จากการเดินเลียบคลอง ฉันตัดสินใจโผล่ขึ้นมาบนถนนเพื่อแวะทักทาย ตลาดกวางจัง (Gwangjang Market) เสียหน่อยแต่น่าเสียดาย ร้านรวงต่างๆจับมือกันปิดเกือบหมด เหลือแค่ร้านขายผ้าสองสามร้านและซุ้มอาหาร ซึ่งมีทั้งซุนแดหรือไส้กรอกเลือดเกาหลี ที่มีใส้ต่างๆกันตั้งกองเป็นภูเขาเหล่ากา ไหนจะต๊อกป๊อกกีสีแดงสดนั่นอีกหรือจะเป็นคิมบับโรยงานั่นก็น่าอร่อย ท้องของฉันเริ่มออกคำสั่งไปยังสมองแล้วไงล่ะ 

     ฉันตัดสินใจที่จะกลับไปหาอะไรทานแถวบ้าน ก็นี่ฉันอยู่อินซาดงมาตั้งหลายวัน ยังไม่ได้ลิ้มรสอาหารที่นั่นเลย แต่ฉันคงจะมีน้ำตาลในเลือดน้อยเกินไป สมองของฉันจึงสั่งการได้ไม่เต็มที่นัก ฉันจึงพาตัวเองมาโผล่ที่ สถานีจองโนซัมกา (Jongno-3-ga) ไม่แน่ใจหรอกว่ามันไกลจากบ้านฉันไหม แต่หลังจากเดินๆดูแล้ว ฉันก็ตกลงปลงใจว่าจะลองร้านอาหารหน้าตาดีที่มีมากมายแถบนี้ ฉันเดินไปเรื่อยๆจนมาเจอร้านที่แลดูเป็นมิตรต่อการนั่งนานๆ ร้านขายหมี่เย็นที่มีป้ายสถานีโทรทัศน์ SBS ติดอยู่หน้าร้าน ฉันเดาเอาเองว่า คงเป็นเหมือนป้ายรับประกันความอร่อย ประกอบกับร้านที่ดูโล่งพอใช้ได้ ฉันจึงตัดสินใจฝากท้องและฝากเท้าไว้ที่นี่ การทานข้าวคนเดียวสำหรับฉันมันก็เขินอยู่เหมือนกันนะ แต่ความเอ็นดูที่คุณป้าที่ร้านส่งมาให้ มันทำให้ฉันเพลิดเพลินกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า 

     เครื่องเคียงที่ท่านให้มานั้น ดูสด ใหม่ น่าทานทีเดียว แล้วคุณป้าคงจะเดาได้ว่าฉันเป็นชาวต่างชาติ หลังจากฉันถ่ายรูปเสร็จ ท่านเลยมาจัดแจงตัดเส้นพร้อมคลุกให้ด้วย ใส่น้ำส้มเย็นๆนิดหน่อย แล้วส่งถ้วยให้ฉัน ฉันมีหน้าที่คีบเข้าปากอย่างเดียวเท่านั้นท่านเดินแวะเวียนมาถามเมื่อเห็นฉันคีบคำที่สอง สาม สี่เข้าปาก ว่า อร่อยไหมฉันตอบไปว่า อร่อยมากๆ จริงๆนะ ท่านหัวเราะเสียงดัง เสียงหัวเราะนั้นทำให้ฉันผ่อนคลายและทำให้อาหารมื้อนั้นอร่อยมากขึ้นไปอีก แล้วก็เป็นไปตามคาด ฉันทานไม่หมดอีกแล้ว เพราะปริมาณที่ให้มานั้นมากมายมหาศาลเหลือเกิน

      ฉันขอบคุณคุณป้าผู้ใจดี ฉันอิ่มท้องแถมยังอิ่มใจอีกต่างหากเมื่อท่านยังเผื่อแผ่คำอวยพรให้ฉัน“ เที่ยวให้สนุกนะ” ถ้าฉันฟังไม่ผิดน่ะนะ มันเป็นพียงประโยคธรรมดาแต่มันน่าฟังเหลือเกินเมื่อมันมาจากใจ ท่านไม่ใช่คนหวงยิ้มฉันเองก็ไม่หวงเหมือนกัน ฉันกอดท่านในใจ ก่อนลาจากมา ฉันบอกขอบคุณท่านอีกรอบ

..นี่ฉันแค่โชคดีที่เจอแต่คนใจดีหรือเพราะที่นี่เต็มไปด้วยคนใจดีกันแน่นะ..