอยุ่ข้างหน้าว่าเออยูไอคัมฟอร์มไทยแลนด์นะ ไอลุคกิ้งฟอร์ทูมอโร่วทิคเก็ทอ่ะเนี่ยๆเว็บนี้เค้าเปิดแล้วแต่ไอเป็นต่างด้าวไง บัตรเครดิตปุ่นไม่มีสมาชิกไม่ใช่ช่วยไอที เฮลท์มีหน่อยจิ

น้องแม่งคงสงสารอ่ะ แต่ก็พูดอังกิดไม่ได้ไงคุยกันอยู่นานเป็นชม.ก็ยังไม่เข้าใจกัน เปิดไปถึง tixee box แอปซื้อตั๋วนั่นซึ่งก็บอกตั้งหลายครั้งว่าไอมีตั๋วกระดาษโว้ยไม่มีตั๋วในแอปหรอก   เพราะไม่ได้ซื้อจากทางนั้นคุยกันจนเหนื่อยใจเลยคิดถึงพี่สุดหล่อที่เกสท์เฮ้า ภาษาอังกิดพี่เทพมากเค้าต้องเข้าใจเราล่ะเค้าต้องช่วยเราได้ T0T

แล้วแต้มบุญที่สะสมมาตอนช่วงสงกรานต์ก็ฉายแสงอีกครั้ง   สาวที่ยืนถัดๆไปข้างหน้า ที่มาก็เด็กหนุ่มอีกคน ซึ่งนั่นก็พูดอังกิดไม่ได้เซม   นางกดกูเกิ้ลทรานสเลทนวัฒกรรมรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพด้านการสื่อสาร  ซึ่งเค้าดูเข้าใจเรามากกว่าน้องน่ารักที่คุยกันมาชม.กว่า

ยูไม่มีตั๋วและต้องการซื้อจาก Pia ใช่มั้ย

ไฮ้ !!

แต่ยูเป็นต่างชาติไม่ใช่สมาชิกและจ่ายผ่านบัตรไม่ได้ใช่มั้ย

ไฮ้ !! วากาตะ เข้าใจกันสักที

งั้นเดี๋ยวไอสมัครสมาชิกให้แล้วหลังจากนี้ไปออกตั๋วที่แฟมมาร์ทใกล้ๆกัน

โอเคมั้ย ไฮ้ !!!!!!! น้ำตาาาาาาา

ซื้อกู้ดเสร็จตอนเที่ยงครึ่งรีบออกมาหาผู้มีพระคุณที่นัดกันไว้ ถามไถ่กันว่ามาจากไหนเลยรู้ว่าพี่สาวมาจากฮอกไกโด บินมาดูสองวัน ไม่แปลกที่จะเข้าใจเราแต่คือพี่สาวหน้าเด็กมาก ตอนแรกคิดว่ายังเรียนป่ะวะ 

ไม่จ้าาาาา นางสามสิบแปดแล้วฉะนั้นไอ้หนุ่มที่มาด้วยกัน น้านนนน

เยสส ลูกชายจ้าาา [ขอไลน์5555  บ้า] 

คุณพี่หน้าเด็กกว่าหนู งื้ออออ 

เครสบายใจ ตั๋ววันอาทิตย์อยู่ในมือละไปแรดต่อได้

ประมาณบ่ายโมงบ่ายสองพี่คนไทยอีกคนที่นัดกันไว้ก็ปรากฏตัว เราเม้ากันสนุกมากทั้งที่เพิ่งจะเคยเจอกันครั้งแรกและอินี่ไม่ใช่คนเข้ากะคนอื่นง่าย

แต่เพราะความชอบความอินในสิ่งเดียวกันมันทำให้เราเข้าถึงกันได้ง่ายๆเลย โคตรดีสรุปเลยได้ต่อแถวซื้อกู้ดเป็นเพื่อนพี่เค้าอีกรอบ 5555

เออแม่งสองวันต่อแถวซื้อกู้ดไปสามรอบ โฮฮฮ

21-22 . 04 . 18

( คำเตือน !!! อม.20 + บทบรรยายต่อไปนี้นี้มีเนื้อหาอวยเมนเว่อวังอลังมาก)

กรุณาอ่านด้วยความสงสารโปรด อย่าหมั่นไส้เราเลย)

ช่วงเวลาที่ลอยคอรอคอย ต่อแถวเข้าโดมคนค่อยๆทยอยเดินเข้าไปโดยที่ข้างหน้าเค้าแจกโปสเตอร์กับไอ้ที่เป็นเหมือนนาฟิกาข้อมือแต่มันจะเปล่งแสงตามโปรแกรมที่ตั้งไว้ 

เธอเอ้ยโคตรตื่นเต้นเลย แถมนี่เป็นครั้งแรกที่เราจะได้เข้าไปสัมผัสสนามเบสบอลที่ปกติดูแต่ในโคนันซึ่งมันเทียบกันไม่ได้เลย 

โคตรอลังการเลยเว้ยยย เสียงคนโห่ร้อง พูดคุย หัวเราะทักทาย เอาจริงเหมือนเป็นแฮร์รี่ที่ตื่นเต้นกะควิชดิชเวิลคัพย์อันนี้ไม่ได้เว่อเลย  ตอนที่สายตาปะทะกะความใหญ่  ความลึกของโดมครั้งแรก    ตอนก้าวออกจากช่องแคบตรงทางเข้าเราเผลอจับแขนพี่อีกคน ขนลุกซู่ !!!

พูดได้คำเดียวว่าโหหหหห !!!

มัน โคตรอลังเลยเมิงงงง !!!

คอนวันแรกเริ่มเลทนิดหน่อยประมาณหกโมงยี่สิบนาทีคร่าวๆ พอวีทีอาร์ฉายเข้าโฆษณาเทปบันทึกการแสดงสดของเจแปน ทัวร์ปี 2017  ทุกคนก็เริ่มกรีดร้องแบบ คอนจะเริ่มแล้วโว้ย แต่ขออิแม่ขายของก่อนจ้า 5555

แน่นอนว่ามีโฆษณา ฮอนด้าเจ็ท ที่พวกนางทำเพลงประกอบขายเค้าด้วย ไม่นานเกินรอดนตรีอินโทรขึ้นมาพร้อมไดร์ไอซ์ที่ปล่อยออกมาจนท่วมเวทีทากะปรากฏบนเวทีท่ามกลางกลุ่มควันสีขาวที่ปลายสุดของเสตจยื่น

ขออธิบายเวทีก่อนมันก็จะมีเวทีใหญ่ปกติตรงกลางและมีทางเดินแบบแคทวอล์คหัวลูกศร ยื่นออกมาในโซนอารีน่าที่เป็นแอ่งหลุมเหมือนโซนบัตรหลุมบ้านเรา 

เราจะเรียกอีตรงนี้ว่า เสตจยื่นที่นั่งวันแรกของเราคือสแตนชั้นสามไกลสุดกู่แบบที่เราปัดอายชาโดล์สีแดงแถมกรีดไลเนอร์หนาอีกสิบชั้นทากะแม่งก็มองไม่เห็นอยู่ดี    แต่ต้องสวยค่ะ เพื่อเมนตัวน้อยๆของเรา 55555

Set lists เริ่มด้วย 1.Taking off 

ซาวน์เริ่มขึ้นพร้อมกับไฟในโดมที่ดับลงแล้วทั้งโดมก็ถูกย้อมด้วยสีแดงของแสงไฟจากข้อมือทุกคน   นาทีนั้นขนลุกไปหมดเลยเสียงคนเกือบห้าหมื่นชีวิตโห่ร้องต้อนรับการปรากฏตัวของแบรนด์แมนตัวน้อยๆ 5555

เป็นครั้งแรกที่นางใส่เสื้อสีแดงขึ้นคอนค่ะเครื่องทรงเจ้าแม่เฉพาะโดมทัวร์เท่านั้นเลย   มันดีย์ต่อใจจริงๆ ผิวขาวๆตัดกะเสื้อสีแดงสด กางเกงที่นางเพ้นท์เองติสย์ตัวแม้ที่แท้ทรู

เพลงที่ 2.Mikansei Koukyou kyoku (未完成交響曲) เป็นเพลงในอัลบั้มเก่า เป็นภาษาปุ่นทั้งเพลงค่ะ 

ใช่…ร้องไม่ได้ค่ะดำน้ำกะแฟนบอยข้างๆเอา5555   เพลงนี้ไม่มีไรมากก็ร้องๆเต้นๆเพราะดนตรีมันส์มากค่ะ เน้นเอากล้องส่องเมนเป็นหลัก หุหุ

เพลงที่ 3. Kimi Shidai Ressha (キミシダイ列車)ไม่คิดว่าจะได้ยินเพลงนี้กะหูขนลุกมาก เป็นอีกเพลงที่เฟปไว้ชอบมากแม้จะร้องแบบดำน้ำก็ตามเพราะปุ่นเยอะ 5555    ใครที่กรุณาอ่านมาถึงตอนนี้เปิดฟังตามได้นะ ใน Spotify ของone ok rock เค้าทำ set lists ของAmbitions Japan Dome tour 2018 ไว้ กดเล่นตามได้เลย(งานไทท์อินวงค่ะ)

เข้าสู่เพลงที่ 4. CRY OUT ดนตรีขึ้นนี่กรี๊ดเลยเป็นเพลงที่ต้องเล่นทุกคอนเพราะเอาไว้ทำ circle pit หรือwar of death แต่…แต่โดมทัวร์มันมีกฎว่าห้ามโดดค่ะทุกที่นั่งเป็นเก้าอี้ นี่แอบเสียดายถ้าเป็นแบบอารีน่าปกติคงยืนกันและคงจะทำเซอร์เคิลพิทกันมันส์มากแบบตายกันไปข้างนึง ซึ่งจะโดดลงไปแจมด้วย แต่มันไม่ได้ไง ทางวงก็คงเข้าใจจุดนี้ทากะเลยสั่งให้โบกมือเอา โบกๆโยกๆ โยกซ้ายโยกขวา โคตรเชื่อฟังกันเลยโว้ย 55555และการได้ฟังโทรุ ว้ากเพลงนี้โคตรกร๊าวใจเลย เอาอีกอิพ่อเอาอีก ว้ากเลยๆ

ท่อนที่รอก็มาถึง …..

“ …. One by one it’s taking apart it’s taking apart of me…..

Can’t you hear the voices screaming?

Out loud to me I feel it

We can be the change we need it

Shout it out now

Shout it now…”

เออตะโกนจนไอ จนสำลักนาทีนั้นไม่สำเหนียกสภาพตัวเองเลยว่าร่างกายยังไม่ดีร้อยเปอร์เซ็น  ไอ้หอยเอ้ย

ต่อกันยาวไปเพลงที่ 5. THE WAY BACK เพลงนี้ชอบตอนทากะลากขาไมล์เดินนำหน้าเรียวตะกะโทรุไปบนแคทวอล์คแล้วไปหยุดยืนทำท่าขึ้นมือแบบเชียร์ลีด    ละมันโคตรเข้ากะจังหวะดนตรีเลย     เพลงนี้ในวันแรกไม่มีกาวนะ แต่มันอาทิตย์มันมีกาวจ้ะ 

(กาว คือ โมเม้นระหว่างคู่ชิปในที่นี่ประเทศชาติกำลังชิปโทรุ x ทากะ หรือที่เราเรียกกันว่า โทรุกะ   แหม..ก็ไม่อยากจะสารภาพเลยว่าบินข้ามน้ำข้ามทะเลมาเพื่อมาเก็บช็อตกาวด้วยตาตัวเองเนี่ย  เขินจัง)

เออ…วันอาทิตย์มันมีกาวไง   อินี่จับกล้องส่องทางไกลมือสั่นมาก เราต้องทำหน้าที่ชิปเปอร์ให้ดีที่สุดเปนความหวังของหมู่บ้าน 

เอาละนะ โทรุหยุดยืนกลางสเตจข้างหลังเป็นเรียวตะมือเบสยืนดีดๆไป  ทากะหันมาหาโทรุ มือนึงยึดจับไมค์ขาตั้งมืออีกข้างจับหน้าอกโทรุ 

กรี๊ดดดดด   ขอยาดเสียสติแปป   ตอนนั่งพิมพ์อยู่นี่คิดย้อนกลับไปยังเขิลไม่หายให้ตายเถอะ    ไม่จับเปล่านางลูบด้วยจ้า ช้อนตามองหน้ามือกีร์ต้านิดนึง    ขยำอกเสื้ออีพ่อไว้ก่อนจะผลักออกแล้วไปยืนร้องเพลงต่อ   ฮ้าาาา ขอเวลาชิปเปอร์หายใจแปปเพลง     เมื่อกี้ยังหายใจไม่ทัน

ต่อเข้าเพลงต่อไปลำดับที่ 6. BEDROOM  WARFARE เพลงที่ทั้งด้อมรอคอยเพราะกาวมันหนักมาก    วันเสาร์กาวมันหนักมากก    

ใจน้องรับไม่ไหว ขอยาดมค่ะ AED พร้อมใช่มั้ย  Bedroom warfare version โดมทัวร์คือการอะเรนจ์ดนตรีใหม่ให้จังหวะมันโจ๊ะยิ่งขึ้น  ชอบมากก

 ดนตรีดีแบบที่ในสตรีมก็ให้ไม่ได้   นี่คือจุดขายของไลฟ์วันโออีกอย่างต่อให้เพลงแบบสตรีมมันแย่   หรือคนคิดว่าไม่โอเคยังไง    แต่ไลฟ์คือคนละเรื่องหนังคนละม้วนเลย    อธิบายไม่ได้จนกว่าจะมาดูเอง

ต่อๆกาวมา  เมื่อกี้เป็นการงานเพื่อปรับสติตัวเองก่อนจะคลุ้มคลั่งอีกครั้ง  เริ่มต้นเพลงทากะไปยืนหันหลังแนบหลังกะโทรุบนเวทีหลัก นึกภาพคนสองคนที่ยืนหันหลังชนกันไว้แล้ว   อีนังก็เอามือที่ว่างจากการถือไมค์ไปลูบไล้หัวอีพ่อแล้วเหนี่ยวคอให้ลงมาหาประหนึ่งจะไซร้กันแล้ว 

เมิงจะไซร้กันแล้ววว แว้กกกกกกก ทากะแกเห็นสายตาคนเรือนหมื่นมั้ยเห็นธารกำนัลข้างล่างมั้ย เด็กน้อยก็มาดูแกนะ !!! …….หมดคำพูดกรี๊ดเป็นหมาบ้าอยู่คนเดียว แฟนบอยข้างๆคือนิ่งมากมองเราที่พยายามเอามืออุดปากตัวเองว่าเมิงเป็นอะไร จบเพลงแทบทรุดลงนั่ง ลมจะจับ   เฮ้อ….จริงๆมันกาวตั้งแต่เนื้อเพลงแล้วล่ะอีนี่คิดดีไม่ได้จริงๆ

ต่อกันที่ 7.CLOCK STRIKES เพลงชาติของวงอีกเพลงกลับมามีสติอีกที ก็โดด ก็แหกปากกันไป แต่เพลงนี้มันพีคที่จะมีท่อนลาก ลองโน้ตของทากะซึ่งสถิติใหม่ล่าสุดของนางที่ทำไว้ปี 2018 คือ 20 วิ ปอดแกใหญ่ขนาดไหนวะถึงลากได้ขนาดนั้นพนมมือ กราบ

จบจากเพลงนี้มาต่อกันที่เพลงหวานๆ เบาๆ สักหน่อยลำดับที่ 8.ONE WAY TICKETS 

ให้ตายเถอะโคตรชอบววทก.เวอร์ชั่นโดมทัวร์เลย ทั้งที่ปกติเป็นเพลงโปรดที่เราฟังบ่อยอยู่แล้ว   มาฟังวันนี้มันหวานกว่าปกติ ทั้งดนตรีที่เรียบเรียงใหม่ ทั้งเสียงทากะที่มันลงตัวกันมากกว่าที่เคยฟังที่ไหนสำหรับเพลงนี้แอบเบ่งใส่แฟนบอยมันเป็นเวอร์ชั่นอังกฤษเว้ยกุร้องได้ทั้งเพลงเว้ยยยย แฟนบอยหงอยไปเลยจ้า อิอิอิอิอิ

ใช่…ส่วนตัวเสพติดเพลงนี้แบบสดมาก   น้ำตาซึมตอนได้ฟังจากปากนางอีกหน

“….In this empty bed where I’m all alone

I’ve been such a mess

Need a one way ticket a

Anywhere you are is where I want to go

You are my address

I don’t care how I get it I need a one way ticket Home…”

ตอนจบเพลงนี้มีกระดาษสีเงินโปรยลงมาทั่วสเตจเลย เป็นภาพที่สวยงามและตราตรึงมาก

ทากะยืนนิ่งอยู่พักใหญ่จนกระดาษแทบจะร่วงจนหมดแล้ว นางถึงเดินกลับเข้าหลังเวทีไป