๑.

          แน่นในลำคอเหมือนมีอะไรมาขวาง

          ช่วงหายใจหอบถี่เร็วจนพานให้ถึงตอนวิ่งจ๊อกกิ้ง

          ไม่ไหวแล้ว

          ฉันคิด

          ยังไม่ทันหมดห่วงแห่งความคิด สมองก็สั่งการให้ฉันวิ่ง วิ่งให้เร็วที่สุด ก่อนที่จะไม่ทันการณ์

          ฉันโก่งคอเอาอาหารแสนอร่อยที่พึ่งกินไปเมื่อเช้าลงคอห่านไปโดยไม่นึกเสียดาย

          ไม่ มันยังไม่หาย

          ฉันรู้สึกจุกอยู่ที่คอ อยากจะเอาอะไรสักอย่างออกมาจากท้อง แต่มันก็ไม่เหลือแล้วล่ะ ถ้ามากกว่านี้ก็คงเป็นน้ำสีเหลือง ๆ สุดจะขมคอแทนแล้ว

          อาการข้างเคียง?

          ฉันตั้งคำถามกับตัวเอง

          ไม่หรอก ไม่ใช่แบบนี้

          ปกติถึงแม้จะอยากล้วงคออ้วกเสียให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่ก็ไม่เหมือนกันวันนี้

          วันนี้ที่ฉันแทบอยากหาอะไรยัดเข้าไปในทางเดินอาหารแล้วดูว่าอะไรมันทำให้ฉันเป็นได้ขนาดนี้

          ทรมาน

          ทรมานมาก

          แต่ก็ไม่มีแม้แต่ใครสักคนรับรู้มัน

๒.

          มึง ไม่ไหวแล้วว่ะ
          เสียงโปรแกรมแชทดังขึ้นเรียกความสนใจจากฉันได้อย่างดี
          เป็นไร โอเคไหม
          ฉันถามอย่างห่วงใย แต่ตัวเองยังเอาไม่รอดเลย จะไปช่วยอะไรเพื่อนได้วะ
          ได้แต่คิดกับตัวเอง
          ดาวน์
          เธอตอบ
          อืม ดาวน์...
          ดาวน์ทั้งคู่
          ดำดิ่งลงไปสู่ห้วงมหานทีอันมืดมิด ถูกกันกินด้วยสิ่งไม่มีชีวิตนามว่าอารมณ์
          ฉันเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะตอบไป
          ไม่รู้จะพูดอะไรเลย แต่เกินกว่านี้บอก
          ที่ปรึกษาที่ทักษะกากเหมือนบัวที่ไม่แม้แต่จะผุดขึ้นมาจากโคลนตม ถ้าให้เรียกว่าบัวเต่าถุยก็ติดจะดูดีเกินไปด้วยซ้ำ
          ช่วยอะไรใครไม่ได้หรอก

๓.

          บรรยากาศเคว้งคว้าง
          เงียบเหงาเหมือนอยู่คนเดียว
          เอ๊ะ
          ก็อยู่คนเดียวนี่นา
          ฉันแอบขำตัวเองที่คิดแบบนั้น ก่อนจะหันไปยิ้มให้กับเจ้าตุ๊กตาน้องประยงค์ลูกรัก
          เหงา
          นี่เป็นสิ่งเดียวที่ฉันอยากบอกออกไป
          แต่บอกให้ใครฟังล่ะ
          น้องยง?

          หรือจะเป็นภูตผี ไม่ก็ดวงวิญญาณเร่ร่อนที่เดินผ่านมาแถวนี้เหรอ

          เป็นบ้าไปกันหมดแล้วสมองฉัน
          แต่ก็นั่นแหละ ถ้าถือว่าการเข้าแผนกจิตเวชเรียกว่าเป็นบ้า ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น
          เป็นคนบ้า

๔.

          เพื่อน...

          เพื่อนคืออะไร

          ถ้าเพื่อนคือสิ่งที่อยู่ด้วยเวลาหาที่พึ่งไม่ได้แล้ว เพื่อนของคุณคือใคร

          ถ้าถามฉัน

          คำตอบคงไม่ยากเกินเดา

          เพื่อนของฉันคือคอมพิวเตอร์

๕.

          เรื่องราวตั้งแต่เช้าจดค่ำทำฉันปวดหัวไปหมด

          บางทีก็ตั้งคำถามกับตัวเอง

          กูเกิดมาทำไมวะ

          Existential crisis ไปอีกนะมึงอะ

          แต่

          แต่ !!

          นี่ไม่ใช่วันอาทิตย์

          ฉันจะ "เป็นบ้า" ไม่ได้

          ถึงคนจะบอกว่าบ้า ฉันก็ไม่เชื่อหรอก

          คนบ้าจะกลั่นกรองแล้วส่งต่อเป็นตัวอักษรได้ขนาดนี้เลยเหรอ

          ก็ยังดีนะที่ฉันยังปกติอยู่